FROMMEL ZONDER MUZIEK DAT IS ALS BIER ZONDER ALCOHOL ALS EEN PYROMAAN ZONDER AANSTEKER FROMMELS MUZIKALE OPVOEDING DEEL 2
Toen ik een jaar of 18 was en wel wat extra geld kon gebruiken stond ik op het punt om mijn platencollectie naar Concerto te brengen. "Over mijn lijk", zei G. Hij pakte de ter dood veroordeelde stapel vinyl uit mijn handen. "Anders leen je wat van ons, maar dit vinyl gaat NIET de deur uit. Zeker deze niet. Dit is godverdomme je eerste plaat."
Ik had al wel een aantal singeltjes en wat elpees, maar dat waren krijgertjes. G. nam via zijn werk vaak plaatjes mee die volgens de koper een kras hadden of om andere duistere redenen niet meer gedraaid konden worden. Onverkoopbaar verklaard nam hij dit spul mee naar huis, alwaar er niets aan de hand bleek te zijn met het vinyl. Onze singeltjes collectie groeide dan ook gestaag.
"Ik koop een singeltje. Ik neem hem thuis op op een bandje. Dan pak ik een speld en maak er een kras op. In de winkel zeg ik dat er een kras op zit en dat ik hem wil ruilen. En dat ik toch liever dat andere singeltje zou willen hebben. 1x betalen, 2 plaatjes in huis."
Mijn muzikale ontmaagding kwam met Plastic Betrand. Dat was waarschijnlijk meer door het trampolineclipje dan door de muziek. Mijn eerste rock and roll stijve kreeg ik door de debuutelpee van de Stray Cats. Ik mocht een plaat uitzoeken voor mijn verjaardag. Zwaar ondertseboven van de singles Runaway Boys en Rock This Town was de keus snel gemaakt. Voor de 1e keer in mijn leven had ik de die plaat moet ik hebben kriebels. Zonder die plaat is mijn leven niets meer waard. Ik geloof dat ik niet eens een eigen pick up had. In mijn herinneringen volgde die pas 2 jaar later, maar de debuutelpee van de Stray Cats werd mijn meest gekoesterde bezit. Dit was muziek. Dit was het bestaan. Vuige herrie. Schorriemorriemuziek. Mijn tot dan toe slapende rock and roll cellen werden wakker geschud. Dit was HET!! Ik was veroordeeld tot roken en drinken en nachtbraken. Mijn toekomst stond vast. Directeur, politicus en bedrijfseconoom vielen van mij toekomstige cv af. Ik werd een ander mens en het is nooit meer goed gekomen. Het beste dat mij ooit is overkomen.
"Oke." Ik legde de stapel vinyl terug in mijn kamertje en leende wat centen. Een paar jaar later draaide de Stray Cats dagenlang onafgebroken rondjes op mijn draaitafel. Ik sprong wild door de kamer. Springlevend. De plaat en ik. Ik belde G. op om hem te bedanken. De titelloze debuutelpee van de Stray Cats. Mijn koesterplaat. Mijn rock and roll geboorte.
Stray Cats- Rock This Town
Stray Cats-Storm The Embassy
Stray Cats-Rumble In Brighton
Stary Cats-Runaway Boys
"Well you can't stand on an electric bass"
Labels: frommels muzikale opvoeding
10 Comments:
Ja, The Stray Cats maken lekkere muziek. Niks mis mee.
Yeah!! ROCKABILLY RULES! :)
@anneke. ik ben alleen wat afgedwaald naar punk;-) maar ik kom naar de volgende avond in manifesto!
Stray Cats is met de Chevy naar de Cruise Inn en de hele avond lindyhoppen.
Lindyhop is ECHT HEEL ERG!!
BOPPEN moet het zijn
GZLLG dat je 6 okt naar Manifesto komt!
Heb er al zin in!
Groovy shit indeed!
De Stray Cats...Hemel...Ja, dat waren tijden waar zelfs mijn hartje sneller van gaat kloppen. hahahaha.
Bedankt dat we jouw ruige jeugd mogen delen :P
Nu schaam ik me toch wel een beetje dat ik al die straycatplaten zo naar Drop heb gebracht.
Heb alleen nog die 7" waar je over schrijft :-(
groetjes, Herald (al weer jaren zonder kuif)
@polle. aan de joetoep filmpjes te zien lijkt me dat een hele vermoeiende bezigheid dat lindyhoppen. maar goed ik oefen mijn dansbenen weer geregeld de laatste tijd (lees dansen als op en neer springen in de stamkroeg).
@herald. knuppel!
@maurice. ik was best een braaf jongetje hoor;-)
@mike. indeed.
Uiteraard heb ik die Stray Cats plaat ook nog op vinyl. Blijft goed. De tweede plaat was ook ok, maar het debuut hebben ze nooit weten te overtreffen.
Een reactie posten
<< Home