ROCK AND ROLL THE HOORN WAY

Ik leg mijn hand in haar nek. "Everything is going to be fine Lutska. We are here for you. The ambulance is on it's way." Geen respons. Bijna geen hartslag. De ademhaling is kort en onregelmatig. Dit gaat niet goed. Ik leg mijn jas over haar heen. De lul die bij haar was brabbelt een onverstaanbaar taaltje. In vodka, tequilla en paddo's verdronken half duits. Ik weet er een naam en adres uit te ventileren. Als hij doorheeft dat de politie onderweg is weet hij zijn twee woorden duits ook niet meer te herinneren. Gevalletje illegaal.

Dat Hoorn niet echt heel erg rock and roll is weet ik na 18 jaar ondertussen wel. 5 bandjes met in totaal 3 verschillende muzikanten en een fijn cafe. Dat is het wel zo'n beetje. Als we aankomen bij het plaatselijke concertpodium voor een avondje speedrock staat er bij de buren een rij van bijna honderd meter wachtenden. Hoorns avondje uit is een Apres Ski Party in een tennishal met Gerard Joling en meer ellende. Glowsticks om rectaal toe te dienen bij de hand.

Het losgepeuterde adres blijkt het anderhalf jaar geleden bekeken huis. Ik woon er niet. Wel een aantal Tsjechen, waaronder Lutska die nu in het ziekenhuis ligt. Het is al ruim na vijfen, maar de bewoners zijn gewoon nog op. Verbaasd om de twee punkrockers die voor hun neus staan. Geschrokken als we vertellen wat er met hun vriendin aan de hand is.

Het is druk in de concertzaal. Zowaar. De muziek interesseert me eigenlijk helemaal niet. Het gezelschap is goed. De Punkrock Moped Lads vinden een nieuw Kreidler rijdend lid en het sluimerende vrijdag katertje wordt weggedronken. Een afzakker in de kroeg eindigt samen met J. tolkend in het ziekenhuis.

Een mix van paddestoelen, tequilla en wodka. Waarschijnlijk afgetopt met een lijntje speed. De lul dacht een bewegingsloos meisje te gaan neuken. Hij komt er vanaf zonder knal voor zijn bek. Slaan doen we nog steeds niet. Nog net niet. We ballen onze vuisten, maar halen nog net niet uit. De tijd om terug te gaan slaan staat wel om de hoek.

Rock and roll in Hoorn. Bier drinken en met gebalde vuist in de lucht wat speedrock ondergaan, terwijl een deur verder op een twintigvoud aan mensen op Gerard Joling staat te hossen. Jongens in strakke shirtjes met te veel gel het haar. Een breezertje uitdelend om haar straks met een glowstick te penetreren. Het telefoonnummer dat ze de andere dag probeert te bellen bestaat niet.

Lutska wil niet wakker worden, maar de artsen denken dat het goed met haar komt. "Ga maar naar huis. Jullie kunnen niets meer voor haar doen en hebben al goed gedaan." Om half negen lig ik eindelijk in bed. Het nummer dat ik van de varkenskop heb gekregen wordt zondagavond niet opgenomen. Geen nieuws is goed nieuws. Hoop ik maar.