A STRANGER IN YOUR WORLD

Ik ben een gastarbeider in jouw wereld. Ik hoor hier niet. Ik ben hier wel. Ik ben tijdelijk waar ik ooit voor altijd dacht te zijn. Maar ik ben hier tijdelijk. Ik ben een gastarbeider in jouw wereld.

De wereld die de jouwe is of was. Het maakt niet uit. Ik zie je overal. Nee, ik zoek je overal. Ik kijk uit het raam en zie de plekken die we samen aandeden. De plekken waar ik zocht naar jou. Ik zoek nog steeds. Aandachtig speur ik alle hoekjes af die aan me voorbij schieten. Op zoek naar jou?

Ik kijk uit het raam en staar het niets in. Ik wil niets zien. Te bang om jou te zien? Ik ben slechts een gastarbeider in jouw wereld. Ik ben hier maar tijdelijk en blijf weer een week. Ik wil hier niet zijn. Bang voor het zien van jou?

Bang voor iets wat ik toch niet hoor. In alle verhalen om mij heen zoek ik naar glimpen van jou. Glimpen, want ik ben in jouw wereld. Ik vind ze niet. Natuurlijk niet. Jouw wereld is groter als de paar vierkante meters waarop ik mij bevind.

Ik zie je overal. Ik zie je iedere dag. Je loopt door alle straten. Je bent overal, omdat ik overal met mijn ogen kijk. Met mijn ogen en mijn hart. Met mijn gevoel. Waar ik ook ben, hier of thuis. In Dubai of Verwegistan. Jij woont overal.

LEVEN IN EEN HOTEL

Terwijl ik zit te eten staat het grote plasmascherm in de eetzaal voor de tweede op een volgende dag afgestemd op een medische progamma op net 2. Als ik een hap van mijn Thaise ossenhaas neem snijdt een chirurg een gezwel weg.

Straks bitterballen en vlammetjes bestellen bij de roomservice.

EEN ODE AAN CONCERT VIDEOS MET SUPERGEWELDIGE GELUIDSKWALITEIT

King Louie and his Black Rose Band. Gisteren in Swaf. Eipop was een feest. Een wild feest.

EXERCISE IN ANGER

"I hate you. I hate you!!! I hate you!!! You repulsive little shit. You make me wanne puke my guts out. Just thinking about you makes me nausea like hell."

FUCK!!!

Ja je hoort het goed. Ik haat je. Je maakt me ziek. Alleen de gedachte aan jou is al te veel. Met je smerige gladde boeven tronie. Met je vieze vuile trucjes. Je streken en je achter de ellebogen.

Ga weg. Rot op. Verdwijn en kom nooit meer terug. Los op in het luchtledige. Ga diep in een grot wonen. Doe Robinson Crusoe na. Stap in een raket met een enkeltje einde van het heelal op zak. Voer jezelf aan de krokodillen in de Everglades of de gieren in de Himalaya. Waar je ook heen gaat, verdwijn. Verdwijn voor goed uit ons gezichtsveld.

Als ik je tegen kom zal ik je niet eens voor de voeten spugen. Het zou een verspilling van mijn speeksel zijn en een belediging voor de grond die jouw stappen moet velen. Ik zal niet eens mijn hoofd wegdraaien. Calorien verbranding die je niet waard bent. Ik zal dwars door je heen kijken. Lucht ben je. Luchtvervuiling. An inconvenienth truth.

Je bent het niet eens waard deze woede. Deze tirade. Je bent niets waard. Het is verspilde energie. Ik ben me daar zo van bewust, maar toch kan ik het niet tegen houden. Ik kan niet andes dan je haten. Je verafschuwen. Het is verspilde energie, maar ik kan het niet tegenhouden.

Stilte. Een diepe ademhaling naar broodnodige lucht. Trillende vingers. Wankele knieen.

"Zoiets?"

"Je bent aardig op weg. Er zijn nog wat puntjes die sterker kunnen, maar je bent op de goede weg. Als je zo door gaat dan kom jij er wel."

Exercise in anger. Dat lucht op.

DANSEN IN DE KOUDE MORGEN

Als ik nog wat versuft het perron op loop met in mijn rechterhand een dampende bak slootwater en in mijn linkerhand een brandende sigaret zie ik haar staan. Ze heeft een oordopjes in en danst uitdagend op de muziek in haar oren.

Kniehoge laklaarzen, zwarte kousen, een zwart jurkje met glittertjes erin tot net over haar billen. Magnifieke billen die heen en weer schudden op de muziek. Met open mond sta ik naar haar te kijken. Ik vergeet een slok van mijn koffie te nemen. Mijn sigaret brandt nutteloos tussen mijn vingers.

Als ze door heeft dat ik naar haar sta te kijken stopt ze met dansen. Ze kijkt me uitdagend aan en komt mijn kant op. Als ze voor me staat hervat ze haar dans. Haar heupen bewegen nu heftiger. Terwijl ze me strak aan blijft kijken komt ze dichter en dichter tegen me aan dansen.

Als haar lichaam zich tegen mij aandrukt haalt ze een van de oordopjes uit haar oor en stopt het in de mijne. Ze slaat haar armen om mijn nek en dwingt me met haar lichaam tot meedansen. Uit het oordopje komt R&B muziek. Ik hou helemaal niet van R&B muziek, maar met haar samen dans ik op alle muziek.

Het lawaai van een aankomende trein kan ons niet storen. Terwijl medeforensen in de trein stappen en deze vertrekt naar hun saaie kantoorbanen dansen zij en ik dicht tegen elkaar aan gedrukt verder. Haar armen om mijn nek. Mijn handen op haar billen. Kruisen drukken tegen elkaar aan. Lippen vinden elkaar. Onze tongen dansen met ons mee. De wereld om ons heen bestaat niet meer.

Wij dansen samen helemaal alleen in deze koude vroege ochtend.

36

Ik vind het een mooie leeftijd.

Kadootjes en/of felicitaties zijn welkom.

DUFFY-ROCKFERRY (2008)

Nee dit is niet 40 jaar oud. Dit is nu en heden en vandaag. Dit is Duffy. Mijn nieuwe muse. Duffy's debuutplaat Rockferry (die inderdaad morgen pas uitkomt) draait hier overuren. Wat een stem. Wat een geweldige muziek. Wat een geweldige plaat. Nog een keer. NOG EEN KEER!!!

Mijn muzieksmaak blijft me verbazen...

ADVENTURES IN DRINKING

Deel 2.

Als ik mijn ogen open doe kijk ik richting mijn wekker. Het is half vier. Tering. Mijn vrije zaterdag is al half voorbij. Waarom is het zo laat in de middag? Waarom ben ik niet eerder wakker geworden? Ik kom al vlug tot een antwoord.

Het is niet alleen al half vier. Er is meer raars. Ik lig op mijn buik. Op zich niets vreemds aan. Zo word ik wel vaker wakker. Mijn benen voelen alleen zo raar en mijn voeten zijn heel koud. Vooral mijn tenen. Mijn hoofd ligt niet op mijn kussen, maar ergens halverwege het bed. Mijn benen steken aan het voeteneinde uit en mijn tenen steunen op het ijskoude laminaat.

Ik raap mezelf een beetje bij elkaar. Bij elkaar genoeg om op te staan. Als ik naast mijn bed sta kom ik tot de ontdekking dat ik mijn schoenen en sokken heb uitgetrokken. Mijn broek en onderbroek ook. Mijn t-shirt heb ik nog aan. Ook mijn warme winter trui, want dat is het. Winter. Ik blijk ook nog mijn jas aan te hebben en mijn sjaal hangt om mijn schouders.

In de woonkamer aangekomen val ik bijna om. Ik weet nog net tegen mijn mooie ijzeren jaren vijftig bureau te steunen en een harde confrontatie met de vloer te voorkomen. Het bureau schuift door mijn val een stukje van zijn plaats. Hierdoor valt mijn fiets om. Die heb ik vannacht schijnbaar in de woonkamer geparkeerd. Voor de deur naar de gang staat een plastic reiger en een struik van niet geringe afmetingen.

Ik moet heel erg nodig piesen en loop de gang in. Een schok gaat door me heen. De meterkast staat open. Fukkerdefuk. Ik heb toch niet vannacht in de meterkast staan pissen? Een inspectie op vocht en urinelucht doet mij opgelucht ademhalen.

Laat in de volgende nacht als het weer donker is prop ik de plastic reiger in een kliko 3 straten verderop en plant ik de struik in het gemeenteplantsoen om de hoek. Mijn handschoenen vind ik in mijn voortuin.

Wat er in de voorgaande nacht heeft plaatstgevonden weet ik de volgende dagen slechts te herinneren tot mijn vertrek uit de kroeg. Wat er daarna onderweg naar huis is gebeurd zal altijd een raadsel blijven.

ROCK AND ROLL THE HOORN WAY

Ik leg mijn hand in haar nek. "Everything is going to be fine Lutska. We are here for you. The ambulance is on it's way." Geen respons. Bijna geen hartslag. De ademhaling is kort en onregelmatig. Dit gaat niet goed. Ik leg mijn jas over haar heen. De lul die bij haar was brabbelt een onverstaanbaar taaltje. In vodka, tequilla en paddo's verdronken half duits. Ik weet er een naam en adres uit te ventileren. Als hij doorheeft dat de politie onderweg is weet hij zijn twee woorden duits ook niet meer te herinneren. Gevalletje illegaal.

Dat Hoorn niet echt heel erg rock and roll is weet ik na 18 jaar ondertussen wel. 5 bandjes met in totaal 3 verschillende muzikanten en een fijn cafe. Dat is het wel zo'n beetje. Als we aankomen bij het plaatselijke concertpodium voor een avondje speedrock staat er bij de buren een rij van bijna honderd meter wachtenden. Hoorns avondje uit is een Apres Ski Party in een tennishal met Gerard Joling en meer ellende. Glowsticks om rectaal toe te dienen bij de hand.

Het losgepeuterde adres blijkt het anderhalf jaar geleden bekeken huis. Ik woon er niet. Wel een aantal Tsjechen, waaronder Lutska die nu in het ziekenhuis ligt. Het is al ruim na vijfen, maar de bewoners zijn gewoon nog op. Verbaasd om de twee punkrockers die voor hun neus staan. Geschrokken als we vertellen wat er met hun vriendin aan de hand is.

Het is druk in de concertzaal. Zowaar. De muziek interesseert me eigenlijk helemaal niet. Het gezelschap is goed. De Punkrock Moped Lads vinden een nieuw Kreidler rijdend lid en het sluimerende vrijdag katertje wordt weggedronken. Een afzakker in de kroeg eindigt samen met J. tolkend in het ziekenhuis.

Een mix van paddestoelen, tequilla en wodka. Waarschijnlijk afgetopt met een lijntje speed. De lul dacht een bewegingsloos meisje te gaan neuken. Hij komt er vanaf zonder knal voor zijn bek. Slaan doen we nog steeds niet. Nog net niet. We ballen onze vuisten, maar halen nog net niet uit. De tijd om terug te gaan slaan staat wel om de hoek.

Rock and roll in Hoorn. Bier drinken en met gebalde vuist in de lucht wat speedrock ondergaan, terwijl een deur verder op een twintigvoud aan mensen op Gerard Joling staat te hossen. Jongens in strakke shirtjes met te veel gel het haar. Een breezertje uitdelend om haar straks met een glowstick te penetreren. Het telefoonnummer dat ze de andere dag probeert te bellen bestaat niet.

Lutska wil niet wakker worden, maar de artsen denken dat het goed met haar komt. "Ga maar naar huis. Jullie kunnen niets meer voor haar doen en hebben al goed gedaan." Om half negen lig ik eindelijk in bed. Het nummer dat ik van de varkenskop heb gekregen wordt zondagavond niet opgenomen. Geen nieuws is goed nieuws. Hoop ik maar.

BIKINI GIRLS WITH MACHINE GUNS

WEET U WAT LATEN WE EENS GEK DOEN

Ik plak er nog een derde week botlek aan vast.

"Ze kunnen niet zonder mijn kwaliteiten."

(zei hij bescheiden)

ANOTHER DAY AT THE CIRCUS

Met enthousiasme en een "ik dacht dat we twee weken van je verlost zouden zijn" wordt ik in mijn stamcafe onthaald. "Doe mij maar een lekkere Hertog Jan, barkeeper." Ik neem een grote slok en begin spontaan te knikkebollen. Moe van het harde werken? Moe van de opstaan, in een busje stappen, achter een bureau kruipen, aan het eind van de dag in een busje stappen, aan een dinertafel van twee en een half uur schuiven, ergens een biertje toe doen, in een te zacht en bouncy bed stappen, een paar uur slapen, onder de douche stappen, aankleden en weer in een busje stappen sleur.

Ik hou het nog geen uur vol. Ik zit vol verhalen, maar mijn kin ligt op mijn knieen. Normaal gesproken steek ik met mijn volle 191 een flink eind boven de bar uit, maar nu kan ik net over de rand kijken. Thuis gekomen graaft kat zich in in mijn schouder en val ik binnen een kwartier in slaap. De volgende ochtend word ik op de bank wakker en daar zal ik tot een hernieuwde naar Hellevoetsluis aftocht bijna niet vanaf komen.

Zie ik dat nou goed, denk ik. Dat ik zowiezo de ruimte in mijn hoofd heb om iets op te merken tijdens mijn weg gaan stress. Weggaan het lukt me bijna niet. Ik sta te vechten bij de voordeur. Er vallen harde klappen, maar ik beland uit eindelijk toch op tijd bij de bushalte. 25 meter van mijn voordeur. Ik ben 15 minuten voor het om de hoek opdoemen van de bus de voordeur uitgestapt en nog red ik het maar net.

Ik zie het echt goed. Hij parkeert zijn auto op de hoek. Een halve liter bier wordt in een lange snelle slok naar binnen gewerkt voor hij uitstapt. Wankelt meer. Het is niet zijn eerste geweest vandaag. Er komt een jochie van hooguit vijf de hoek omgerend die hem enthousiast in zijn armen springt. Hij zet hem op de achterbank en rijdt weg.

"Goede tekst", zegt de conductrice en ik schrik op uit mijn boek. Ik hou Legend of a rockstar the last testament of Dee Dee Ramone omhoog en zeg, "Ja het is een fijn boek. Jammer dat ik het bijna uit heb." Ze lacht en wijst op mijn t-shirt.

BULLFIGHT IS BULLSHIT!

Een tweede week in het circus komt dichterbij en dichterbij.

FROMMELS GOUDEN KOOI

Al heb ik thuis geen ligbad grenzend aan mijn slaapkamer, eigen haard is goud waard.