JAY REATARD IS A FUCKING GENIUS

Was Jay Reatard in Manifesto nog wat stil en rustig, kwam hij daar nog wat ongeinspireerd over, de zondag daarop in de Patronaat ging meneer los. Het Manifesto minder zijn zullen we maar wijden aan het festival die zelfde middag, alwaar hij tussen voornamelijk metal geprogammeerd stond. 16 was hij toen hij debuteerde met The Reatards. 10 jaar later is hij een grote in de underground en zijn de platen waarop en de projecten waarin hij meespeelt niet meer aan te slepen.

Jay is niet alleen van de gitaren. In het hoofd van Jay waait ook een electro punk storm. Hij speelde al mee met zijn vriendje Sean Foree van Digital Leather. Een 1 mans synthpunk project dat live wordt aangevuld met mensen als Jay (dus) en Ryan Wong (The Reatards, Tokyo Electron). Het is een grote kruisbestuiving in die kringen. Nu komt Jay zelf met een electropunkplaat getiteld World Of Shit. uitgebracht onder de naam Terror Visions. Waar Digital Leather nog redelijk te behappen is en ook mensen zonder liefde voor fijne pleurisherrie misschien zal kunnen bekoren (zeer hoog jaren 80 gehalte), ramt Terror Visions je bij de eerste tonen direkt vol in het gezicht. Opener Blood Is Sweet But Semen Is Sweeter is een potje herrie waar de spoken bang van worden. Terror Visions is hard, vuig, smerig, luid, direkt en in your face. Terror Visions sluit geen compromissen.

"Oh dus je vind dit stront? Dus dit past niet in jouw bekrompen, kortzichtige, veilige wereldje? Kijk maar met een vies gezicht op me neer. Spreek kwaad achter mijn rug. Spuug op de grond voor mijn voeten. I don't give a fuck. Ik zal antwoorden met nog een kneiterharde synthpunk briljant."

Terror Visions is niet voor de tere ziel. Ongeschikt voor gevoelige oren. Terror Visions is op de wereld voor de mensen die van de goot en het vuil houden. Mensen die geen behoefte hebben aan de goedkeuring van Petrus en een plekje op de roze wolken van de hemel. Masochisten die geen moer om hun oren geven. Liefhebbers die schijten op compromissen en denken aan de buren. World Of Shit is een genadeloze pleurisherrie plaat en Terror Visions is gek op een bak overstuurd kabaal, maar legt toch hier en daar een subtiliteit onder dat lawaai. Bijvoorbeeld in nummers als Master Wait, waarin Jay als Jay op Blood Visions klinkt. Digital Leather vind ik beter en prettiger om naar te luisteren, maar ik stel hier zonder twijfel, blikken of blozen; Jay Reatard is a fucking genius.

Terror Visions-Blood is Sweet But Semen Is Sweeter
Terror Visions-World Of Shit
Terror Visions-Master Wait

Digital Leather-HMKM
Digital Leather-White
Digital Leather-Machines