NACHTRUST VAN EEN PUCHRIJDER

Ik stapte op. Hangend aan mijn stuur trapte ik mijn blok aan. In 1x liep ze. Zoals altijd. Mijn Betty was het nog niet verleerd. Godverdomme wat een heerlijk geluid maakt zo'n potje toch. Het ware geluk zit tussen je benen. Zeker als dat geluk een trillend Puchblok is. Ik kloptte mijn lief op haar tank en gaf gas. Tevreden ploffend reed ik de bocht om, de straat uit. De paden op de lanen in. De wind om de kop. De oortelefoon onder de helm. Niet de hard de muziek, want dat hoor ik Betty haar blok niet meer. Door de bussluis de dijk op. Achteroverhangend aan het stuur. Niets kan mij nog gebeuren. De hele wereld kan ik aan. Als ik maar rijden kan.

Mijn wekker maakte mij wakker met haar irritante klote geluid. Weg was mijn geluk. De realiteit van de dag riep weer. Koffie zetten, douchen, bakkie doen en op weg naar het werk. Ik weet wat mij te doen staat. Rijden moet ik. Rijden. Zaterdag mijn lief weer in elkaar zetten. Snel de paden weer op. Snel de lanen in. Snel weer het ware geluk tussen de benen.

AFSCHEID?

Ik heb zaterdag een beetje afscheid genomen. Voor de 2e keer in 2 weken. Deze keer niet omdat het moment al daar was. Dit keer omdat het moment heel dichtbij aan het komen is. Dat moment mag snel komen. Dat is beter zo. Heel veel is er niet meer over van oma. Een fluisterend bibbervrouwtje. Een perkamenten huidje over een geraamte. Moeder had gebeld. De zuster had gezegd dat het hard achteruit ging met oma. Of ik misschien nog een keer mee wilde, omdat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn. Daar stond Frommel. Die grote beer met dat grote lijf te huilen voor het bejaardencentrum. Van haar zelf hoeft het ook niet echt meer. Was ze maar vast boven had ze van de week tegen de zuster gezegd. Ga maar oma. Misschien is het daar wel veel fijner dan in dat kamertje van 3 bij 4 dat uitkijkt op een bouwplaats. Misschien is het wel veel leuker dan een wereld die nog slechts bestaat uit televisie kijken en slapen. Dag oma...

OOK MET PUCHRIJDERS DOET EEN LSD PILLETJE DE RAARSTE DINGEN

Of is het gewoon de tijdgeest van toen en dachten ze bij stokvis dat met dit filmpje al die lieve jongetjes en meisjes van bijna 16 wel een Puch van hun pappies en mammies zouden krijgen? Of moet ik het gewoon eens proberen? Hevig trippend een stukkie Puchen op mijn lief, mijn Betty?

Ik weet iig dat het met drank op geen succes is dat Puchrijden...

Een goed gevoel. Dat heb ik. U hoort snel meer.

SOMS KAN EEN BAND ER ZO VEELBELOVEND UITZIEN

Ik geef natuurlijk eerlijk toe dat mijn aandacht wat betreft The Fondas in eerste instantie getrokken werd door zangeres en boegbeeld Julie Benjamin. Ik deed het al eerder alhier klik. Omdat rukken ook maar rukken is ging ik op zoek naar wat muziek van The Fondas. Dat viel niet tegen. Beetje garage. Beetje soul. Beetje sixties. Lekkere nummertjes vond ik wel. Oordeelt u zelf zou ik zeggen:

The Fondas-Down In The Basement
The Fondas-Wanne Be

Die plaat (Way Down In The Motorcity Underground en dus niet bovenstaande)wilde ik wel hebben, maar helaas bleek de vinyl versie niet meer verkrijgbaar en op de 1 of andere manier vind ik The Fondas muziek om van vinyl te draaien. Toen ik laatst las dat er een nieuwe plak zwart goud uit was met de titel Runaway Bombshell heb ik die dan ook fluks besteld en afgelopen weekend ontvangen. De plak zwart goud bleek bij het uit de hoes pulken de kleur van blanke vla te hebben. Dit deed mijn enthousiasme alleen maar groeien en groeien. Ik ben gek op vinyl, maar zo mogelijk nog gekker op gekleurd vinyl. Ik wist dan ook niet hoe snel ik naar huis moest bussen (na eerst natuurlijk weer te lang te zijn blijven hangen in swaf) om dit goddelijke ding op mijn draaitafel te gooien. Ik kan u wel verklappen dat het een redelijk teleurstellende avond werd. Runaway Bombshell was niet helemaal wat ik er van verwachte. Waar dat aan ligt? Ik vind de nummers wat slap. Ik mis het catchy van bovenstaande nummers. Het swingt wel, maar het swingt niet. Er is een Tefal FV9230 stoomstrijkijzer overheen gegaan in de productie. Tuurlijk dit soort muziek klinkt nooit zo gruizig als een stofzuiger op z'n eind, maar dit is wel erg vlak. De zang staat teveel naar voren. De sax is weggemoffeld naar de achtergrond. Het is Cillit Bang clean dat de klok slaat. Jammer. Helaas. Ik geef het nog niet op met Runaway Bombshell. Ik ga hem zeker nog een x of 10 draaien deze week. Kijken of ik toch nog gegrepen wordt door Julie Benjamin.

Fondas MySpace
The Fondas Site

MENSEN DIE HUN GELOOFWAARDIGHEID KWIJT ZIJN

-Maurice de Hond
-Bram Moszkovicz
-Wouter Bos
-Prins Carnaval

AL IS DE MUZIEK REDELIJK RUK DIT ZIJN PLATEN DIE EIGENLIJK NIET MOGEN ONTBREKEN IN DE PLATENKAST VAN EEN PUCHROCKER

Het Bielefeldse Puch




Of het Poolse Puch

En die laatste maken echt rukmuziek. Luister maar:
rukmuziek van Puch uit Polen

Bielefeldse MyPuchSpace
Poolse MyPuchSpace

HET IS BEST LEUK ZO'N BROMMERT MAAR VOOR JE EEN STUKJE KAN GAAN RIJDEN BEN JE AL GAUW EEN UURTJE VERDER

PUCH WEEKLY MAINTENANCE

En als je dan eindelijk kan gaan rijden heet je geen David meer maar Tony...

FIJNE MUZIEK EN ZOMBIES EEN FIJNE COMBINATIE VOOR DE ZONDAG

ZombinaSpace
Zombina.com

NU DE LENTE BEGONNEN LIJKT TE ZIJN BRENGT DE VOLKSKRANT MIJ TERUG NAAR DE WINTER VAN 1979

Nu de lente begonnen lijkt te zijn en ik vanochtend genietend van een bakkie koffie (ja ik kan weer zonder rietje drinken) de volkskrant zat te lezen moest ik denken aan de winter van 1979. Er stond namelijk een groot artikel in de krant over het ingesneeuwde noorden in die winter. Ik was nog net geen 7 en woonde nog in Lelygat. Een gat dat die winter de laagste temperatuur van -24.4 gradem blijkt te hebben ondergaan. Ik kan mij niets van deze extreme kou herinneren. Ook hoor ik op verjaardagen van ouders nooit sterke verhalen over uitgevallen kachels, kapotgevroren leidingen en kinderen (mijn zus en ik) die onder moeders rokken warm gehouden moesten worden. Wel weet ik nog dat er zoveel sneeuw gevallen was dat we op straat tegen de schuren aan iglo's bouwden. Nog meer staat mij bij dat het zo hard geijzeld had dat ik op mij houten noortjes over de straat naar school geschaatst ben. Ik kon nog naar school dus zo extreem als in het hoge noorden zal het in Lelygat niet geweest zijn.

Elke winter bid ik op mijn blote knietjes dat het weer eens zo'n winter zal worden. Niet wat betreft de sneeuwval. Sneeuw kan mij gestolen worden. Nee, wat betreft de lage temperaturen. Dat we eindelijk weer eens op natuurijs kunnen schaatsen en dan het liefst 3 weken lang. Dat ik weer eens een rondje beemster kan schaatsen met bij elke coke en dopie tent een lekkere opwarm beerenburg. Om vervolgens niet veel meer te weten van de laatste kilometers.

Helaas het is alweer lente.

ER BEGINNEN ZICH WAT MOGELIJKHEDEN AAN TE DIENEN

Mogelijkheden die goed lijken te klinken. We houden u, zodra er meer nieuws is, op de hoogte.

NOODGEDWONGEN VLOEIBAAR DIEET DOET RARE DINGEN MET FROMMEL

...na 5 en een halve dag pap en vla en yoghurt begint mijn urine behalve een soort fluoriserend gele kleur te vertonen ook nogal vreemd te ruiken. Om over mijn winden nog maar te zwijgen...Ik kan geen zuivel meer zien. Vandaar dat ik net heerlijk wat supermalse kipsate naar binnen heb gesabbeld....

DAG LIEVE PANCRATIUS SLAAP ZACHT

Pancratius Edelhart Ladislas Philippus van Rommelgem
"Ouwe Dibbes, Tante Pollewops"
14-04-1991 - 14-02-2007

Bijna 16 jaar gelden werd ze geboren onder een kast. Vannacht is ze ingeslapen. Na 2 dagen strijden heeft ze haar rust gevonden. Over 8 weken zou ze 16 geworden zijn. Mijn lieve ouwe knorrepotje. Dag lieve Pancratius. Bedankt voor al die fijne jaren lieve schat. Ik zal je verschrikkelijk missen. Ik zal een mooi plekje voor je zoeken.

EEN SLECHTE COMBINATIE

Je hoofd en een stoeprand. In dit geval mijn hoofd en een stoeprand. Meer mijn bek en de stoeprand. Kledder. Wham. Knal. Mijn mond vulde zich met een warme vloeistof. Bloed. En met 2 harde dingen. Mijn voortanden. 1 wist de tandarts terug te douwen in mijn tandvlees en met cement vast te uv lichten. De ander was niets meer mee te doen. Mij rest straks een ruime fietsenstalling. Mijn bovenlip is versierd met een hele mooie grote korst. Mijn hele bovengebit doet pijn. Eten gaat niet. Ik leef al 2 dagen op vla, yoghurt en cupasoup. Straks aan de brinta. Een slechte combinatie. De stoeprand en mijn gebit.

Wat doe je zoal op een vrijevrijdag. Vrijen? Kan ook ja. Ik ging naar het ja ik wil zeggen van fijne vriend Jaap en fijne vriendin Ivon (gefeliciteerd en ik kom vanavond zeker jullie drankrekening ophogen). Dronk daarna een bier en besloot hier op frommel punt blogspot punt com weer eens wat dingen aan te passen. Zo is het u waarschijnlijk direkt opgevallen dat er boven op dit weblog opeens een foto prijkt. U herkent natuurlijk direkt Betty mijn trouwe Puch MV50. Dit is niet de definitieve headerfoto. Er gaat nog een nieuwe komen. Ook ziet u hier rechts opeens een soort muziekspelertje. Als u nu op het grijze ronde knopje drukt dan zult u Ouwe Puch van The Ace-Tones horen. Ik ga nog ff een accountje bij dat e-snips aanmaken en zal u hier rechts met enige regelmaat van wat fijne herrie voorzien waarvan ik vind dat u er nodig naar moet luisteren. Verder hebben alle logjes vanaf nu een label gekregen. Zo zijn daar al bijv. concertjes, bandjes, frommel maakt zich druk om niets (hoe toepasselijk) en (natuurlijk) puch. Klikt u op zo'n label dan wordt u automatisch doorverwezen naar stukkies die alleen daar over gaan. Ik zal binnenkort in de sidebar nog links plaatsen naar alle labels. Dan kunt u als u bijvoorbeeld wel wilt weten waar ik mij druk om maak (om niets dus), maar geen interesse hebt in de herrie die ik hier plaats alleen dat labeltje bookmarken en blijft u vrij van al mijn andere niet toe doende gewauwel. Het wordt nog eens wat hier...

NEUKENDE POEP ZIJN THE HORRORS WEER BIJ ELKAAR?

Dacht ik toen ik op internet dwalend een aankondiging van een recensie van hieronder toegevoegde clip zag. Niet dus. Het blijken niet de mannen uit Cedar Rapids te zijn. Niet de mannen die op hun debuut lp hun accoustische gitaren door de houtversnipperaar haalden en een waanzinnge bak semi-accoustische garageherrie voorbrachten en op hun 2e plaat Vent(tevens zwanenzang) het weliswaar wat kalmer deden wat betreft houtversnipperaar, maar evengoed nog een fijn potje herrie wisten neer te zetten. Het gaat hier om een stelletje britse snotapen die van eng en griezel houden. In deze clip (geregiseerd door Chris Cunningham, juist die van oa Windowlicker) klinkt het niet eens zo heel erg onaardig. Halen bij de mannen uit Cedar Rapids doet het het echter niet.


Klik ook naar hun MySpace waar Sheena Is A Parasite al een woopy half miljoen keer aangeklikt is. De andere 2 nummers vinnik dan ook meteen weer geen reet aan moet ik zeggen.

WAAROM ONTBREEKT DEZE 7INCH NOG IN MIJN COLLECTIE?

Update. Blijkt nooit uitgegeven te zijn op 7", maar ontving van The Ace-Tones onderstaande link. Luistert ende geniet!!!

The Ace-Tones - Ou...

Behalve best een geinig nummertje vooral jezus wat een geil geluidje maakt zo'n Puch brommert toch. Ken er geen genoeg van krijgen.

ALARM ALARM ER VALLEN 3 VLOKKEN SNEEUW

3 vlokken sneeuw vielen er vandaag en gisteren al kondigde de NS aan (en deed vandaag) dat ze een berg treinen eruit zouden gooien. Wel eens van de transiberieexpress gehoord? Of treinen in de alpen? Automobilsten moesten ook maar alvast om half 11 vanochtend richting huis gaan. Misschien dat ze het dan voor middernacht het thuisfront zouden kunnen halen. Niet vergeten om een warme deken, iets te eten en drinken en genoeg peut mee te nemen hoor. De hele middag extra journaals. 3 vlokken sneeuw en heel nederland reageerde alsof we in een sneeuwblizard zaten n Yeti treinen van het spoor en auto´s van de weg stonden te blazen. Alsof het broeikaseffect 180 graden gedraaid was en wij opeens boven de poolcirkel leefden. Hel en verdoemenis stond ons te wachten. Mietjes zijn het. Allemaal. Ik heb het allemaal rustig aangekeken vanuit mijn huisje waar de kachel snorde en het lekker warm was...

MOOI PLATENHOES #29 JAY REATARD-BLOOD VISIONS

Pssst....Het gerucht gaat dat Jay Reatard in juni in Manifesto alhier in Hoorn speelt. Ik hou u op de hoogte.

Jay's MySpace

KLOTE PLAAT KLOTE PLAAT KLOTE KLOTE KLOTE PLAAT

Guns And Racists eh Roses-November Rain.

EEN BIJZONDERE MANIER VAN MET JE MENSEN OMGAAN

Het heeft dus niets geholpen. Dat gesprek. Dat gesprek waar ik zo'n beetje om heb moeten bedelen. Er zou gekeken worden wat er voor mij gedaan kon worden. Dat gekijk bleek te bestaan uit een brief waarin mij medegedeeld werd dat het is zoals met mij overeen gekomen was (????????). Ik weet genoeg. Ik weet wat mij de doen staat. Ik ben al bezig. Er gaat nog een dikke doei volgen.

FROMMELS ONE MAN BAND

Ik ben al een jaar of 4 een one man band. Echt opschieten wil het niet met mijn one man band. Graag zou ik eens een fijn vinyl singeltje uitbrengen en ik heb besloten dat dat gebeurd wanneer ik mijn 6e nummer klaar heb. Ik zit nu op 3,5 nummers. Al 3 jaar. En al 3 jaar komt er dus maar geen nummer bij. Ik hoop een beetje dat de wedergeboorte van The Prunella Scales (met pinksteren op punkster in Swaf) mij zal inspireren tot het maken van nog 2,5 nummer. Dan ga ik mijzelf vieren met een vinylsingle. Daar komt overigens geen promotietour aan vast hoor. Voor een optreden met een bandje moet ik vlak voor we op moeten altijd al heel erg hard poepen en trilt mijn linkerbeen tijdens de eerste 3 nummers harder dan de punk die we spelen. Ken je nagaan hoe de plankenkoorts en publiekangst mij als ik alleen op een podium sta door het lijf zal gieren. Een naam heb ik wel al. De afgelopen 4 jaar heette mijn one man band The Sex-O'-Fender. Sinds deze week niet meer. Ik en mijn one man band heten vanaf heden Percy Pervert and his Perfect Perforator. Dat ik nu maar tot die laatste 2,5 nummers kom. Dan kan ik eindelijk mijn vinylsingeltje uitbrengen.