DE BUURT WAARIN IK WOON IS GEWELDIG

Heftig stonden ze tegen over elkaar te schreeuwen. Buurman beneden in de hoek in zijn tuin en buurman en buurvrouw naast mij op hun balkon. Het ging over geluidsoverlast. Buurman beneden in de hoek houdt nogal van steeldrummuziek en pleegt dat geregeld keihard te draaien. En anders oefent hij wel met een bandje in zijn woning de hele dag hetzelfde riedeltje. Nu heb ik het absoluut niet op steeldrum muziek, maar ik ben er overdag bijna nooit dus mij hoor je niet klagen. Daarbij is die muziek van hem af en toe best een aardige afwisseling op het geblaf van het hondje van benedenbuurvrouw. Mij hoor je dus niet klagen. Buurvrouw naast mij kan er geloof ik wat slechter tegen. Wat ik ervan begreep doet zij bij overlast niet van naar beneden lopen en aanbellen. Buurvrouw doet dan slechts aan hevig op de grond bonken. Dat begreep ik, en met mij de hele buurt uit het heen en weer geschreeuw. Ik wilde ze het net gaan vertellen. Dat ik er erg om moest lachen dat ze luid bekvechtend een geluidoverlast ruzie aan het uit schreeuwen waren, waar de hele buurt en 3 straten verderop van mee konden genieten. Helaas ze hielden net op.

Daarmee was het verhaal nog niet ten einde. Merkte ik om een uur of middernacht. Opeens stonden er een politie auto en een ambulance voor de deur. Buurman beneden in de hoek bleek niet helemaal stabiel van geest te zijn en had de ruzie aangegrepen om een flinke hoeveelheid alcohol en drugs te consumeren en stond nu in blote bast of zeg maar blote buik en op blote voeten pogingen te ondernemen om de voordeur van buren naast mij in te trappen en toen dit niet lukte gillend en schreeuwend over de straat te rollen. Natuurlijk kwam op dit ongerust de hele buurt en dan vooral de buurtbewoners van een wat lager allooi (lees de junks en drunks van de buurt) af. U begrijpt het was een gezellig kabaal in de straat. Een fijne afwissleing op mijn niet slaap kunnende vatten.