"SOME CRAZY SHIT IS GOING ON"

Het maakt niet uit hoe hard de band is. Het maakt niet uit hoe snel. Ze is er altijd. Ieder concert is er dat meisje. Dat meisje danst alsof de Polyphonic Spree staat te spelen. Met de armen wijd rondjes draaien. Een dik uur lang. Zonder een druppel zweet te zweten. Er zal nog genoeg vocht volgen. Nog een rondje en praise the lord. Mee naar huis nemen en uitwonen. Stomme hippietrut. Al draaiend ontwijkt ze de rochels vanaf het podium. Halleluja!!! God zij met ons.

Chris is boos. Heel boos. Zijn microfoon hangt van gaffertape aan elkaar. Kapotgeschreeuwd. Een rochel gaat richting het podium. Het zweet loopt zijn t-shirt in. Zijn mond gaat open. De microfoon wordt deep throat gepijpt. "Some crazy shit is going on." We hebben geen idee wat hij bedoelt, maar schudden gewillig ja. Met zo'n boze man maak je geen ruzie. Al komt hij maar tot mijn navel en zijn zijn bovenarmen te kort. Hij verzuipt je in zijn spuug. Hij rochelt je to oblivian.

Naast me staat Take It Away Bob met open mond naar de drummer te staren. Na vanavond zal hij anders denken over drummen. Er loopt een drummer vol inspiratie door de stad. Zeldzaam log, hard en strak ramt hij de nummers aan elkaar. Wat wil je met een verleden van Swans en Foetus. Hij is een goed onderwerp voor mijn drummers en de hoofden die ze trekken project. Ik moet hem filmen.

Tijdens de toegift, een alles vernietigende noise eruptie, krijg ik natte voeten. Welke fukker gooit zijn bier om denk ik. Geen bier. Ik begrijp waar het vandaan komt. Chris rochelt nogmaals en ik zie het opspatten in de plas die zich op het podium heeft gevormd. Over de rand van het podium sijpelt het boze vocht vermengd met het zweet dat de t-shirts op het podium verkleurt. De zaal in. Onze sokken zuigen zich vol. Thuis zullen wij ze uitwringen en de glazen heffen. Drinken tegen al het vuil dat ons kwaad maakt. Plechtig beloven we te strijden tegen de "some crazy shit that is going on".

Een goed idee. Waarom een gewoon biertje doen als ze ook grote glazen tappen. Scheelt een keer lopen. Zo kan je gevangen blijven in de muur van geluid. Sem heeft goede ideeen. Biertje? Ja lekker en een cola voor de polo. Gedrieen voor het podium. De vuist in de lucht. Schudden met het hoofd. Oren open en wegvallen in je kop. Chris rochtelt een nieuwe fluim in zijn plas en ik ben samen met hem boos. Heel boos. Ik weet niet waarop, misschien wel op dat rondtollende ding voor ons. Ik leun tegen de muur van geluid aan. Nobody fucks with us!!! Naast me danst een punk in zijn kast. De deur nog dicht.

Unsane is muziek voor mannen die van rood vlees houden. Boze mannen. Mannen die graag met hun vuist in de lucht zwaaien. Unsane is kneiterharde, meedogenloze, monotone, rete strakke, brul noise rock. Na een nummer of vijf vergeet je of er een nieuw nummer is begonnen of dat het nog steeds het zelfde nummer is. Eentonig? Nee juist niet. Je verliest de controle over nutteloze dingen als tijd en volgende nummers in deze muur van geluid. Unsane live zien is een uur lang boos zijn op alles en iedereen. En daarna gezellig een biertje drinken en je oren uittuten. Unsane live zien is afreizen naar een plein in Almere dat ze midden in Amstelveen hebben aangelegd. Een gebouw binnen lopen waarvan de architect een vuile kutkroket is met een voorliefde voor op en afstapjes. 6 keer ga ik bijna onderuit. Mijn resterende voortand ontwijkt een tafeltje. Een belachelijke blokkendoos waar op zolder zowaar een heel leuk zaaltje is ingehangen. Niet te groot. Niet te klein. Podium van de goede hoogte. Een zaal waar je je de tering schrikt, omdat je harde stem alle kanten op kan. Alle kanten, omdat er godverdomme amper 50 mensen zijn. 50 mensen!!!! Unsane verdient meer en had beter in de stamkroeg kunnen spelen. Unsane verdient het niet om in de auto op de terugweg te vervagen in de klanken van Big Balls And The Great White Idiot. Unsane verdient een beter voorprogamma als We Insist. Corky doet schijnbaar de progammering. De chromosoom te veel lag dwars en boekte deze arty farty moeilijk doen hup weer een break en tempowisseling kunstacademie prut. Geef die zanger/drummer een frikadelletje met veel zalf en zet hem op de trein terug naar Frankrijk. Een luid gejuich klinkt bij het "this is our last song."

"We Insist that you get of the fucking stage immediately!!!"