DOMME HEADSET VOL LULLENDE TRUTTEN KRIJGEN FROMMEL VANDAAG NEVER NOOIT NIET KLEIN NIEMAND GAAT DAT LUKKEN VANDAAG IS HET FUIF

"STOMME LUL!"

Ik zit alleen (dacht ik) op het balkon van de Schipholboemel en kijk verschrikt op uit mijn Bob den Uyl bundel. Zei dat voorbij komende meisje nu echt stomme lul tegen me? Hoe durft ze? Nog net voor ik iets terug zal zeggen zie ik dat het stomme lul zeggende meisje dit in een headsetje van haar telefoon doet. Ik dacht al. Stomme lul. Tsss.

Ik voeg haar een zacht gefluisterd domme trut toe en lees verder. Domme trut ja, want zo ziet ze eruit met haar uberhippe iedereen loopt er in outfit en haar trouwe honden ogen. Haar stem/tongval, de rest van haar gesprek(?) en voorkomen spiegelen een lege bovenkamer. Ze hoort me toch niet. Ze is veels te druk aan het bellen. Trouwens so what, denk ik, al had ze het wel tegen mij gehad dat stomme lul en niet tegen haar headsetje, wat had mij het kunnen schelen. Ik ben niet stuk te krijgen. Niemand krijgt mij vandaag never nooit niet klein. Ik voel me gelukkig. Ik ben licht in mijn hoofd. Niet van de drank. Daar heb ik nog geen druppel van op. Dat komt straks. Ik ben licht in mijn hoofd van de stap van vandaag.

Ik ben op weg naar huis. Met een pitstop bij de slijterij. Er moet een borrel gekocht worden. Er moet vanavond gedronken worden. Vanavond vier ik een feestje. De eventuele houten kop van morgen neem ik er met liefde bij. Vandaag is het fuif.

Nog net voor het sluiten van de ochtend heb ik mijn ontslag ingediend. 1 oktober begin ik met mijn nieuwe baan.