EEN PRETTIG GESPREK

Vrijdagnacht liep ik enigzins beschonken van een feestje naar huis. Oke eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het eerder zaterdagochtend was. Ik liep een beetje over straat te slingeren toen ik opeens een marokkaans accent naast mij hoorde zeggen; 'He zeggen we geen gedag meer?' Ik keek opzij in de veronderstelling dat het een bekende zou zijn. Dat was het dus niet. Het was een drietal gasten die minstens zo dronken als ik waren. 'Ken ik jou dan?' was mijn wedervraag. "Nee man, maar je ken toch wel gewoon gedag zeggen' zei de blankste der blanken van de drie met een zwaar marokkaans accent. Type camouflagebroek, bomber en zakdoek op zijn kop. 'Goh', vroeg ik hem met mijn bijdehandte dronken hoofd, 'kom je uit het het Rif gebergte of uit Cassablanca?' Een groot vraagteken was zijn antwoord. Ik legde hem uit dat ondanks zijn 100% westfriese nederlanders kop hij met een zwaar marokkaans accent praatte. 'Rot op man ik heb een tyfushekel aan die kutmarokkanen, stelletje klootzakken'. 'Waarom praat je dan met zo'n vet marokkaans accent', was mijn wedervraag. 'En ken je zoveel marokkanen dan, en zo ja wat hebben ze jou misdaan dat je zo'n tyfushekel aan ze hebt of lul je gewoon de kudde potloden en kroppen sla maar een beetje na?', gooide ik er maar meteen achteraan(u moet weten, ik heb een stuk meer lef als ik een slok op heb). Een nog verbaasder hoofd met een nog groter vraagteken erboven. Meneer kende eigenlijk helemaal geen marokkanen en zeker geen 1 die hem iets misdaan had. Nog verbaasder was hij over het feit dat hij inderdaad met een zwaar marokkaans accent praatte, terwijl hij zo'n hekel had aan al die mensen die hij niet kende. Ik dacht, goh dit gaat lekker en bleef vragen op hem afvuren over zijn ongegronde hekel aan en waar dat dan vandaan kwam. Vragen waar hij stuk voor stuk geen antwoord op kon geven. Het was alleen wel al een uurtje of 06:00 dus na een kwartiertje besloot ik met de woorden, het is 06:00 ik kan nog uren met je door lullen, maar ik ben moe, een einde aan het gesprek te maken. Ik kreeg een omhelzing van de camouflagebroek. En een dank je wel. Een dank je wel omdat hij het eigenlijk nooit zo bekeken had. Dronken zwalkte ik de laatste meters naar huis.