FROMMELS TOP 20

Fijne vrienden heb ik. Die verzinnen het sinds vorig jaar om in onze stamknijp een Swaf top 20 samen te stellen. Of je even jouw fav. 20 plaatjes door wilt mailen. Vorig jaar had ik 11 maanden de tijd en toen presteerde ik het om mijn ranglijst om 23:59 door te mailen. Op de laatste dag dan. Dit jaar ben ik sneller. Ik heb nog 3 uur. Na wat wikken en wegen is hier het resultaat:

1 Reigning Sound - Stormy Weather
2 Madonna - Papa Don't Preach
3 The Sonics - Psycho
4 The Cure - Primary (de hele lange 12" live versie)
5 Danko Jones - Play The Blues
6 Los Banditos - Porno Ushi
7 Mr.Airplane Man - Moanin'
8 Jon Spencer Blues Explosion - Bellbottoms
9 Man Or Astroman? - Taser Guns Mean Big Fun
10 Los Saicos - Demolicion
11 Pink - Family Portrait
12 Dead Moon - Fix On You
13 Eminem - Stan
14 Dead Kennedys - We've Got A Bigger Problem Now
15 Destiny's Child - Survivor
16 McLusky - Lightsabre Cocksucking Blues
17 Shitbirds - Oh Joy
18 Oblivians - I’m Not A Sicko There’s A Plate In My Head
19 The Drags - My Girlfriend’s In The FBI
20 KingUszniewicz and his Uszniewicztones - Kung Fu Fighting

Er ontbreekt natuurlijk een nummer of 28357. Probeer maar eens een top 20 te filteren uit een meter of 6 aan vinyl en ceedees. Het is slechts een momentopname, maar ik ben redelijk tevreden.

Wat is uw top..........(zoveel u wilt)?

DINGEN DIE FROMMEL LELIJK VINDt #2

Een heeft een nogal grote hoeveelheid onbenulligheid, maar Frommel vindt narcissen lelijk. Nou ben ik zowiezo al niet zo bloemerig. Hartstikke leuk hoor een bossie, maar ze staan hier toch alleen maar een beetje te verwelken. Langs de kant van de weg of in het park daar hou ik wel van een blommetje, maar thuis op tafel? Ik vergeet ze toch altijd weg te gooien. Weet u wel hoe zer het water in de vaas dan gaat stinken. Vazen daar heb ik er dus ook maar 1 van en dat is een niet meegenomen artifact van weggelopen vrouw die hem heeft laten staan. Goed. Bloemen. Hartstikke leuk maar niet aan Frommel besteed. En dan helemaal de narcis niet. Wat een lelijk ding. Geel is al niet mijn kleur. En dan die vorm. Het lijkt wel een Triffid zoals in The Day Of The Triffids (duh). Maar het ergste van een narcis? Heeft u zo'n onding wel eens geroken? Gatverdamme. De narcis stinkt naar pis en ouwe wijven. En naar water in een bloemenvaas dat niet weggegooid is. Of vind ik narcissen meer stinken dan lelijk? Heet dit log eigenlijk dingen die Frommel lelijk vindt en die nog stinken ook?

FUCK STING

Kijk hem nou toch eens staan. In innige omhelzing met een boom. Ik durf te wedden dat de stumper er, net als dat prinsesje van ons, nog mee praat ook. Meneer Sting, meneer Gordon Summer is immers ook een verklaard tantrische sex adept. Dat had ik nou mijn hele leven al willen weten. Dat meneer uren lang de tantrische sex bedrijft met mevrouw Summer. Laat hem liever weer eens een leuk liedje maken. Een leuk liedje zoals in de begin dagen van The Police. Toen zong hij tenminste nog over zijn liefde voor een hoer of coverde hij Op Een Onbewoond Eiland van Kinderen Voor Kinderen. Nee, meneer ging solo en verveelde ons eerst met Russians en later met dat afgrijzelijke Englishman In New York met die totaal misplaatste drumbreak erin. Nu maakt hij alleen nog maar quasi jazz gefriemel of neemt, ala Marco Borsato (getver Frommel 2 van die sukkels in 1 log, sorry lezers) een plaatje met die r&b dweil Crack David op. En hij valt ons lastig met zijn boombef en grondneuk avonturen. Over bomen gesproken. Weet u nog dat onze Gordon (it's in the name!!!!) dat lipschotel opperhoofd uit te jungle sleepte om ons zo gek te krijgen geld te storten tegen de afbraak van de Amazone? Nobel streven. Dat gaat Frommel niet ontkennen. Helaas was de hele actie meer gericht op het op peil houden van Summer zijn bankrekening. Een (te) groot deel van de opbrengst werd namelijk door meneer naar eigen bankrekening gesluisd onder de noemer onkostenvergoeding. Wedden dat dat opperhoofd nu nog geen pizza bord aan zijn lip heeft hangen. Doet mij er trouwens aan denken dat mijn fav. Police liedjes, Sally (over je relatie met je opblaaspop) en Mother (over hoe je moeder je vriendin inpikt) geschreven waren door de drummer van het combo. Vandaar FUCK STING, lang leven Stewart Copeland!!!

HET LEED DAT AMATEURVOETBAL HEET

Mijn rechter hiel doet zeer. Mijn linker heup doet zeer. Mijn rug doet zeer. Mijn linker schouder doet zeer. Mijn nek doet zeer. Wat is het toch een leuke sport dat voetbal.

STELLETJE MAKKE SCHAPEN

Ik noem hier een groot deel van mijn medelanders nogal eens kroppen sla en potloden. En terecht. Kroppen sla en potloden zijn het. Ze bewijzen het keer op keer. Niet dat ik wil beweren dat ik de intelligentie in pacht heb hoor. Ik kijk wel uit. Ik ga me daar een beetje boven kroppen sla en potloden plaatsen. Zal je zien dat ik een binnenband blijk te zijn. Makke schapen dat zijn we wel allemaal. Ook Frommel. Gelukkig is er geen foto van. Die nam ik zelf namelijk. De makke schapen op de foto zijn de vrienden waarmee ik mij in een voetbalstadion bevond deze week. Waarom wij makke schapen zijn? Laat ze maar eens naar een voetbalstadion gaan. Mensen, echt iedereen. Ze komen binnen en vinden op hun stoeltje een plastic vlaggetje met de naam van de 2 voetbalclubs en de 1 of andere sponsor. En dan op commando van de stadionspeaker zwaaien met dat vlaggetje. Echt waar allemaal. Als een stelletje makke schapen. Of trouwe honden. Ja baas, natuurlijk baas. Lekker zwaaien met dat vlaggetje. Frommel schaamt zich dood. Maar het was wel een mooie avond.

HOOG BEZOEK GELOOF IK

Een hoop consternatie afgelopen donderdagochtend op het werk. Nu moet u weten dat wij naast de Kaagbaan werken met links van ons een platform. Bovenstaand vlegtuig kwam binnen. Een heleboel agentjes en marechaussee bevolktte opeens de weg naast ons. Het hele platform stond vol zwarte auto's en mannen in zwarte pakken. Wie zat er in dat vliegtuig? Sinterklaas? Nee. Het was generaal Poetin. Die kwam even een boterhammetje eten met Jan Peter en zijn andere Europese vrienden. Nou ja, vrienden. Ze schijnen het nogal niet met elkaar eens te zijn de mannen.
Speciaal voor herr generaal was er een fijne Russische slee ingevlogen. Een slee die meer op een lijkenwagen leek. Dat leek mij dan weer een goed idee. Ik vind hem een beetje eng die Poetin. Een beetje totalitair. En dan laatst weer over nucleaire wapens beginnen. Van mij had hij thuis mogen blijven. Of meteen weer weg mogen gaan. Dat was geen probleem trouwens. Voor de zekerheid hadden ze namelijk 2 vliegtuigen gestuurd. Het is en blijft in tegenstelling met Rusland namelijk een levensgevaarlijk terroristen landje dat Nederland. Na een tijdje blauwbekken buiten, ja natuurlijk stond ook Frommel buiten, kwam meneer dan eindelijk het vliegtuig uit. Dat kon ik u natuurlijk niet onthouden. Heb er dus een beetje verdekt voor de heren marechaussee een foto van genomen.
Oh ja, het was nogal mistig.

VOORZICHTIG OPENEN

WEDERZIEN/AUF WIEDERSEHN

Met een grote rugzak om en in haar linkerhand een hond (een koffer op wieltjes) liep ze door de hal. Duidelijk net terug uit verre oorden. Ze keek wat zoekend om zich heen. Plots liet ze haar hond voor wat het was en rende op hem af. Ze vloog hem om zijn hals en begon hem hartstochtelijk te zoenen. Duidelijk erg blij hem te zien. Hij, een beetje een vroeger ooit korpsbal type, hield zijn handen in zijn zakken. Ontweek al snel haar kussen en legde zijn kin nogal vermoeid kijkend op haar schouder. Een lichaamshouding die 1 ding duidelijk maakte.Hij wilde snel uit deze omhelsing los komen. Hij was duidelijk minder gek meer op haar dan zij nog wel op hem. Mij had ze om mijn hals mogen vliegen. Ik had mijn armen om haar heen geslagen en haar kussen hartstochtelijk beantwoord. Ik had de hele weg naar huis ademloos naar haar avonturen in verre oorden willen luisteren. Helaas ik stond haar niet op te wachten. Hij eigenlijk ook niet.

NIET MEER OP GANG

Verslapen. Ik heb me net gruwelijk verslapen. Ik vrees dat ik mijn wekker uitgezet heb vanochtend. 09:00. Terwijl ik om 06:55 de deur uit moet. Dan moet ik ook nog eens een flink stuk openbaarvervoeren. U begrijpt. Frommel komt goed te laat vandaag. Nu is het vrijdag en dan werk ik toch vaak over dus die uren halen we wel weer in. Het is alleen als je je verslaapt. Dat heb ik tenminste. Dan komt die dag ook niet meer op gang. Je hebt wel langer geslapen en zou meer uitgerust moeten zijn, maar vlotten wil het niet meer met de dag. Een uitverslaap dag is verkeerd begonnen en komt ook niet meer op gang. Het is gewoon uitzitten en wachten op morgen met zo'n verslapendag. Weg gooien zo'n verslapendag. Ga ik me nu opmaken voor vertrek en de dag uitzitten tot morgen.

WOENSDAG SPORTIEF

Bovenstaand het resultaat van het vaste zaalvoetbaluurtje op de woensdagavond. Voor alweer het 10e jaar voetbal ik met een groep vrienden tussen 19:00 en 20:00 een gymzaal aan flarden. Die avonden resulteren in bovenstaand tafereel. Het uurtje voetbal is namelijk nogal een excuus om na afloop voetbal te kijken. Dat voetbal kijken na afloop is eigenlijk ook een beetje een excuus. Meestal zien we namelijk niet veel van de wedstrijd op teevee. Ouwehoeren en bieren daar komt het meer op neer. Een uurtje sportief? Best leuk, maar daarna moet er gedronken worden. En geouwehoerd. En gedronken. En pindas happen. En geouwehoerd. En gerookt. En geouwehoerd. Van koetjes tot kalfjes tot de zin van het bestaan. Er worden heel wat woorden over tafel heen gegooid. Dat de flessen er bij blijven staan mag een wonder heten. Dit resulteert ook wel eens in een aardig potje nachtbraken. 03:00 is het wel eens geworden. Dan prijs je je gelukkig dat je de dag erna vrij hebt genomen. Donderdagchtend staat er dan ook bij de meesten van ons een fles water op het bureau. Je moet er wat voor over hebben

SUMMER'S GONE

Gisteravond reden de strooiwagens door Hoorn. Bijna schaatsen.

DE HALF 1 PLAAT

Ik hoorde vanmiddag Talking In Your Sleep van The Romantics op de radio. Een getoupeerde kapsels band uit de eerste helft van de jaren 80. Lekker nummer is dat. Toch hoor ik liever What I Like About You van hetzelfde combo. Dat doet me namelijk altijd denken aan de jaren dat ik op zaterdagnacht (en soms ook vrijdag en zondags) achter de bar stond in stamkneip Swaf. Het waren de jaren voor de vrije sluitingstijd in Hoorn. Waar nu de deur om 02:00 dicht gaat en er niemand meer in mag, maar de kroeg doorgaat tot de barkeeper geen zin meer heeft was het toen om 02:00 sluss. Dicht met de tent. Als ik dan een paar uur eerder begon stond de tent al redelijk vol om even later tot het nokkie toe gevuld te zijn. Mooi man een beetje beulen achter de bar met zijn tweeen. Na 2en schoonmaken met nahangende bezoekers in een t-shirt dat zich tot aan je oksels vol bier, wijn en sigarettenrook had gezogen. Het was ook een soort van sport om als je iemand binnen zag komen voor hij/zij de bar had bereikt die persoons fav. drankje al klaar te hebben staan of het fav. nummer in de ceedeespeler te hebben liggen. Zo hadden we ook vaste draainummers. Marcel (de andere persoon achter de bar) en ik. Als laatste plaat voor de sluit draaiden we bijna altijd A Prince In A Paupers Grave van (de band met de briljante naam) Carter The Unstoppable Sexmachine. Om half 1 draaiden we altijd What I like About You. Vandaar dus het begin van dit log. Was ik eens niet op zaterdagnacht achter de bar te vinden maar elders? Dan dacht ik om half 1 aan dit nummer en zong het stilletjes in mijn hoofd. Wetende dat de Marcel het op dat moment in Swaf aan het draaien was. What I like about You.........

CONTRADICTIE

Nog een contradictie. Sorry Begt, maar fijn djembe-feestje? Dat bestaat niet. Helemaal niet als je bij de djembeers (dat klinkt echt alsof je het over acne hebt) bent geweest, waarvan ik denk dat je bent geweest. Die djembeers die al jaren lang de Roode Steen bevuilen met al jaren lang hetzelfde uit de maat gedjembede trommelstukkie.

RARE GEMEENTE

Zie ik net, lopend naar huis, dat ze de grafitti (nogal een groot woord voor wat er stond) onder het tunneltje naar het park hebben verwijderd. Althans deels. Niet helemaal. Het impressionistsche paard is verdwenen. Ook de Karin ik hou van jou liefdes boodschap in manshoge letters is na twee jaar rigoreus verwijderd. Overgeschilderd langs de contouren van de letters. Het staat er dus nog steeds alleen nu in wit. Kan Karin toch nog elke dag een beetje blozen bij het passeren. Of vloeken. Misschien was de boodschapper wel een lul die haar voor een ander in de steek liet na haar jaren lang systematisch te hebben geslagen. Dat kan natuurlijk ook. Alleen de K staat er nog. Toen was de witte verf schijnbaar op. Wat ik dan jammer vind is dat de gemeentemeneer, toen hij ontdekte dus het bijna op was, niet heeft besloten om ook de A te laten staan. Dan had hij namelijk nog genoeg verf overgehad om dat keltische white power kruis dat vlak naast de K staat wel over te schilderen. Of hij had hem er een paar weken geleden zelf neer gezet. Dat kan natuurlijk ook.

FILMTIP

Het is fijn om te weten dat er ook nog een Wayans broeder is die meer kan dan hele flauwe lach of ik schiet humor brengen. Waarom dat fijn is? Geen idee. Weet ik veel. Val me niet lastig. Het gaat om Marlon Wayans. Die speelt overigens ook gewoon in die Shitty Movie, maar ik zag hem gister in Requiem For A Dream. Zo zo dat was mij het filmpje wel. Regisseur is Darren Aronofsky die u misschien nog wel kent van het veel geprezen debuut Pi. Wat zegt u? Niet? Nog een reden om naar de deeveedee-o-theek te rennen. Requiem is gefilmd/gemonteerd op dezelfde nerveuze wijze. Alleen nu geheel in kleur. Het verhaalt over 4 mensen die aan hun verslavingen ten onder gaan. Een oude moeder aan dieetpillen en een op stapel staande deelname aan een kwis. Haar zoon, zijn vriendin en vriend aan de dope. In het begin zijn ze nog vol van wat er komen gaat. Moeder mag aan een tv kwis mee doen en zoonlief heeft een prachtige drugsdeal verzonnen. Het pakt allemaal nog al anders uit en langzaam aan gaan alle vier naar de klote. Dat dat op een nogal apocalyptisch wijze gaat vergeven wij Darren. De film en vooral de manier waarop gemaakt maakt dat beetje over de top helemaal goed. En het past het ook wel in de film. Hup naar de deeveedeeotheek zou ik zo zeggen

DIE ALEX TOCH

BEETJE DOMME SLOGAN/ACTIE

Vraag ik me dus af, hoe kan je haat haten als je haat haat? Volgens mij kan deze slogan helemaal niet. Een dikke vette contradictie. Word er nu tevens verwacht dat heel Solingen als een kudde hysterische schapen een Wir hassen hass poster voor hun ramen hangen? Of een Wir sind wutend!!! Frommel kan niet zo goed tegen dit soort acties. Een beetje als het kalf verdronken is dan zegt de Nederlander sorry. Nederland met z'n schijntolerantie.

MEMBOKKENAI

Jarenlang was moshi moshi het enige japans dat ik sprak. Tot vorig jaar het voorprogamma van Danko Jones voor mijn ogen kwam. Electric Eels Shock. Wat een grap. Drie japannertjes die alle hardrock cliches op een grote hoop gooien. Flying V gitaren in combinatie met het live long and prosper teken. En dan het ene hardrock vooroordeel na het andere hardrockvooroordeel op het podium gooien. En avond aan avond op dezelfde manier getuige de concertdeeveedee die ik na afloop kocht. Exact dezelfde show. Maar lachen was het wel. Proost werd ons publiek geleerd. In het japans dan. Dat ben ik kwijt. Membokkenai. Dat weet ik nog wel. Dat is het andere belangrijkste woord ter wereld. Membokkenai. Rock And Roll. Dus mocht ik ooit nog eens in Japan verblijven en de telefoon gaat dan zeg ik niet zoals het hoort moshi moshi op beleefde toon. Ik zal de hoorn met twee handen voor mijn muil houden en vanuit mijn tenen Membokkenai gillen. Rock And Roll!!!

DOKTER DANKO IS THE BEST

Beter. Een heel stuk beter voel ik mij. Het hoofd zit nog vol snot, maar het gaat wel weer aardig. En daarom een fijne concert herinnering. Het gebeurd niet vaak. Kippenvel bij een concert. Vorig jaar ergens in december overkwam het mij. Ik stond met Begt, Anneke en Kareltje een potje te rocken op Danko Jones. Nu was dat hele concert nogal indrukwekkend. Meneer Jones is mij er eentje. Een womanizer. Een macho. Een showman. Die overigens offstage een lieve, zachte, verlegen toffe peer schijnt te zijn. Hij wist het publiek nogal op te zwepen. Zelfs een als een centrale verwarmingsbuis klinkende reserve gitaar kon hier niets aan veranderen. Maar toen kwam het. Het laatste nummer. Waarin hij op een berg stond samen met zijn helden (een hele lijst dode rock legendes waaronder dus niet Hazes), naar beneden keek en dacht, daar kwam ik vandaan. Niemand gaf geen fuck om me maar nu sta ik hier toch maar mooi. En hoe hij dat had gedaan? Door te vechten. Door te strijden. Door te rocken. Met de mantra 'this heart is getting harder, this wrist is getting thicker, this mouth is getting louder' afgesloten met een knal in eigen gezicht.Keer op keer. 5 minuten lang. Mijn hemel daar liepen mij de rillingen over de rug. De haren op mijn armen stonden recht overeind. Om mij heen kijkend zag ik dat ik niet de enige was. Iedereen stond met open mond en/of gelukzalige glimlach naar het podium te kijken. Stelletjes grepen elkaar stevig vast. Vrijgezellen keken verliefd op iedereen in het rond. Bier werd naast monden geschonken. Peuken vielen uit handen. De hele melkweg was gevallen voor our new preacher. Our new hero. Ladies and gentlemen. Thee Rock And Roll heros of today, Danko Jones. Mijn hemel. Ik was er stil van. Iedereen was er stil van. Terwijl we allemaal tegelijkertijd in staat waren om de straat op te gaan. Barricades op te werpen en ons weet ik veel wat op te eisen. Wat een concert.
Hoe ik hier opeens op kom? Dat komt door die schat van een Bareuh! die meldde mij vanmiddag dat meneer weer naar nl komt. Direkt de Ticketservice gebeld. Het kaartje voor 5 maart in de melkweg ligt maandag klaar. Plop weg was de griep. Nou ja bijna dan.

ONDER DE WOL

Mijn gedachten schieten heen en weer terwijl mijn hoofd tegelijkertijd helemaal stil staat. Ik heb 3 broeken, 6 t-shirts, 2 truien en 4 paar sokken aan. De kachel staat op 40 en nog ril ik van de kou. Ik zing voetbal- en Rubberen Robbie liedjes terwijl ik aan vrouwen denk. Annika van Pipi was een jank kind. Op zouten. Mijn ledematen doen dingen die ik niet wil om over mijn evenwicht nog maar te zwijgen. Niet vergeten om een pak melk te halen. Ik kruip onder de wol. Mijn hoofd en lijf wordt op dit moment overheersd door een aanstormende griep. This is Frommel. Signing off.

DINGEN DIE FROMMEL LELIJK VINDT

Ding in bovenstaand plaatje behoeft niet eens uitleg. Ik hoef u niet te gaan vertellen waarom dit gedrocht valt onder de categorie dingen die Frommel lelijk vindt. Laat ik wel zeggen dat ik niets met auto's heb. Dat komt niet doordat ik slechts en alleen van de Puch houdt. Ook niet doordat ik geen rijbewijs heb. Ik volgde ooit zelfs 11 lessen, maar kwam tot de conclusie dat ik niet in de wieg ben gelegd voor het autorijden vak. Ik kan het wel maar ik vind het nix. Wel als bijrijder hoor. Dan vind ik het heerlijk. Laat me instappen, geef me een kaart en ik vertel u waar we heen moeten. Maar auto's ik word er niet warm van. Niet liegen Frommel. Een mooie oude snoek of een lincoln continental. Vooruit maar, maar in het algemeen doet de automobiel mijn niets tot weinig. Bovenstaand exemplaar vind ik wel de allerlelijkste die ooit is gemaakt. Hier wilt u toch niet in op de weg gezien worden. Wat is de bedoeling van meneer de ontwerper geweest? Dacht hij nu echt bij het ontwerpen zo van god dit is wel het mooiste wat ooit op de weg reed en ooit zal rijden? Dacht hij dat echt, dan moet de man accuut opgenomen worden. Wat een idioot. Het heeft niet alleen een raar soort van petje vormpje. Kijk eens naar die rare grote zwarte plastic plakken aan de voor en achterkant (oh sorry dat heten bumpers). Zo ver een auto aan de voorkant een soort van gezicht heeft zo met de grill en de koplampen kijkt dit gedrocht zo scheel als een CNN nieuws mevrouw. De Ford Ka. 1 van die dingen die Frommel lelijk vindt. Oerlelijk. En nu heb ik u toch uitgelegd waarom.

(OUDE) LIEFDE ROEST WEL

IN DE TREIN MET SVETLANA

Laat mij u voorstellen aan Svetlana (niet de vrouw in bovenstaand plaatje, maar ze komt in de buurt). Tenminste ik noem haar Svetlana, omdat ze een taal spreekt waar ik russisch in denk te herkennen. Svetlana is een mooie vrouw. Dat constateer ik elke dag opnieuw. In de trein. In Zaandam. Daar stapt ze in. En op Schiphol stapt ze uit. Soms zitten we daarna ook nog in dezelfde bus. Svetlana is, zoals eerder gezegd, een mooie vrouw. Tenminste dat vindt Frommel, terwijl hij eigenlijk niet zo op slavische vrouwen valt. Helaas. Frommel maakt geen kans. Svetlana is getrouwd. Niet dat ze een ring om haar vinger draagt hoor. Nooit gezien in ieder geval. Toch is Svetlana getrouwd. Elke dag komt ze al babbelend met haar huwelijkspartner de trein binnen, lult het hele eind tot Schiphol door en stapt daarna vrolijk pratend uit de trein. Soms zetten deze gesprekken zich voort in de bus waarin ik zit. Frommel maakt geen kans. Svetlana is getrouwd. Svetlana is getrouwd met haar telefoon. Daar is geen openingszin tussen te krijgen.

OPROEP AAN ALLE VROUWEN

Lieve dames, meisjes, vrouwen. Kijk toch eens naar bovenstaand plaatje. Dat ziet er toch niet uit. Dat is toch werkelijk geen porum. Waarom loopt u dan massaal op deze gedrochten. Omdat ze in, hip, hot zijn? Niet doen. Als u bovenstaande zevenmijlslaarzen ziet dan beseft u zich toch dat u in dit geval eens niet met de mode mee moet gaan. Dan maar eens een winter niet cool. Beter niet bij de tijd dan superhip en compleet voor lul (?) lopen. Want neemt u allen van mij aan. Het is echt geen porum. Welke idiooot heeft dit verzonnen. Welke gek probeert u wijs te maken dat u zonder dit product van wansmaak geen volledig mens bent. Helaas werkt het ook nog die truc van deze kwade genus. Ik zie steeds meer van u voor paal lopen. Doe het nou niet. Anders ben ik genoodzaakt om u uit te lachen. Daar heeft u dan toch echt zelf om gevraagd.

ROCK 'N' ROLL FOOD

Frommel houdt van concerten. Niet alleen om te bezoeken. Ook om zelf te doen, al is dat nu wegens niet meer in een band niet meer aan de orde. Ook om mee te gaan met de Sack-O'-Woes. Dat wachten voor het optreden begint. Dat een beetje rondhangen en vervelen. Het wat krijgen we nu weer voor een kookfabrikaat voor ons neus. Het biertjes bietsen als het kratje leeg is. Het een beetje met alles en iedereen ouwehoeren. Heerlijk. Elke week als het even zou kunnen. Toch is dit niet het mooiste van optredens. Dat komt op de terugweg naar huis. Dat fenomeen heet rock 'n' roll food. Wat? Rock 'n' roll food. Onderweg naar huis midden in de nacht stoppen bij een tankstation en daar de meest ranzige broodjes en snacks naar binnen werken. Zo stonden wij vannacht om een uurtje of 04:15 in de omgeving van Zaandam bij de BP pomp. Helaas waren de warme snacks (lees de gehaktstaven die er al 10 uur lagen) allemaal op. Frommel deed het dus met een klef broodje met daarop een koude van harde stukjes voorziene gehaktplak met een kledder zalf. Daarbij nuttigde ik een koude naar niets smakende mexicaanse wrap. Dat alles maakte ik af met een Bifi worstje. De geur van de broodjes euf en de zak nachos van de anderen vulden de rest van de rit de auto. Vanochtend niet eens last van mijn maag. Wel werd ik wakker met brandende lippen. Dat kwam door de wodka met limo en een drie dubbele dosis tabasco die ik als afscheid in Vrankrijk nuttigde. Rock 'n' roll food. Denken de makers van deze zut nu echt dat het ergens naar smaakt? Rock 'n' roll food u moet het eens proberen. Diep in de nacht om een uurtje of 4. Na een optreden. Eet smakelijk.

NOG NODIG?

Afgelopen dinsdag liep Frommel mee in de kristallnachtherdenking. Met brandende fakkels liepen wij langs de beelden die langs de route staan die een aantal bij de kerk gefusilleerden ook liepen. Aan het eind van de tocht stapte er spontaan een oudere man naar voren die een ooggetuigen verslag hield van dit gebeuren. Ook vertelde hij dat hij als jongetje in de oorlog een meisje tegenkwam die hem groette. De groet ging langs hem heen. Alles wat hij zag was de jodenster die zij opeens op haar jas had. Een jodenster die hij spoedig veelvuldig in het Hoornse straatbeeld zag. Een jodenster die een tijdje later niet meer in het straatbeeld voor kwam. Weg. Allemaal weg. Allemaal gedeporteerd richting de dood. De man zei ook verrast te zijn door het aantal jeugdigen die mee liep: "dat schept vertrouwen voor de toekomst, want we laten het niet opnieuw gebeuren dat een stel hersenloze schoften het voor het zeggen gaat krijgen in Nederland".
Is het nog nodig zo'n herdenking? Ja, zegt Frommel volmondig. Zeker nu. Zeker in deze tijd van groeiende intolerantie en dalende verdraagzaamheid. Leg uw oren maar eens te luister in uw omgeving. Op uw werk, op straat of in de trein. De ongenuanceerde uitspraken over anderen en met name buitenlanders vliegen je om de oren. Kerken en moskeeen worden in de fik gestoken. Rechtse splintergroeperingen rukken op. Politici verklaren oorlogen. Acties van gestoorde individuen worden hele bevolkingsgroepen aangerekend. De haat ligt op straat. Zo begon het 66 jaar geleden ook. We moeten beter weter. Hebben we dan niets geleerd? Ja, het is nog steeds nodig stilstaan bij de kristallnacht. En let u daarbij niet op de spelfout
.

SUCK-O'-WOES

Morgenavond verkoop ik opeens plaatjes voor een andere band. De Sack-O'-Woes hebben me uitgeleend aan de bijna naamgenoten de Suck-O'-Woes. We gaan naar Vrankrijk, holadiejee. Die tent schijnt een verbouwing nodig te hebben. Eerst nog naar Alkmaar. Die mafketel van een Sack-O'-Bob speelt namelijk in 300 bandjes en 1 daarvan, Humus u kent ze wel, moet daar eerst optreden. Dat wordt weer lekker relaxed rennen en vliegen.

DE TREIN IS FIJN

De trein is fijn. Je kan lekker door de coupe heen rennen. De trap op en neer springen. Languit in het pad liggen. Een vorm van paaldansen doen op het balkon. De trap- en arm leuningen als klimrek gebruiken. Met iedereen een praatje maken. Met een lief stemmetje thank you zeggen tegen een engelsman. De trein is fijn als je een jaar of zeven bent.
De trein is niet fijn. Je kan naast een bloedmooie vrouw zitten. Je sjanst met en pulkt wat aan haar. De bloedmooie vrouw is er van gediend. De bloedmooie vrouw zoent je zelfs. Dan gaat je telefoon en heet de bloedmooie vrouw opeens Harry. De trein is niet fijn als je als player naast een bloedmooie vrouw zit en je vriendin belt je op. De trein is op zo'n moment wel fijn voor de andere mensen in de coupe.

IK KAN HET NIET GOED HOREN

Heeft u het gezien die persconferentie naar aanleiding van de belegering in het Laakkwartier? Heeft u ook zo gelachen? Frommel wel. Nadat burrie Deetman, de man die niet tegen een piemeltje kan, uitgesproken was kwam de big chief van het politiekorps aan het woord. Ho wacht riep een der journalisten. Ik kan u niet goed horen. Kan er een microfoontje bij? En zo verscheen er een hele brede rug met daaronder een hele dikke kont in beeld die alle 300 microfoons die voor Deetman stonden naar de politieman ging verhuizen. Toen hij daar eindelijk mee klaar was sprak Derrick wel 2 hele zinnen en sloot af met een daar wil ik het op dit moment bij laten. Hoe minder nieuws toch leuk wordt.

OPHEFFEN NOU!!!

Ik kan natuurlijk niet zwijgen. Ik wilde er niets van gaan zeggen, maar het is te sterk. Ik heb kramp in mijn maag van het lachen. Mijn kaken zijn lam. Wat wil het feit? Meneertje S.Moleveld, beter bekend als de voorzitter van de LPF is gisteren aangehouden. De LPF en Matje in het bijzonder hadden namelijk dreigbrieven ontvangen. Ondertekend door een moslim organisatie. Wat blijkt. De fax waarmee het gestuurd was leidde naar meneertje Moleveld zelf. De stumper. Matje wil nu een vergadering uitschrijven om een nieuw bestuur te kiezen. Dat zou dan het 23765ste in twee jaar zijn. Moleveld volgde afgelopen zomer trouwens Belder op. Die moest aftreden vanwege een veroordeling wegens fraude. Ziet u wel. Ik heb het altijd al gezegd. Een stelletje patjepeeers zijn het. Een stelletje stumpers. Een stelletje cliniclowns. Weg ermee. Opheffen die toko. NU!!! Ik nomineer de LPF tevens voor de Leids Cabaret Festival euvre prijs.

ZIRA RULES

Ik zou nog terug komen op Planet Of The Apes. En dan de Tim Burton versie die afgelopen vrijdag werd uitgezonden. Best aardig hoor, maar kijkt u ook eens naar het origineel. Dat is een stuk meer genieten. Tuurlijk de make-up in Burtons versie is superieur aan het origineel, maar weer zo ver doorgevoerd dat sommigen juist weer niet op apen lijken. Dan liever de wat knulligere jaren 60 apen. Die er voor die tijd trouwens verdomd goed uitzien. Ook doen de apen in Burtons versie wel heel erg aperig. Een beetje tot in het irritante toe apen de acteurs apentrekjes na. Mag ik u er verder op wijzen dat Helena Bonham Carter(die in Fightclub grote indruk maakte als de totaal gestoorde Marla Singer) verdacht veel op Michael Jackson lijkt. Dat moet wel een inside joke van Tim geweest zijn. Mark Wahlberg, fantastisch in Boogie Nights, haalt het ook echt niet bij de non stop met samengeknepen ogen kijkende Charles Heston. Wilt u daarbij even vergeten dat Heston een ultra rechtse lul is die in Bowling For Columbine (terecht) naar voren werd geschoven als een gun grazy wapen lobby-ist voor de NRA. Nee, dan het eind. Leuk verzonnen hoor dat Marky Marks mede astronauten hem zijn gaan zoeken en een paar duizend jaar terug neerstorten en daarmee de hele apen/mensen switch veroorzaken, maar dat haalt het natuurlijk nooit bij een Charlie die in het water door zijn knieen zakt. Een lang en hard NOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!! schreeuwt en een camera die dan de ruine van het vrijheidsbeeld laat zien. Zijn er op het origineel nog een paar verdomd leuke vervolgen gemaakt ook. Waarvan deel 2 niet te geloven zo dom is. Een wazig verhaal over een ondergronds volk die een atoombom vereerd. Tot slot is de wilde mensvrouw uit het origineel 20x zo leuk.

WAARSCHUWING VOOR PUCHRIJDERS

Mocht u op uw Puch in de Kersenboogerd rijden. Die lelijke nieuwbouwwijk in Hoorn. Past u dan vooral op voor een zwarte BMW. Type te grote auto voor patser. De chauffeur van dit vehikel haalt u namelijk in en slaat dan meteen rechtsaf. U daarbij bijna van uw Puch rijdend. Aanrijding is dan slechts te voorkomen door vol in de rem en korte slip te gaan. En waarom? Deze actie van deze man, sorry, deze actie van deze lul? Omdat meneer de patserbak aan het telefoneren is. U is gewaarschuwd.

VOETBALLOG

Mocht voetbal u geen biet kunnen schelen dan is het verder lezen van dit stuk geheel voor uw eigen risico. Ga je het weer over voetbal hebben Frommel? Ja sorry. Het zit namelijk zo. My whole fucking body is aching. En niet zo'n beetje ook. En dat is wel een heel verschil met gister. Gister gierde de adrenaline namelijk door het lijf. Zo hard dat ik niet eens voelde dat ik helemaal stuk zat. Ik zat helemaal stuk omdat ik voor het eerst in 7 maanden een hele wedstrijd voetbalde. Dat was niet de bedoeling , maar Tita Tovenaar hield zich niet aan de gemaakte afspraken en ging het veld uit in plaats van ik. Ik zat gister dicht tegen mijn oude niveau aan. Mijnenvegen in de achterhoede. Een schoffel hier, een sliding daar. Wham, weg die bal. Ik schopte iemand genadeloos onderuit (sorry)(het was niet zo gemeen als het klinkt hoor, maar het staat beter. Genadeloos onderuit schoppen) en kwam daarmee in de wedstrijd, die in de 2e helft bijna ontspoorde. We bogen een 0-2 achterstand om in een 3-2 overwinning. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de overwinningsroes waarin je beland na zo'n zwaar bevochten overwinning. Wat een gevoel. Helemaal in tegenstelling tot de pijn die vandaag door het hele lichaam giert. Zo goed dat ik niet voelde hoe kapot ik was. De eerste hele wedstrijd in 7 maanden en dan zo'n pot. Ik voelde het niet. Ik merkte het wel. Ik viel om 21:30 in slaap.

TELEVISION THE DRUG OF THE NATION

Als je kijkt naar het aantal uren dat het apparaat aantstaat in huize Frommel zou je denken dat ik een televisiejunk ben. En aanstaan doet dat ding. Vaak en lang. Waarom? Geen idee. Kijken doe ik eigenlijk niet echt. Champions League voetbal op dinsdag? Staat aan maar ik kijk amper naar het scherm. Het is meer een behangetje. Kopspijkers, Popquiz a Gogo, 2voor12, Andere Tijden, Journaal? Met een half oog wordt af en toe naar het scherm gestaard, maar eigenlijk ben ik tegelijkertijd met hele andere dingen bezig. Beetje rommelen. Gister keek ik bijvoorbeeld naar Planet Of The Apes (waarover later meer) en daarna en deels tegelijkertijd Enemy At The Gates. Buiten dat het rukfilms zijn overlapten ze elkaar ook. Dan zap ik wat tussen de films. Waarom doe ik dat? De niet overlappende stukken kijk ik ook maar half. Ik rommel wat op de peecee, ik rommel wat in een boek of tijdschrift, ik rommel wat in mijn platencollectie, ik rommel wat in huis. Rommelen daar ben ik heel erg goed in. In televisie kijken niet meer. Waarom staat dat apparaat dan toch zo vaak aan? Ik denk dat ik de uitknop kwijt ben. Frommel moet meer gaan rommelen.

En dan heb ik het er nog niet eens over dat er eigenlijk, een hoge uitzondering daar gelaten, never nooit geen ruk op is ook.

CASUAL EVERYDAY

Het is weer vrijdag. Casual friday. Meneer de directeur kwam zonder stropdas om naar beneden. Meneer de chef was het schijnbaar vergeten. Dat het vrijdag was. Die had zijn stropje gewoon nog om. Casual friday. Allemaal in 'vrijetijds kleding' naar kantoor. Allemaal een dagje niet in pak en zonder strop. Casual friday. Frommel doet er niet aan. Voor Frommel is het altijd casual day. Al verstaat hij daar niet een pantalon en een overhemd met daaroverheen een fijne kaktrui onder. Frommel heeft gewoon altijd een spijkerbroek aan en een t-shirt van een of andere band. Frommel zal je niet met een stropdas betrappen. Van z'n leven niet. Nog voor geen 1000 euro meer in de maand. Om Frommels nek geen strop. Neemt niet weg dat, waarom casual friday? Waarom kan het op vrijdag wel? Geen pak. Geen strop. Als het op die dag kan dan kan het toch ook op andere dagen. Op alle dagen. Opzouten met al die pakken en al die stroppen. Weg ermee. Gewoon een spijkerbroek en een t-shirt van bijvoorbeeld Laika And The Cosmonauts aan naar het werk. Een pak trek je aan als je trouwen gaat (niet waar dat deed je zelf ook niet Frommel) of naar een begrafenis. Frommel heeft geen strop. Frommel doet niet aan pak. Pak is jakkie!!! Strop is bah!!!

PLAK HEM OP. NOG 1 WEEK TE GAAN

Het zal een jaar of 33 geleden zijn geweest. Mijn ouders woonden koud in het verschrikkelijke Lelygat. De deurbel ging en mijn moeder deed open. Voor haar neus stond een stelletje ukkepukken met lampionetjes een liedje te zingen. Over koeien met staarten en meisjes met rokjes aan en de een of andere Maarten. Moeder keek het aan en genoot. Toen het groepje uitgezongen was hielden ze een plastic tas geopend voor haar neus. Het vraagteken boven haar hoofd was enorm. Ja en nu? Het bleek st.Maarten te zijn. Een dag waarop kinderen zingend langs de deur gaan om te bedelen voor snoep. Wist moeder veel. Die kwam uit de regio Den Haag. Daar kenden ze dit fenomeen niet. Hier wel. Ik woon alleen in een nogal kinderloze buurt. Het eerste jaar dat ik hier woonde haalde ik een giga hoeveelheid mini marsen, mini snickers en mini bounty's in huis. 3x werd er aangebeld en ik at me drie weken lang ziek aan het overgebleven snaaiwerk. De jaren daarna was ik er niet of ik deed maar niet open (jaja in huize Frommel woont juffrouw kikkerdril). Dit jaar plak ik vanavond onderstaande sticker op de deur. Zodat die 3 kinderen die wel willen aanbellen volgende week donderdag alvast een week kunnen wennen aan het feit dat er bij huize Frommel niet open gedaan wordt.

KLEINE OMWEG

Gister vertrok ik om 15:07. Ik kom net aan. Lyon is een leuke stad.

DIERENARTS MET HUMOR?

Jan Peter Balkenende, sorry, poeslief schaamt zich dood. Ze probeert nog dapper in de lens te kijken, maar ze schaamt zich dood. En gelijk heeft ze. Kijk nou toch wat die grappenmaker om haar poot heeft gewikkeld. Had Jan Peter dat ook?

ZE VALLEN BIJ BOSJES

Ook de man met de zwakke traanbuizen en het moederzwak is niet meer. Nooit meer geen gooi en smijt werk. Nooit meer doorkletsen. Nooit meer met je hol open zitten. De Kneet viel vandaag voorgoed van zijn fiets.

WAT NU HET KLOTERIGE IS...

...is dat meneertjes als meneertje Wilders en meneertje Smit thuis op de bank zitten te spinnen als een krolse kat en dat het grootste deel van al die kroppen sla als een blind paard achter ze aan gaat rennen.

Frommel roept vandaag uit tot wereldrokersdagII. Allemaal stomen voor Theo vanavond. De grootste roker ter wereld. Die verdomd leuk kon filmen, interviewen en zijn gasten zo ver kreeg een cactus te kussen (en die ik ook best een ongenuanceerde schreeuwlelijk vond).

WAT DOE JE DAN?

Als je een vader in het halletje opeens 1 van zijn zoons (een jochie van ik gok 7 jaar) een draai om de oren ziet geven. Alleen maar omdat die jochies een beetje aan het geinen en kloten zijn en niemand tot last waren. Nee je moet je maar zien te vermaken een uur lang in de wachtkamer van de dierenarts. Maar wat doe je dan? Ik keek de man slechts boos aan en zei niets meer tegen hem. Terwijl mijn bloed dus zo'n beetje kookte. Had ik er nou wat van moeten zeggen? Had ik op moeten staan en vaderlief neer moeten hoeken? Ik wilde het tweede doen en deed niets. Terwijl het niet de eerste, laatste en enigste keer leek.

JAN PETER BALKENENDE

Zo ga ik haar maar noemen. Een ontsteking aan de poot. Ze mag een nachtje blijven. Na ruim een uur in de wachtkamer te hebben gezeten. Ze heeft een slaapmutsje gehad en zal me morgen haten.

DE BESTE KANTINE VAN NEDERLAND

(en denk daar dan het tros deuntje bij)
Gister maakte ik mijn rentree op het voetbalveld. Ik ga het niet zeggen , maar we wonnen wel voor de eerste keer dit seizoen. 2-6. En af en toe leek het nog op voetbal ook. Maar goed daar gaat dit niet om. Het gaat om de beste kantine van Nederland. De kantine van DWB in De Weere. Tevens het dorpscafe in De Weere. Bij binnenkomst een groot scherm met Canal+ voetbal erop. Grote glazen bier voor bespottelijk lage prijzen. Zacht op de achtergrond (en door een stel kapotte speakers) snoeiharde metal met daarna Franz Ferdinand. Een grote schaal met bitterballen die rond ging met zelf een vegetarische snack voor onze immer hardwerkende en nooit verzakende hoe zwaar de nacht er voor ook was rechtsachter. En daarbij bovendien een meerderheid aan vrouwen. En fijne vrouwen. Blokkers10 verhuisd vanaf volgende week na elke wedstrijd met zijn allen naar De Weere. Hop naar de beste kantine van Nederland