ADVENTURES IN DRINKING
Deel 2.
Als ik mijn ogen open doe kijk ik richting mijn wekker. Het is half vier. Tering. Mijn vrije zaterdag is al half voorbij. Waarom is het zo laat in de middag? Waarom ben ik niet eerder wakker geworden? Ik kom al vlug tot een antwoord.
Het is niet alleen al half vier. Er is meer raars. Ik lig op mijn buik. Op zich niets vreemds aan. Zo word ik wel vaker wakker. Mijn benen voelen alleen zo raar en mijn voeten zijn heel koud. Vooral mijn tenen. Mijn hoofd ligt niet op mijn kussen, maar ergens halverwege het bed. Mijn benen steken aan het voeteneinde uit en mijn tenen steunen op het ijskoude laminaat.
Ik raap mezelf een beetje bij elkaar. Bij elkaar genoeg om op te staan. Als ik naast mijn bed sta kom ik tot de ontdekking dat ik mijn schoenen en sokken heb uitgetrokken. Mijn broek en onderbroek ook. Mijn t-shirt heb ik nog aan. Ook mijn warme winter trui, want dat is het. Winter. Ik blijk ook nog mijn jas aan te hebben en mijn sjaal hangt om mijn schouders.
In de woonkamer aangekomen val ik bijna om. Ik weet nog net tegen mijn mooie ijzeren jaren vijftig bureau te steunen en een harde confrontatie met de vloer te voorkomen. Het bureau schuift door mijn val een stukje van zijn plaats. Hierdoor valt mijn fiets om. Die heb ik vannacht schijnbaar in de woonkamer geparkeerd. Voor de deur naar de gang staat een plastic reiger en een struik van niet geringe afmetingen.
Ik moet heel erg nodig piesen en loop de gang in. Een schok gaat door me heen. De meterkast staat open. Fukkerdefuk. Ik heb toch niet vannacht in de meterkast staan pissen? Een inspectie op vocht en urinelucht doet mij opgelucht ademhalen.
Laat in de volgende nacht als het weer donker is prop ik de plastic reiger in een kliko 3 straten verderop en plant ik de struik in het gemeenteplantsoen om de hoek. Mijn handschoenen vind ik in mijn voortuin.
Wat er in de voorgaande nacht heeft plaatstgevonden weet ik de volgende dagen slechts te herinneren tot mijn vertrek uit de kroeg. Wat er daarna onderweg naar huis is gebeurd zal altijd een raadsel blijven.
Labels: adventures in drinking
12 Comments:
Een paar borrels en al die reigers lijken op ooievaars.
@polle. dan moet ik idd allebei de ooievaars in een reiger veranderen.....
done!
O ja! Na je wijziging slaat mijn eerdere reactie nergens meer op. Proost.
Zoals in je laatste twee zinnen gaat het bij mij ook vaak.
Alleen die reigers in de sloot langs het Keern laat ik altijd staan, ik rij daar zo ver mogelijk aan de linkerkant als ik terugfiets!
Ik moest erg lachen, maar vind blackouts toch ook wel een beetje eng. Mijn vriendje kan zich ook regelmatig dingen niet meer herinneren als 'ie gedronken heeft en dat verontrust me toch wel.
Ik moest ook erg lachen om de glowsticks: "Glowsticks om rectaal toe te dienen bij de hand." Je mening over de apres ski scene in een zin gegeven.
Oeps, reactie hoorde bij vorige stukje. Foutje.
Ai...... Herkenbaar..... Je kater was waarschijnlijk niet mis? ;-)
Potverdikkeme, ik ga deze stukjes verfoeien. Alsof ik mezelf lees. Ik ga niet aan dit soort logjes beginnen, want dan is het einde zoek en zullen ook wel die enkele schare lezers afhaken. Bij het weten van mijn bestaan.
Erg prettige schrijfstijl. Bis bis
hehehe, in mijn meterkast heb ik nou nog nooit gepist, ik hoop niet dat je me nu onbewust op een ongelooflijk slecht idee heb gebracht...
Whahahahaha die meterkast, dat is toch wel het hoogtepunt. Ben ik erg slecht als ik toegeef dat ik hoopte dat je er toch echt wel midden in de nacht je blaas in had geleegd? :P
Maarre, het is heel simpel natuurlijk. Je bent naar huis gefietst, maar halverwege de bosjes in gezwalkt, waardoor er een enorme struik in je wiel bleef hangen. Het trappen ging zo zwaar, dat je direct bij het zien van de reiger wist: dat is de oplossing, zo vlieg ik snel naar huis! Je hebt hem op je schouders gemonteerd - het hoofd dat erop zat was toch niets meer waard op dat ogenblik, en dus onder de snelbinders gebonden - en bent op die manier tot thuis geraakt. Daar aangekomen kreeg je om onduidelijke redenen de drang een nest te bouwen. Je hebt alle plekken geïnspecteerd, de meterkast leek je het meest geschikt. Je manoeuvreerde je richting kast, maar de struik bleef haken. Je hebt je fiets dan maar met een zwaai de woonkamer ingeduwd, en uit pure frustratie je hoofd nog net er vanaf geplukt. Bij het wisselen van reiger en hoofd raakte de reiger zo beledigd dat hij voor de deur ging staan mokken. De rest is je bekend.
Een reactie posten
<< Home