UIT DE POLDERKLEI GETROKKEN

Was ik een meisje geweest dan hadden ze me Maaike genoemd. Of Maartje. Volgens mijn moeder. Ik kwam niet als meisje ter wereld dus werd het en geen Maartje en geen Maaike. Het werd ook geen Ysbrand. Die naam was gereserveerd voor het geval mijn 2 jaar oudere zus als jongetje ter wereld was gekomen. Ik werd een jongetje met een voorliefde voor koffie drinken en vond het daarom even na 11 in de ochtend tijd om me eens voor te stellen.

Het was 18 maart 1972. De dag dat Hansje Bunschoten de Oost-Duitse Gudrun Wegner het Europese record 800 meter lange baan zwemmen ontnam en een nieuwe toptijd van 9.17,7 op de klok zette. Later in mijn leven zou ik Hansje meermalen tegen het lijf lopen, maar dat wist ik op deze dag natuurlijk nog niet.

Een maand of negen daarvoor moet ik dus verwekt zijn. Laten we het voor het makkelijke op 18 juni 1971 houden. Een dag waarover niets zinnigs te vertellen is behalve dat mijn ouders mij tijdens het droogstomen van een ketel theewater op de bank verwekten. Waar mijn toen ruim 1 jaar oude zus zich op dat moment bevond, daar heb ik geen idee van.

Mijn wieg stond in een pianowoning aan de Fjord in Lelystad. Het nieuwe woon walhalla geisoleerd midden in de polder gelegen, waar mijn vader bij "het lab" werkte, mijn moeder het huishouden deed en waar ze, zoals zovelen in Lelystad, nog voor mijn vierde jaar zouden scheiden.