SPAM WAAR IK GEEN NEE TEGEN ZEG

Ik ontvang op mijn werk zo'n 40 spam mailtjes per dag. Dat zijn er 59 te veel. Wanneer ik op maandag ochtend mijn computertje opstart na een kopje koffie te hebben gehaald blijk ik elk weekend weer op een spambericht of 200 te zijn getracteerd. Spammers zijn dus rare mensen. Die werken harder in het weekend dan door de weeks. Deleten die bende. Weg ermee. Bloed irritant de hele dag door.

Gisteren kreeg ik er 1 die heb ik laten staan. Die kon ik niet weggooien. Kijk maar naar het plaatje. Ik kreeg een spambericht van mijn heldin. Mijn mooiste vrouw allerallertijden. Ik kreeg een spambericht van Bettie Page (al kan ze schijnbaar haar eigen naam niet helemaal goed meer spellen. Maakt niet uit mijn BettIE als in zijnde mijn Puch heet ook BettY). En wat biedt de schat mij aan? Een hele apotheek. Buiten de hierboven te lezen valium biedt ze me ook viagra en andere potentie verhogende middelen aan. Dat lees ik niet als Bettie vindt mij een impotente lul. Dat lees ik als Betty uit de jaren 50 is met Barabas zijn teletijdmaschien naar het nu gekomen en wil nachten lang de liefde met Frommel bedrijven en dacht kom laat ik die jongen een viagraatje voorschrijven zodat hij 3 dagen blijft staan. Dat lees ik dan.

Ik zit nu al te zweten...

7 UUR IN DE OCHTEND ACHTER HET CENTRAAL STATION

Ik moest om 07:15 uur in noord zijn. Niet met de grote pont, maar met die kleinere. Die naar rechts gaat vanaf het centraal en vlak bij jongerencentrum de Valk uit komt. Ik stapte het centraal station aan de achterzijde uit en stond te wachten tot ik over kon steken. Slaapdronken, want 07:00 uur, staarde ik voor mij uit. Pssst, hoorde ik achter me. Terwijl ik me omdraaide en in het tandeloze gezicht van een verschrompelde heroine hoer keek, zei ze: zin in een nummertje schatje? Nee sorry ik ben net klaar, antwoorde ik en stak over.

HOE EEN HEEL RUIM SCHEMA TOCH NOG KRAPPE SOPPENDE SOKKEN WERD

We hadden de versterkers op het landje op gehaald (voor outsiders, Swaf uitbater Nico heeft net buiten Hoorn een landje met wat schapen en een hutje waar bandjes in oefenen) en hadden onze sokken drijfnat in de allstars gelopen door het gras. We waren ruim op schema. Effe die troep naar Swaf brengen, opbouwen, beetje raggen en dan ruim op tijd voor de traditionele Punksterpasta bij Christiaan en Arie. Ruim op schema waren we. Waren we ja. Opeens hield de auto er mee op. Mmmm. Niet getankt Bob? Nee dus. Daar stonden we langs de dijk. Stil. Jur bleek al aan het bier te zijn, maar gebruik maken van zijn auto kon wel. Het ruime schema werd een ruim kwartier wandelen, spullen overladen, t-shirts ophalen, spullen uitladen, opbouwen, 2 slagen op de gitaar, naar de Melknapsteeg en daar eindelijk rustig zitten achter een bord met overheerlijke punksterpasta. Zo tegen half acht beklommen wij dan eindelijk de 2 treden naar het podium met heren en dames wc en ramden er een vuige, snelle, harde lekkere puchrock set uit. We hadden zelfs een moshpit van 2 man voor het podium. Mexican Holiday en HBG waren daarna ook zeer fijn en prettig en zo lag ik aan het eind van de avond half verdoofd na te genieten in bed.
Maar mocht u denken dat wij pech hadden. De drummer van HBG deed een potje betonpunkdrummen met een gebroiken kuitbeen. De foto volgt later.

MAANDAG 28 MEI PUNKSTER TE SWAF

Jaja, na 4 jaar niets te hebben gedaan en de afgelopen maand 2x te hebben geoefend maken The Prunella Scales hun comeback op het legendarische Swaf podium. Het is weer tijd voor het jaarlijkse Punkster. Waarom naar Pinkpop gaan als je in Swaf The Prunella Scales, Mexican Holiday en H(olland)B(eton)G(groep) voor je kiezen kan krijgen. En nog gratis. Aanvang een uurtje of 18:00.

MEDEDELING VOOR HET VOETBALTEAM VAN MORGENAVOND

De bitterballen zijn zojuist besteld.

VOLGENS MIJ HEB IK LATE DIENST DIE DAG MAAR IK MOET HET KUNNEN REDDEN

Vrijdag 22 juni - Heavy Trash - Patronaat - Haarlem

THE HEARTATTACKS THE HEARTATTACKS THE HEARTATTACKS

We (Bob et moi) reden gisteravond naar de Patronaat. We vonden een parkeerplek, kochten een kaartje en gingen in de rij staan. Een rij??? Binnengekomen vroegen we naar de kleine zaal. Kleine zaal? Dan hebben jullie de verkeerde deur. Mmm. We hadden in de rij gestaan voor Salomon Burke. Maar die godsdienstwaanzinnige die niet eens uit zijn stoel kan komen daar kwamen wij helemaal niet voor. Op naar de juiste deur. Met de mededeling dat onze entree kaarten al bij de verkeerde deur gescanned waren. Wat een fijne zaal de kleine zaal van de Patronaat. Lekker knus en een fijn balkon waar wij dan ook de rest van de avond verbleven. Goed zicht op het podium. Mooi mensen kijken. Alleen een niet bevordelijk voor mensen met hoogtevrees trap richting bar en weecees. We bleken al 2 bands gemist te hebben, want de deur was al om 6 uur open gegaan. We zagen wel de Boston Chinks die er in tegenstelling tot donderdag wel zin in hadden. Ze maakten flauwe grappen, deden alsof ze 5 jaar oud waren, schopten tegen waterflessen en speelden een energieke show. We zagen Jay Reatard die zowaar elk nummer aankondigde en bij het laatste nummer de plaatselijke mondharmonica virtuoos op het podium kreeg en ons trakteerde op een potje oorverdovende pleurisherrie waar mijn oren nog van tuten.

Maar we zagen vooral The Heartattacks. Een van de bandjes waar ik voor kwam. De ander was de Make Outs, maar die bleken al gespeeld te hebben. The Heartattacks. Wat een genot. Drie piepjonge lieden die een in your face potje trashpunk ten gehore brachten. Hard, snel, vuig. Dat de nummers allemaal op elkaar leken dat maakte niet uit. Zoveel energie was er mee gemoeid dat het geen moment verveelde. Korte, felle, snelle, vuige nummers. Er werd gesprongen en vervaarlijk met gitaren gezwaaid. Het was geweldig. Aan het eind van de avond reden we verdoofd van het geluid van Reatard, maar vooral verdoofd van verliefdheid naar huis. De bassiste van The Heartattacks. Mijn hemel. De bassiste van The Heartattacks.

Later zal ik kijken of ik wat mp3tjes voor u op kan snorren.

NIEUWS VAN HET VOORHEEN DEAD MOON FRONT

The new project from Fred and Toody Cole Pierced Arrows makes their debut tonight in Portland OR at the Ash Street Saloon....drummer still unknown.

Andrew Loomis is now drumming for The Shiny Things.

RUGPATIENT

Toen ik vannacht om 03:15 bij het station aan kwam had ik geen zin meer om te lopen. Ik was weiswaar al halverwege, maar de eerste helft had ik samen met Take It Away Bob afgelegd. Ik lichtelijk slingerend in mijn hoofd, want prettig tipsie, hij op de fiets in een poging om Swaf nog af te zakken. Ik was op weg naar huis. Ik had geen zin meer om te lopen en belde een taxi die precies zoals gemeld 15 minuten later voor mij stond. In die 15 minuten zat ik op mijn kont op een koude betonrand de Metro te lezen. U gelooft het niet, maar de vrijdag editie lag echt al om 03:15 op het station in Hoorn. Ik denk dat die krant 3 dagen van te voren gemaakt wordt ofzo. Ook dacht ik aan de fijne avond die het geweest was. Aan de fijne platen die ik gedraaid had, terwijl mensen tot 12x aan toe aan mij vroegen of ik de muntjes verkocht. Aan de harde strakke en als altijd goede show van de Sack-O'-Woes. Aan de soundcheck van Jay Reatard die saai en stom en sloom en slap was en aan hoe hij aan het eind van de avond in 20 minuten die kut soundcheck teniet deed en de naar beneden geschroefde verwachtingen logenstraftte met een potje briljante garagepopwavepunkherrie. De verhalen die ik her en der las over hoe 1 vervelend ende moeilijk manspersoon hij schijnt te zijn wil ik na gisteravond best geloven. Ik dacht aan de schandknaap die Jay en de Boston Chinks mee hadden en die uiteindelijk toch de bassist van de Chinks bleek te zijn. En ik dacht na aan het optreden van Green Hornet. Mijn hoogtepunt van de avond. Soulvolle garagebakken herrie. Geweldig. Dat orgel. Welk 1 geile toevoeging. Wat een band. En ik moest denken aan de dokter van de orgelman van Green Hornet. Aan de vele malen dat hij hem weer voor zich had met pijn in zijn rug. En zich maar af vragen hoe dat toch telkens maar weer kwam die pijn in de rug. Nooit een optreden van zijn patient gezien. Dan had hij het geweten. Mijn hemel wat staat die man diep voorover dubbel geknikt over zijn orgeltje gebogen.

DE ALBUM TOP 1000 ALLERTIJDEN IS GEEN ALBUM TOP 1000 ALLERTIJDEN

Op de radio al 1,5 week de album top 1000 allertijden. 1000 albums en dan van elk 1 a 2 tracks. Wat ten eerste op valt is dat juist als het album dat aan de beurt is een ietsje harder is dan de rest (bijvoorbeeld Metallica of Nirvana) dat er dan maar 1 liedjke gedraaid wordt.
Maar daar wilde ik mijn punt niet van maken. Ik wilde mijn punter van maken dat de album top 1000 allertijden geen album top 1000 allertijden is. En wel om het volgende. Bij het doorlopen van de lijst van 1000 platen valt het mij op dat er (ruw geschat) zo'n 300 greatest hits, dan wel live albums, tussen staan. Greatest hits en live albums zijn geen albums. Dat zijn dry humping the cash cow producten. Dat zijn geld uit de consument zijn/haar zak kloppen gedrochten. Een herkauwing van eerdere plaatjes van het betreffende combo met slechts 1 reden van bestaan en dat is geld maken. Zelfs al zijn er maar 3 hitjes geweest dan worden de platen volgepropt met nietszeggende opvullertjes. Live albums zijn nog erger. Nog meer een herkauwing van al geweest succes dat bovendien altijd de beleving van echt bij een concert zijn mist. Herhalingsoefeningen. Meer is het niet. Zo heb ik een nummer van UB40 al 3x voorbij horen komen. De elpee versie, een greatest hits plaat vermelding en een live uitvoering. Verzamel elpees en live elpees zijn geen producten van de creativiteit van de artiest. Het zijn moneymakers voor de platen maatschappijen. Gaarne niet meer verkiesbaar voor een album top 1000.

Wil ik tevens de mesnen die hebben gestemd nog duidelijk maken dat Coldplay niet op nummer 4 thuis hoort. Hooguit op plaats nummer 999, maar toch eigenlijk ver buiten de duizend. Dus niet meer doen de volgende keer. Ja?

HET DOELPUNT VAN DE EEUW (FROMMEL IS DE BESCHEIDENHEID ZELVE)

Maarten! Maarten, riep ik. Maarten had aan de zijkant van het veld de bal. Ik liep vrij. Maarten passte de bal. Ik nam hem aan, legde hem opzij en haalde 35 meter voor de goal uit. De bal steeg en steeg en leek over te gaan toen hij opeens daalde en over de keeper heen strak onder de lat in het doel plofte. Uitzinnig van vreugde rende ik over het veld. Ik had de 1-2 er in geschoten van 350 meter. Tien seizoenen had ik niet gescoord en nu in de laatste wedstrijd van het seizoen maakt ik het doelpunt dat ik het hele seizoen al hoopte te maken. Een uithaal van 3500 meter afstand. Allerlei stoffen maakte zich meester van mijn hersennen. 35 kilometer van de goal afstaan en scoren. Mijn week kan niet meer stuk. Vorige week was ik in Zanzibar. Ik liep daar over straat. Er kwam een bal aanrollen. Ik schopte er tegenaan en gisteren plofte die bal achter de keeper van Westfrisia in de goal. Zo'n doelpunt maak ik nooit meer.

DE BANDJES ZULLEN ER BEST BEGRIP VOOR HEBBEN DAT U NIET VOOR HEN KOMT MAAR VOOR DE DJ

Dat ben ik namelijk...

Voor tussen en na deze line/up om je vingers bij af te likken zal ik een delicate selectie van mijn punk, garage en surf platen ten gehore brengen. Dus allemaal niet te lang blijven hangen op die kermisborrel, die verjaardag, dat familiebezoek, het strand of dat fijne terras. Op naar de Manifesto!!! Godverdomme. Jay Reatard...Ik wordt er bijna stil van...

WAT KAN NU DAN TOCH EEN REDEN ZIJN OM VANAVOND TE GAAN KIJKEN

Nu Edsilia niet mee doet...

Deze week probeer ik een koffer dicht te doen en een nieuwe om te vullen te openen.

HEVIGE ONLUSTEN OP STATION HOORN BIJ INTRODUCTIE NIEUW GRATIS OCHTENDBLAD

Er was geen doorkomen aan op het station vanochtend. Buiten de vaste 3 spits aandringers (nee ik noem het niet aanbieders, want dat blad wordt je bijna in de tas gepropt door de mannen) werd de doorgang naar het perron vanochtend tevens geblokkeerd door 3 verse aanbieders. De Dag is vandaag voor het eerst verschenen. Ze stonden met zijn zessen elkaar te verdringen om van hun papier af te geraken. In eerste instantie ging dit nog met vrij rustig en beleefd voor elkaar dringen, maar langzaam aan werd er begonnen met het voorzichtig wegduwen van elkaar. Dat pikte de Spitsmannen niet. "Wij staan hier al 9 jaar elke ochtend in weer en wind en dan komen jullie PCMknuppels onze plek inpikken!!!". "Wij hebben ook recht om hier te staan, ja!" Het werd al snel onvriendelijker tussen de mannen en het duurde dan ook niet lang voor de eerste klap viel. Een stomp op de bovenarm van de Spitsman was het, maar die reageerde met een volle linkse direkte vol in het gezicht van de man waar ik een ex-collega in herkende. In een mum van tijd waren de 6 kranten uitdelers verworden tot een kluwe rammende vuisten en schoppende voeten. Je kon er op wachten dat een onschuldige voorbijganger een klap zou gaan krijgen. Aldus geschiedde en een groep van 100 , door 1 minuut vertraging zwaar gefrustreerde forensen, stortten zich op de vechtpartij. Gillende politiesirenes naderden in de verte toen de Metro bakken besloten dat ook zij dit niet over zich heen konden laten gaan en zich op de vechtpartij storten. Geamuseerd stond ik het tafereel te bekijken tot mijn trein kwam. Net las ik op Nu.nl dat er 150 arrestaties verricht zijn.

En dan hebben we op station Hoorn nog niet eens de Pers...

7 MEI 2007

En nu wil ik nooit niet never niks nada noppes meer horen over Pim Fortuyn en Johan Cruijff. Ook niet over 5 jaar.

DE BUURT WAARIN IK WOON IS GEWELDIG

Heftig stonden ze tegen over elkaar te schreeuwen. Buurman beneden in de hoek in zijn tuin en buurman en buurvrouw naast mij op hun balkon. Het ging over geluidsoverlast. Buurman beneden in de hoek houdt nogal van steeldrummuziek en pleegt dat geregeld keihard te draaien. En anders oefent hij wel met een bandje in zijn woning de hele dag hetzelfde riedeltje. Nu heb ik het absoluut niet op steeldrum muziek, maar ik ben er overdag bijna nooit dus mij hoor je niet klagen. Daarbij is die muziek van hem af en toe best een aardige afwisseling op het geblaf van het hondje van benedenbuurvrouw. Mij hoor je dus niet klagen. Buurvrouw naast mij kan er geloof ik wat slechter tegen. Wat ik ervan begreep doet zij bij overlast niet van naar beneden lopen en aanbellen. Buurvrouw doet dan slechts aan hevig op de grond bonken. Dat begreep ik, en met mij de hele buurt uit het heen en weer geschreeuw. Ik wilde ze het net gaan vertellen. Dat ik er erg om moest lachen dat ze luid bekvechtend een geluidoverlast ruzie aan het uit schreeuwen waren, waar de hele buurt en 3 straten verderop van mee konden genieten. Helaas ze hielden net op.

Daarmee was het verhaal nog niet ten einde. Merkte ik om een uur of middernacht. Opeens stonden er een politie auto en een ambulance voor de deur. Buurman beneden in de hoek bleek niet helemaal stabiel van geest te zijn en had de ruzie aangegrepen om een flinke hoeveelheid alcohol en drugs te consumeren en stond nu in blote bast of zeg maar blote buik en op blote voeten pogingen te ondernemen om de voordeur van buren naast mij in te trappen en toen dit niet lukte gillend en schreeuwend over de straat te rollen. Natuurlijk kwam op dit ongerust de hele buurt en dan vooral de buurtbewoners van een wat lager allooi (lees de junks en drunks van de buurt) af. U begrijpt het was een gezellig kabaal in de straat. Een fijne afwissleing op mijn niet slaap kunnende vatten.