WEDERZIEN/AUF WIEDERSEHN

Met een grote rugzak om en in haar linkerhand een hond (een koffer op wieltjes) liep ze door de hal. Duidelijk net terug uit verre oorden. Ze keek wat zoekend om zich heen. Plots liet ze haar hond voor wat het was en rende op hem af. Ze vloog hem om zijn hals en begon hem hartstochtelijk te zoenen. Duidelijk erg blij hem te zien. Hij, een beetje een vroeger ooit korpsbal type, hield zijn handen in zijn zakken. Ontweek al snel haar kussen en legde zijn kin nogal vermoeid kijkend op haar schouder. Een lichaamshouding die 1 ding duidelijk maakte.Hij wilde snel uit deze omhelsing los komen. Hij was duidelijk minder gek meer op haar dan zij nog wel op hem. Mij had ze om mijn hals mogen vliegen. Ik had mijn armen om haar heen geslagen en haar kussen hartstochtelijk beantwoord. Ik had de hele weg naar huis ademloos naar haar avonturen in verre oorden willen luisteren. Helaas ik stond haar niet op te wachten. Hij eigenlijk ook niet.