SOMS KAN EEN BAND ER ZO VEELBELOVEND UITZIEN

Ik geef natuurlijk eerlijk toe dat mijn aandacht wat betreft The Fondas in eerste instantie getrokken werd door zangeres en boegbeeld Julie Benjamin. Ik deed het al eerder alhier klik. Omdat rukken ook maar rukken is ging ik op zoek naar wat muziek van The Fondas. Dat viel niet tegen. Beetje garage. Beetje soul. Beetje sixties. Lekkere nummertjes vond ik wel. Oordeelt u zelf zou ik zeggen:

The Fondas-Down In The Basement
The Fondas-Wanne Be

Die plaat (Way Down In The Motorcity Underground en dus niet bovenstaande)wilde ik wel hebben, maar helaas bleek de vinyl versie niet meer verkrijgbaar en op de 1 of andere manier vind ik The Fondas muziek om van vinyl te draaien. Toen ik laatst las dat er een nieuwe plak zwart goud uit was met de titel Runaway Bombshell heb ik die dan ook fluks besteld en afgelopen weekend ontvangen. De plak zwart goud bleek bij het uit de hoes pulken de kleur van blanke vla te hebben. Dit deed mijn enthousiasme alleen maar groeien en groeien. Ik ben gek op vinyl, maar zo mogelijk nog gekker op gekleurd vinyl. Ik wist dan ook niet hoe snel ik naar huis moest bussen (na eerst natuurlijk weer te lang te zijn blijven hangen in swaf) om dit goddelijke ding op mijn draaitafel te gooien. Ik kan u wel verklappen dat het een redelijk teleurstellende avond werd. Runaway Bombshell was niet helemaal wat ik er van verwachte. Waar dat aan ligt? Ik vind de nummers wat slap. Ik mis het catchy van bovenstaande nummers. Het swingt wel, maar het swingt niet. Er is een Tefal FV9230 stoomstrijkijzer overheen gegaan in de productie. Tuurlijk dit soort muziek klinkt nooit zo gruizig als een stofzuiger op z'n eind, maar dit is wel erg vlak. De zang staat teveel naar voren. De sax is weggemoffeld naar de achtergrond. Het is Cillit Bang clean dat de klok slaat. Jammer. Helaas. Ik geef het nog niet op met Runaway Bombshell. Ik ga hem zeker nog een x of 10 draaien deze week. Kijken of ik toch nog gegrepen wordt door Julie Benjamin.

Fondas MySpace
The Fondas Site