NU DE LENTE BEGONNEN LIJKT TE ZIJN BRENGT DE VOLKSKRANT MIJ TERUG NAAR DE WINTER VAN 1979

Nu de lente begonnen lijkt te zijn en ik vanochtend genietend van een bakkie koffie (ja ik kan weer zonder rietje drinken) de volkskrant zat te lezen moest ik denken aan de winter van 1979. Er stond namelijk een groot artikel in de krant over het ingesneeuwde noorden in die winter. Ik was nog net geen 7 en woonde nog in Lelygat. Een gat dat die winter de laagste temperatuur van -24.4 gradem blijkt te hebben ondergaan. Ik kan mij niets van deze extreme kou herinneren. Ook hoor ik op verjaardagen van ouders nooit sterke verhalen over uitgevallen kachels, kapotgevroren leidingen en kinderen (mijn zus en ik) die onder moeders rokken warm gehouden moesten worden. Wel weet ik nog dat er zoveel sneeuw gevallen was dat we op straat tegen de schuren aan iglo's bouwden. Nog meer staat mij bij dat het zo hard geijzeld had dat ik op mij houten noortjes over de straat naar school geschaatst ben. Ik kon nog naar school dus zo extreem als in het hoge noorden zal het in Lelygat niet geweest zijn.

Elke winter bid ik op mijn blote knietjes dat het weer eens zo'n winter zal worden. Niet wat betreft de sneeuwval. Sneeuw kan mij gestolen worden. Nee, wat betreft de lage temperaturen. Dat we eindelijk weer eens op natuurijs kunnen schaatsen en dan het liefst 3 weken lang. Dat ik weer eens een rondje beemster kan schaatsen met bij elke coke en dopie tent een lekkere opwarm beerenburg. Om vervolgens niet veel meer te weten van de laatste kilometers.

Helaas het is alweer lente.