vrijdag, februari 11, 2005

LOG VOOR DE ZWAKKE MAAG

We hadden het hier vanochtend over braken. Altijd een fijn onderwerp. Ik heb in mijn hele leven al heel wat keren gebraakt. Van de drank ook. Voelen dat je vol zit en stug door blijven drinken. Das vragen om problemen natuurlijk. Kan je je natuurlijk ook afvragen waarom je op zo'n moment door blijft drinken. Goede vraag. Heb ik geen antwoord op. Zal wel de alcoholhonger van het moment zijn. Maar het ging over een ander braken. Iemand vertelde over zijn neefje die in een restaurant gezeten opeens van alles uit zijn maag over zijn kin liet lopen. Niet eens met kracht. Nee het liep er gewoon opeens uit. Op het ene moment nog rustig in een biefstukje en een piepertje zitten prikken en het andere moment liepen de sappen over zijn kin. Plotseling opkomende maaginhoud. Zomaar uit het niets. Frommel was ooit een jochie van een jaar of 7. Zat op een vrije woensdagmiddag aan de eettafel samen met een vriendje een beetje te tekenen. Het waren de dagen dat er nog bijna geen 24 uur per dag kindertelevisie was. Wij deden dus andere dingen op woensdagmiddag. Meestal liepen we buiten een beetje te kloten. Beetje de bossies bij ons naast in de fik steken of weet ik veel wat voor een kattekwaad wij bezigden. Die middag tekenden we dus wat. Aan de eettafel. Opeens begon mijn maag te borrelen. Wat is dit nou weer wilde ik gaan denken, maar daaar had ik niet eens de tijd voor. Een fractie van een seconde na het begin van het borrelen spoot mijn maaginhoud zich met grote kracht over tafel. Ik bleek een grote maag te hebben voor het kleine jongetje dat ik nog was. Het bleef maar komen. De ene na de andere golf spoot over tafel. Een opmerkelijk vloeibare vorm had het ook. Het leek wel bruin slootwater. Al snel kon de tafel het niet meer aan en begon het van de tafel ook de vloer op te lopen. Niet alleen de vloer. De golf van kots bereikte ook het vriendje die aan de andere kant van de tafel zat te tekenen. Toen mijn maaginhoud eindelijk uitgeput was zag ik door het keukenraam nog net het vriendje met zijn kleren onder de kots huilend naar huis toe rennen.

3 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Braaksel vind ik zo smerig. En is ook zeer suggestief bij mij. Als er iemand over braaksel praat (jij dus) of er wordt echt gebraakt dan word ik ook misselijk. Nou, je wordt bedankt.

De commentsectie van Blogger is verbeterd!! Hoera!!

1:42 p.m.  
Blogger Maurice said...

Geef het maar toe Frommel. Je kotste van vriendje maar durfde het niet te zeggen.
Misschien was je zelfs al bezig met een Puch in je hoofd.

Kotsen. Leuk onderwerp maatje :D

3:39 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

testen ff dan maar.

9:16 p.m.  

Een reactie posten

<< Home