maandag, februari 28, 2005

MOOIE PLATENHOES #2


BLIJ MET DOMME ACTIE


Meneer D. kan volgende week trots op me zijn. Volgende week bij onze volgende afspraak. Frommel deed vandaag namelijk een nogal domme actie. Ik had al een stuk terug naar huis reis afgelegd en wilde bijna in de trein stappen toen ik er achter kwam dat ik mijn sleutels op mijn werk had laten liggen. Snel de in de buurtwoners gebeld of ik mijn reserve sleutel kon komen ophalen. Alles beter namelijk dan terug reizen. Helaas ze waren niet bereikbaar en ik vatte de terugreis naar mijn werk aan om mijn sleutels op te halen. Domme actie. Ik weet het. Lekker handig om zonder sleutels je huis proberen binnen te komen. Hoewel niet onmogelijk. Die inbreker was het immers ook gelukt. Toch was ik redelijk in mijn nopjes met deze domme actie. Het houdt namelijk in dat ik mijn control gefreak wat kwijt begin te raken. Mijn heb ik alles, is alles uit, is alles dicht, kan ik veilig van huis gedwang was zowiezo al wat minder hevig aan het worden. Die sleutels vergeten. Hoe dom ook. Hoe nietszeggend misschien ook. Ik was erg aardig blijt mee.

zondag, februari 27, 2005

MOOIE PLATENHOES #1


Labels:

VOETBAL vs RUKKEN


Nu laat mijn geheugen mij, zijnde een feitenneuker, zo af en toe best eens in de steek. Zo kan ik niet op de titel en auteur komen van een boek. Pas verschenen. Een Engelsman en een boek over voetbal. En dan over Engels voetbal. Specifieker over het ontstaan van het Engelse voetbal. Voetbal blijkt namelijk niet alleen een spelletje te zijn. Nee nee. In de begindagen van het Engelse voetbal werd het in de armen gesloten door de kerk en de kostscholen. Voetbal bleek namelijk de manier te zijn om alle jonge mannen van Engeland van het rukken af te houden. Ik zie het niet hoor, maar ach de kerk en kostscholen denk ik dan maar, die zijn al niet helemaal goed bij hun hoofd. Jammerlijk mislukt of ze zaten er gewoon helemaal naast ontdekte ik laatst bij mijn bezoek aan dat eilandje. We stonden op de boot in Dover te wachten. Ik had nog wat muntjes in mijn zak en dacht laat ik die maar opmaken. Die kan ik toch niet meer inwisselen. Zaterdags hadden we in een pub naar Southampton-Liverpool zitten kijken dus ik dacht weet je wat ik koop een sportkrant. De Daily Sport. Ik bladerde het ding door en concludeerde dat voetbal van een middel tegen rukken een middel voor het rukken was geworden. Er stond namelijk niet alleen op de voorpagina een blote vrouw. Nee hoor. Pagina na pagina sloeg ik om, maar het enige dat de pagina's vulde waren tieten, tieten en nog eens tieten. Voetbal? Nergens te bekennen. Weer sloeg ik een pagina om en weer schoten de ballen mij tegemoet. Toen eindelijk, op pagina 55 van dit 64 pagina's tellende vodje nog snel wat voetbal. Maar dat leest op dat punt aangekomen geen Engelsman meer natuurlijk. Die staat allang in de weecee een potje te rukken. Voetbal vs rukken. Weer een verloren partij voor de kerk. Dat juich ik toe....

zaterdag, februari 26, 2005

ARNON GRUNBERG

Zou Arnon Grunberg net zo moe en misselijk van zichzelf worden als ik moe en misselijk word van die zlappe, zeikerige, zemelende, zweeflul?

vrijdag, februari 25, 2005

FROMMEL HEEFT KRAMP VAN HET LACHEN

Gitarist Brian 'Head' Welch verlaat Korn. Hij is sinds kort bekeerd en wil voortaan een christelijk leven leiden. HAHAHAHAHAHAHAHA ik kom niet meer bij. Hij wil zeker op die lul van een Eric Clapton lijken. Hij maakte iig al net zulke klote muziek, dus.......

Is dit nou wat ze een "Freak on a leash" noemen?

donderdag, februari 24, 2005

LEKKERE TREK


Vanochtend werd ik wakker met een vreemd gvoel in mijn maag. Een hongerig gevoel. Een heel erg hongerig gevoel. Het was niet weg te krijgen dat hongerig gevoel. Ik at wat, maar het bleef. Ik at nog wat, maar het wilde echt niet weg. Geen ik wil eten honger dus. Ook geen honger naar sex (niet liegen Frommel). Het was ook geen drankhonger. Daar had ik de gister gezellig genoeg voor zitten pilsen. Naarmate de dag vorderde werd het hongergevoel alleen maar sterker. Langzaam aan begon ik mij te beseffen wat de honger was. Het was de regelmatig terugkerende honger. De honger waar niet tegen te vechten valt als je Frommel heet. Vandaag vocht ik maar ik verloor. Ik reisde na het werk niet af naar huis. Ik reisde naar de Westerstraat. Naar de plek waar ik mijn honger kon stillen. Ik liep mijn fav. platenzaak binnen. Ik had nieuwe platen honger. Een honger waartegen het tevergeefs vechten is als je Frommel heet. God oh god ik had de hele winkel wel weer mee willen nemen, maar ik wist me redelijk in te houden. Ik kocht:
- The Chains - Till You Come Back Home - 7"
- Budget Girls - Miso Hornie - 7"
- The Dirtbombs/King Khan & His Shrines - Billiards At The Thirty - lp
- The Heartattacks - Here Come The... - lp
- Scat Rag Boosters - st - lp
- The Riverboat Gamblers - Something To Crow About - lp
Toen ik al bijna de zaak weer uit was herinnerde ik mij dat ik de vorige keer een 7" van The Nipple Erectors gad gekocht. Het eerste bandje van Shane MacGowan. En dat de fijne platenboer mij toen vertelde dat er ook 2 lp's van bestonden. Nog even bestellen, dacht ik opeens. De honger was nog niet helemaal gestild. Een minuut of 2 later stond ik ook met deze 2 platen in mijn tas op straat. Hij had ze staan. Ik voorzie weer een nachtje platendraaigekte van het weekend.......

dinsdag, februari 22, 2005

MRS.GRAZINSKY IS A LUCKY DUMB FUCK

It's time once again to review the winners of the annual Stella
Awards.(The Stella Awards are named after 81-year-old Stella Liebeck who
spilled coffee on herself and successfully sued McDonald's. That case
inspired the Stella awards for the most frivolous successful lawsuits in
the United States.)

Here are this year's winners:

5th Place (tie): Kathleen Robertson of Austin, Texas, was awarded
$780,000 by a jury of her peers after breaking her ankle tripping over a
toddler who was running inside a furniture store. The owners of the
store were understandably surprised at the verdict, considering the
misbehaving little toddler was Ms. Robertson's son.
5th Place (tie): 19-year-old Carl Truman of Los Angeles won $74,000 and
medical expenses when his neighbour ran over his hand with a Honda
Accord. Mr. Truman apparently didn't notice there was someone at the
wheel of the car when he was trying to steal his neighbour's hubcaps.
5th Place (tie): Terrence Dickson of Bristol, Pennsylvania, was leaving
a house he had just finished robbing by way of the garage. He was not
able to get the garage door to go up since the automatic door opener was
malfunctioning. He couldn't re-enter the house because the door
connecting the house and garage locked when he pulled it shut. The
family was on vacation, and Mr. Dickson found himself locked in the
garage for eight days. He subsisted on a case of Pepsi he found, and a
large bag of dry dog food. He sued the homeowner's insurance claiming
the situation caused him undue mental anguish. The jury agreed to the
tune of $500,000.
4th Place: Jerry Williams of Little Rock, Arkansas, was awarded $14,500
and medical expenses after being bitten on the buttocks by his next door
neighbour's beagle. The beagle was on a chain in its owner's fenced
yard. The award was less than sought because the jury felt the dog might
have been just a little provoked at the time by Mr. Williams who had
climbed over the fence into the yard and was shooting it repeatedly with
a pellet gun.
3rd Place: A Philadelphia restaurant was ordered to pay Amber Carson of
Lancaster, Pennsylvania, $113,500 after she slipped on a soft drink and
broke her coccyx (tailbone). The beverage was on the floor because Ms.
Carson had thrown it at her boyfriend 30 seconds earlier during an
argument.
2nd Place: Kara Walton of Claymont, Delaware, successfully sued the
owner of a nightclub in a neighbouring city when she fell from the
bathroom window to the floor and knocked out her two front teeth. This
occurred while Ms.Walton was trying to sneak through the window in the
ladies room to avoid paying the $3.50 cover charge. She was awarded
$12,000 and dental expenses.
1st Place: This year's run-away winner was Mrs. Marv Grazinski of
Oklahoma City, Oklahoma. Mrs. Grazinski purchased a brand new 32-foot
Winnebago motor home. On her first trip home, (from an OU football
game), having driven onto the freeway, she set the cruise control at 70
mph and calmly left the drivers seat to go into the back and make
herself a sandwich. Not surprisingly, the RV left the freeway, crashed,
and overturned.
Mrs.Grazinski sued Winnebago for not advising her in the owner's manual
that she couldn't actually do this. The jury awarded her $1,750,000 plus
a new motor home. The company actually changed their manuals on the
basis of this suit, just in case there were any other complete morons
around.

maandag, februari 21, 2005

FROMMEL IS WAT STIL

Frommel is wat stil. Ik weet het lieve lezers. Sorry. Had wat andere dingen aan het hoofd en ook ik werd slachtoffer van de griepgolf. Rommel nu met nog wat naweeen. Spoedig zijn wij weer bij u. We krabbelen weer wat overeind.

vrijdag, februari 18, 2005

KLEIN MAAR FIJN KADOOTJE


FROMMEL LEGT HET NOG 1X UIT


06/05 van Theo van Gogh blijkt zo goed als geen bezoekers te trekken in de bios. Daar zijn de mensen verbaasd over. Frommel niet. Medea, Theo's andere zwanenzang trok per aflevering minder en minder kijkers. Oppassen kutje Annette Barlo (die overigens tussen de regels door slechte nederlandse comedy, waar zij zelf toch bekend door is, een flinke trap na geeft) verbaasd zich daar in de Vara gids nogal over. Dat had ze niet verwacht na Theo's dood. Lieve (ahum) Annette. Frommel zal het nog 1x uitleggen. Al die potloden en kroppen sla die zo boos en verontwaardigd waren na de moord op Theo van Gogh wisten echt niet dat die man een filmmaker was hoor. Wat? Maakte Theo, onze Theo, films? Dat hadden ze nog nooit gehoord. Al die kroppen sla en potloden dachten toch echt dat Theo alleen maar die man was die altijd zo hard tegen moslims te keer ging. En verder dat het een vieze dikke kettingroker was, maar dat namen ze maar voor lief want hij ging zo fijn tekeer tegen moslims. Daarom vonden ze Theo een toffe peer. Net zoals ze een paar jaar eerder achter Pim aan holden. Kijk hij was wel homo en een vieze rijke stinkerd, maar hij zei wel dat buitenlanders stinken. Als je dat zegt dan krijgen kroppen sla en potloden direkt een stel oogkleppen voor. Kijk Annette, daarom kijkt er niemand naar Medea en daarom gaat er niemand naar 06/05.

dinsdag, februari 15, 2005

HET MOOISTE WOORD VAN NEDERLAND

Een tijdje terug was er een soort van mooiste woord van de nederlandse taal verkiezing in de volkskrant. Ik weet niet meer wat de uitslag was maar het was zo'n fantasieloos woord als liefde of moeder of zoiets. In duitsland was het tenminste habseligkeiten. Je kan veel van die duitsers zeggen. Dat ze de schuld hebben aan allebei de wereldoorlogen (wat betreft de eerste toch echt een kwestie van princip(e) was), dat ze nogal snauwen, dat ze in rare pakkies rondlopen tijdens de bierfesten en dat ze absoluut geen humor hebben, maar ze kiezen wel hebbedingetjes als fav. woord. Ik weet het opeens weer wij kwamen met liefde. Zucht. De engelsen kozen, hoe kan het ook anders, mother. Maar goed. Blah die blah. Ik stuurde 2 kanshebbers in die ergens in de marge zijn gesneuveld. Verneukeratief en schorriemorrie. Prachtige woorden. Vandaag in de trein las ik een woord dat ik eigenlijk nog veel mooier vind. Ik las Het Bedrog van (de man die ik zo nu en dan best mis) Boudewijn Buch. En daar opeens op pagina 61 van de 3e druk 6 regels van onder daar stond het. Het woord dat ik eigenlijk alleen via vriend Begt kende. En nu zomaar opeens stond het daar in een boek dat ik al een jaar of 12 heb. Kutzwager. Ik vind het het mooiste woord van de nederlandse taal. Kutzwager.

zondag, februari 13, 2005

ONDERTUSSEN IN DE TUIN


'Schat ik denk dat we mollen hebben.'

vrijdag, februari 11, 2005

EINDELIJK KNAP REAGEUREN

Zo leren het nog wel eens. De mannen en/of vrouwen van Blogger. Sinds vandaag hebben ze de reageurtoel aangepast. U hoeft nu niet meer een soort van debiel accountje aan te maken of anoniem zonder linkje te reageren. U kunt vanaf vandaag gewoon al uw url of e-mail gedoe kwijt. Ik ben daar wel gelukkig meee. Het kwam mij namelijk vaak ter oren dat dat reageuren op een blogspot site nogal k.u.t. dan wel klote was. Vanaf vandaag dus niet meer. Dus wat houdt u nog tegen.............

LOG VOOR DE ZWAKKE MAAG

We hadden het hier vanochtend over braken. Altijd een fijn onderwerp. Ik heb in mijn hele leven al heel wat keren gebraakt. Van de drank ook. Voelen dat je vol zit en stug door blijven drinken. Das vragen om problemen natuurlijk. Kan je je natuurlijk ook afvragen waarom je op zo'n moment door blijft drinken. Goede vraag. Heb ik geen antwoord op. Zal wel de alcoholhonger van het moment zijn. Maar het ging over een ander braken. Iemand vertelde over zijn neefje die in een restaurant gezeten opeens van alles uit zijn maag over zijn kin liet lopen. Niet eens met kracht. Nee het liep er gewoon opeens uit. Op het ene moment nog rustig in een biefstukje en een piepertje zitten prikken en het andere moment liepen de sappen over zijn kin. Plotseling opkomende maaginhoud. Zomaar uit het niets. Frommel was ooit een jochie van een jaar of 7. Zat op een vrije woensdagmiddag aan de eettafel samen met een vriendje een beetje te tekenen. Het waren de dagen dat er nog bijna geen 24 uur per dag kindertelevisie was. Wij deden dus andere dingen op woensdagmiddag. Meestal liepen we buiten een beetje te kloten. Beetje de bossies bij ons naast in de fik steken of weet ik veel wat voor een kattekwaad wij bezigden. Die middag tekenden we dus wat. Aan de eettafel. Opeens begon mijn maag te borrelen. Wat is dit nou weer wilde ik gaan denken, maar daaar had ik niet eens de tijd voor. Een fractie van een seconde na het begin van het borrelen spoot mijn maaginhoud zich met grote kracht over tafel. Ik bleek een grote maag te hebben voor het kleine jongetje dat ik nog was. Het bleef maar komen. De ene na de andere golf spoot over tafel. Een opmerkelijk vloeibare vorm had het ook. Het leek wel bruin slootwater. Al snel kon de tafel het niet meer aan en begon het van de tafel ook de vloer op te lopen. Niet alleen de vloer. De golf van kots bereikte ook het vriendje die aan de andere kant van de tafel zat te tekenen. Toen mijn maaginhoud eindelijk uitgeput was zag ik door het keukenraam nog net het vriendje met zijn kleren onder de kots huilend naar huis toe rennen.

dinsdag, februari 08, 2005

EEN FOKKING STOKJE

Ich bin ein weblogger. Ik kan er ook niets aan doen. Zo'n 9 maanden geleden gaf ik mij gewonnen. Ik weigerde nog langer weerstand te bieden tegen de aandrang tot het schrijven van stukkies. Ik vind het helemaal niet erg hoor dat webloggen. In tegendeel zelfs. Ik ben er scherper in het observeren van dingen door geworden. Ik kijk meer om me heen of er ergens wat over te schrijven valt. God, was ik niet gaan webloggen dan was me niet overkomen wat me de laatste tijd allemaal overkomt. Ik klaag dus niet. Er zijn ook mindere kanten aan het webloggen. Zo heb ik een broertje dood aan dat onderlinge gedweep van sommige webloggers onder elkaar. Tuurlijk, ik heb ook een linklijstje aan de rechterkant staan, maar sommige webloggers houden er niet mee op om elkaar een veer in de reet te steken. Waag het eens een ietwat negatief te reageren op een stukje van bijv. Merel. De boze reacties vliegen je om de oren. Of van die loggers als Walter die ons dood gooit met zijn ge-selfkick aangaande zijn boek, maar mensen banned bij te veel commentaar of zelfs zijn reactietool uitzet als hij te veel commentaar verwacht. Een ander weblog ding waar ik van moet spugen is het weblogstokje. Wat een onzin. Ik ben er gelukkig altijd van verstoken geweest. Tot vandaag. Paul vond het nodig om mij een stok toe te werpen. Dank je wel Paul (ik verdenk jou er overigens van dat je in Almere woont, vraag me niet waarom). Laat deze stok nu beide dingen die Frommel minder aan webloggen vindt combineren. Het is namelijk een wat zijn jouw fav. weblogs stokje. Goed daar gaat ie dan in het onderstaande stukkie.

FROMMELS STOKJE

Wat zijn je favoriete blogs?

Favoriete logs? Favoriete logs? Wat nou favoriete logs. Ik lees er een aantal. Sommige tijdelijk. Andere langer. Bij de 1 blijf ik maanden hangen, bij de andere ben ik binnen een paar weken of zelf 1x uitgekeken. Ik hou niet van linkdumpers iig. Ik zoek mijn eigen weg wel. Er zijn er toch een paar waar ik kind aan huis ben. Zo hebben wij de onvolprezen Bareuh!, misschien wel omdat iedereen in 1e instantie denkt dat het een kerel is. Zo grofgebekt een vrouw? Dat kan niet. Ik heb haar in het wild ontmoet en het is stiekem een schat van een meid (zo die zit) met als grote pluspunt het uit het hoofd mee kunnen zingen van alle Rubberen Robbie teksten. See you bij Danko Jones Bareuh! (als je nog met me wilt praten). Karin bezoek ik ook altijd even. Ze kan zo lekker over de poepluiers van haar betaalde baan kindertjes praten en zegt verder altijd op verassende wijze waar het op staat. Kikkie mag niet ontbreken. Kikkie schrijft voor zichzelf en het zal hem een worst wezen wat jullie vinden van zijn rukverhalen en levensangsten. Kikkie en Frommel moeten maar eens een biertje gaan drinken. Om de lijst niet te lang te maken besluit ik met TheNextBigThing voor al uw wetenswaardigheden over al uw gruizige garage, punkrock en andere door uw ouders vervloekte lawaaimuziek. Leest u verder ook maar eens davy4all. Over Wim de Bie ga ik niet eens beginnen.

Welke BB'er (Bekende Belg) weet je te pruimen?

Kijk ze kunnen lekker bier brouwen hoor de mannen en vrouwen uit Belgie, maar heeft u wel ens op een Puch door dat land gereden? Nee, dan begrijpt u niet wat ik bedoel. Een dikke middelvinger was wat het Belgische wegennet van Hape en Frommel heeft gekregen. Daarbij heeft het verder best fijne Gentse surfcombo een bongospeler in hun midden. Een bongospeler!!!! Dat is bijna net zo erg als een djembespeler. Alleen steldrums doen mij harder braken. Heeft u de cover van de Vrij Nederland van 2 weken terug gezien met Raymond van het Groenewoud? I rest my case.

Naar wie gooi je dit vernederlandste Belgische stokje?

Naar niemand. Dit was eenmalig. Geen stokjes meer voor Frommel. Rot op met die klote stokjes. Paul je wordt bedankt. Not!!!


maandag, februari 07, 2005

EEN PRETTIG GESPREK

Vrijdagnacht liep ik enigzins beschonken van een feestje naar huis. Oke eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het eerder zaterdagochtend was. Ik liep een beetje over straat te slingeren toen ik opeens een marokkaans accent naast mij hoorde zeggen; 'He zeggen we geen gedag meer?' Ik keek opzij in de veronderstelling dat het een bekende zou zijn. Dat was het dus niet. Het was een drietal gasten die minstens zo dronken als ik waren. 'Ken ik jou dan?' was mijn wedervraag. "Nee man, maar je ken toch wel gewoon gedag zeggen' zei de blankste der blanken van de drie met een zwaar marokkaans accent. Type camouflagebroek, bomber en zakdoek op zijn kop. 'Goh', vroeg ik hem met mijn bijdehandte dronken hoofd, 'kom je uit het het Rif gebergte of uit Cassablanca?' Een groot vraagteken was zijn antwoord. Ik legde hem uit dat ondanks zijn 100% westfriese nederlanders kop hij met een zwaar marokkaans accent praatte. 'Rot op man ik heb een tyfushekel aan die kutmarokkanen, stelletje klootzakken'. 'Waarom praat je dan met zo'n vet marokkaans accent', was mijn wedervraag. 'En ken je zoveel marokkanen dan, en zo ja wat hebben ze jou misdaan dat je zo'n tyfushekel aan ze hebt of lul je gewoon de kudde potloden en kroppen sla maar een beetje na?', gooide ik er maar meteen achteraan(u moet weten, ik heb een stuk meer lef als ik een slok op heb). Een nog verbaasder hoofd met een nog groter vraagteken erboven. Meneer kende eigenlijk helemaal geen marokkanen en zeker geen 1 die hem iets misdaan had. Nog verbaasder was hij over het feit dat hij inderdaad met een zwaar marokkaans accent praatte, terwijl hij zo'n hekel had aan al die mensen die hij niet kende. Ik dacht, goh dit gaat lekker en bleef vragen op hem afvuren over zijn ongegronde hekel aan en waar dat dan vandaan kwam. Vragen waar hij stuk voor stuk geen antwoord op kon geven. Het was alleen wel al een uurtje of 06:00 dus na een kwartiertje besloot ik met de woorden, het is 06:00 ik kan nog uren met je door lullen, maar ik ben moe, een einde aan het gesprek te maken. Ik kreeg een omhelzing van de camouflagebroek. En een dank je wel. Een dank je wel omdat hij het eigenlijk nooit zo bekeken had. Dronken zwalkte ik de laatste meters naar huis.

zondag, februari 06, 2005

PANCRATIUS NEEMT HET ERVAN

Pancratius. Mijn oude dametje is 24 uur weg geweest. Die dacht waarschijnlijk het is carnaval. Tijd voor wat gezonde zonden. Ze loopt door de kamer alsof alle katers uit de buurt zich op haar hebben uitgeleefd. Mocht het van kindertjes komen, iemand nog belanstelling voor een leuke kitten?

HELLUP

Ik kan in mijn huis de carnavalsoptocht horen. Waar zijn mijn oordoppen? Waar is mijn Pig Destroyer ceedee?

donderdag, februari 03, 2005

OP BEZOEK BIJ HAPE





dinsdag, februari 01, 2005

TOEN HIJ NOG KON STAAN


zondag 30-01-2005 om een uur of 13:00. Frommel links. Hape nog staand rechts.

Update betreffende Hape. Zijn 4 jarig neefje heeft de oplossing om valpartijen als deze in de toekomst te voorkomen. Hij moest maar zijwieltjes op zijn Puch monteren.

ROOD MET ZWART HOOFD

Sinds een maand of 3 blondeer ik zoals u heeft kunnen lezen mijn haren weer. Jaren niet gedaan. Jaren niet geverfd ook. Jaren met mijn eigenste peper en zout haar rondgelopen. Dat was voorheen wel anders. Jaren loop ik nu ook al met een kort geschoren kop rond. Lekker makkelijk. Dat was vroeger ook wel anders. Vele kapsels hebben mijn hoofd gesierd en ontsierd. Nog meer kleuren hebben die haren gehad. Het hele regenboog spectrum heb ik door de jaren heen wel in mijn haar gesmeerd. Van brandweerauto rood naar rose, groen, paars, blauw, lila, zwart en wat al niet meer. Nu ben ik nogal eigenwijs en ben ik dat ook altijd geweest. Op al die tubetjes, pakjes, potjes en flesjes met haarverf staat een tijd aangegeven hoe lang je de verf moet intrekken. Daar nam ik dus geen genoegen mee. Wat nou 3 kwartier. Dan is de verf vast nog niet helemaal uitgewerkt denk ik dan. Ik liet het dus gerust een uurtje of 2 trekken. Zo gebeurde het eens dat M. en ik nog posters op de muren van de stad moesten plakken terwijl wij net een pot paars in onze hanenkammen hadden gesmeerd. Geen probleem. Met onze kop vol haarverf als een enge ziekte togen wij met met een emmertje behangplak en een rol posters door de stad. Dat hele plakwerk eindigde daarbij ook nog eens in het cafe waar wij een paar uur aan de bar zaten uit te leggen wat er met ons aan de hand was. Dieper paars is het nooit meer geworden dat haar. Het meest heftige was veel vroegerder toen ik nog een getistte bos haar op mijn hoofd had en deze altijd blauwzwart verfde. Ik had de boel in mijn haar gesmeerd en dat voor de verandering eens 4 uurtjes laten intrekken. Nu moet u weten dat ik nogal kan kliederen met dat verfen. Toen ik de smurrie uiteindelijk uit mijn haar waste had ik dan ook allemaal zwarte vlekken op mijn voorhoofd zitten. Met een washandje en wat zeep deed ik een vergeefse poging de vlekken te verwijderen. De van beneden gehaalde dreft mocht ook niet helpen. Ik begaf mij naar zolder en probeerde of wasbenzine dan wel het gewenste resultaat zou hebben. Niet dus. Net zo als de terpentine en de kwastenreiniger. Niets hielp. Het werd alleen maar erger. Er begon iets in de huid van mijn voorhoofd langzaam maar zeker te jeuken. Alle troep die ik ondertussen op mijn hoofd gesmeerd had begon een doodleuke chemische reactie uit te voeren. Snel dook ik onder de douche maar het kwaad was al geschied. Een week lang liep ik met zwarte en rode vlekken op mijn kop rond.