EXERCISE IN ANGER

"I hate you. I hate you!!! I hate you!!! You repulsive little shit. You make me wanne puke my guts out. Just thinking about you makes me nausea like hell."

FUCK!!!

Ja je hoort het goed. Ik haat je. Je maakt me ziek. Alleen de gedachte aan jou is al te veel. Met je smerige gladde boeven tronie. Met je vieze vuile trucjes. Je streken en je achter de ellebogen.

Ga weg. Rot op. Verdwijn en kom nooit meer terug. Los op in het luchtledige. Ga diep in een grot wonen. Doe Robinson Crusoe na. Stap in een raket met een enkeltje einde van het heelal op zak. Voer jezelf aan de krokodillen in de Everglades of de gieren in de Himalaya. Waar je ook heen gaat, verdwijn. Verdwijn voor goed uit ons gezichtsveld.

Als ik je tegen kom zal ik je niet eens voor de voeten spugen. Het zou een verspilling van mijn speeksel zijn en een belediging voor de grond die jouw stappen moet velen. Ik zal niet eens mijn hoofd wegdraaien. Calorien verbranding die je niet waard bent. Ik zal dwars door je heen kijken. Lucht ben je. Luchtvervuiling. An inconvenienth truth.

Je bent het niet eens waard deze woede. Deze tirade. Je bent niets waard. Het is verspilde energie. Ik ben me daar zo van bewust, maar toch kan ik het niet tegen houden. Ik kan niet andes dan je haten. Je verafschuwen. Het is verspilde energie, maar ik kan het niet tegenhouden.

Stilte. Een diepe ademhaling naar broodnodige lucht. Trillende vingers. Wankele knieen.

"Zoiets?"

"Je bent aardig op weg. Er zijn nog wat puntjes die sterker kunnen, maar je bent op de goede weg. Als je zo door gaat dan kom jij er wel."

Exercise in anger. Dat lucht op.