ANOTHER DAY AT THE CIRCUS
Met enthousiasme en een "ik dacht dat we twee weken van je verlost zouden zijn" wordt ik in mijn stamcafe onthaald. "Doe mij maar een lekkere Hertog Jan, barkeeper." Ik neem een grote slok en begin spontaan te knikkebollen. Moe van het harde werken? Moe van de opstaan, in een busje stappen, achter een bureau kruipen, aan het eind van de dag in een busje stappen, aan een dinertafel van twee en een half uur schuiven, ergens een biertje toe doen, in een te zacht en bouncy bed stappen, een paar uur slapen, onder de douche stappen, aankleden en weer in een busje stappen sleur.
Ik hou het nog geen uur vol. Ik zit vol verhalen, maar mijn kin ligt op mijn knieen. Normaal gesproken steek ik met mijn volle 191 een flink eind boven de bar uit, maar nu kan ik net over de rand kijken. Thuis gekomen graaft kat zich in in mijn schouder en val ik binnen een kwartier in slaap. De volgende ochtend word ik op de bank wakker en daar zal ik tot een hernieuwde naar Hellevoetsluis aftocht bijna niet vanaf komen.
Zie ik dat nou goed, denk ik. Dat ik zowiezo de ruimte in mijn hoofd heb om iets op te merken tijdens mijn weg gaan stress. Weggaan het lukt me bijna niet. Ik sta te vechten bij de voordeur. Er vallen harde klappen, maar ik beland uit eindelijk toch op tijd bij de bushalte. 25 meter van mijn voordeur. Ik ben 15 minuten voor het om de hoek opdoemen van de bus de voordeur uitgestapt en nog red ik het maar net.
Ik zie het echt goed. Hij parkeert zijn auto op de hoek. Een halve liter bier wordt in een lange snelle slok naar binnen gewerkt voor hij uitstapt. Wankelt meer. Het is niet zijn eerste geweest vandaag. Er komt een jochie van hooguit vijf de hoek omgerend die hem enthousiast in zijn armen springt. Hij zet hem op de achterbank en rijdt weg.
"Goede tekst", zegt de conductrice en ik schrik op uit mijn boek. Ik hou Legend of a rockstar the last testament of Dee Dee Ramone omhoog en zeg, "Ja het is een fijn boek. Jammer dat ik het bijna uit heb." Ze lacht en wijst op mijn t-shirt.
BULLFIGHT IS BULLSHIT!
Een tweede week in het circus komt dichterbij en dichterbij.
Labels: botlek, the lifes and times of a puchrocker, werk
4 Comments:
Sterkte. Je moet gelukkig nog maar een weekje.
En zo is de tweede week al bijna voorbij. Morgen weer naar huis From. Je eiland wacht.
@polle. eerst een borrel bij jur naar ik heb gehoord. dan een weekend op mijn eiland en even met mijn vuist in de lucht naar peter pan speedrock kijken.
Hahaha: "Normaal gesproken steek ik met mijn volle 191 een flink eind boven de bar uit, maar nu kan ik net over de rand kijken."
Het einde komt in zicht, voor je het weet lonkt je eiland je weer en voel je je weer helemaal thuis. :)
Mooie reactie van die conductrice trouwens! :)
Een reactie posten
<< Home