NACHTELIJK BEZOEK

Het was ergens begin maart. Vrijdagnacht. Ik had die week wegens wat afwezige collega's een uurtje of 70 gewerkt. Om een uurtje of 23:00 was ik thuisgekomen had een paar borrletjes gedronken en was om een uurtje of 00:30 doodop in een comateuze toestand naar bed gegaan. Om een uur of 02:00 werd ik wakker. Van de deurbel die al een tijdje ging. Ik zocht slaapdronken een onderbroek en t-shirt en liep naar de voordeur. Daar aangekomen stond mijn voordeur open. In de voortuin stond een gozer van een jaar of 25. Moet je kijken wat ze gedaan hebben zei hij. Ze hebben je raam ingegooid. Ik keek slaapdronken naar mijn voordeur. Er zat en groot gat in mijn raam en in de gang lag een gigantische kei. Ik zag een jongen met een petje wegrennen zei hij. Je moet de politie bellen en liep weg. De politie bellen. Dat deed ik dus ook. In het kwartiertje dat het duurde voordat ze hier waren werd ik wat wakkerder. Met een schok realiseerde ik mij dat ik zo juist oog in oog had gestaan met de inbreker. Een gedachte die meteen door de politie werd bevestigd. Een bekende truc. Ze bellen aan, gooien je raam in en bellen dan nog een tijdje aan. Als er dan niemand komt is de kust veilig en kunnen ze naar binnen. Komt er wel iemand dan kunnen ze het ik zag iemand wegrennen verhaal ophangen. De politie ging weer weg. De glaswacht kwam en zette een noodraampje in de voordeur. Ik realiseerde mij waar ik de man voor de deur van kende. Een maand of 2 eerder had hij ook al op een vrijdagnacht voor mijn deur gestaan. Toen met een vaag ik ben mijn pinpas kwijt verhaal. Ik heb die nacht geen oog meer dicht gedaan. Toen ik de andere dag boodschappen wilde doen kon ik mijn rugzak niet vinden. Het hele huis haalde ik overhoop. Weg. De klootzak was dus wel binnen geweest. Is geschrokken van mijn toch wakker worden en waarschijnlijk slaapdronken gemompel dat ik er aan kwam. Naar buiten gerend mijn rugtas weggegrist, op straat gegooid en dat vage ik zag iemand wegrennen verhaal opgehangen. Gelukkig zat er niet veel in mijn rugzak. Een boek en mijn brommerpapieren. Vlak naast mijn rugzak lagen mijn camera en minidisc speler. Maar hij was godverdomme wel binnen geweest. Zaterdagavond werden mijn brommerpapieren opeens door de brievenbus gegooid. Ik wilde de strat opstormen om te kijken wie dat gedaan had. Ik had alleen op aanraden van de politie mijn voordeur op slot gedraaid. Toen ik die eenmaal open had was de vogel al gevlogen. Een week lang heb ik op de bank in de woonkamer geslapen. Als ik nu van huis ga controleer ik obsessief of alles wel dicht en uit is. Halverwege de bushalte loop ik terug om het nogmaals te controleren. Pas in de trein kan ik het van me afzetten en mezelf overtuigen dat alles dicht is en mijn husje 'veilig'. Een neurotische angsthaas heeft die lul van me gemaakt. Als ik hem ooit nog eens tegenkom dan pomp ik hem voor zijn bek.