maandag, mei 21, 2007

THE HEARTATTACKS THE HEARTATTACKS THE HEARTATTACKS


We (Bob et moi) reden gisteravond naar de Patronaat. We vonden een parkeerplek, kochten een kaartje en gingen in de rij staan. Een rij??? Binnengekomen vroegen we naar de kleine zaal. Kleine zaal? Dan hebben jullie de verkeerde deur. Mmm. We hadden in de rij gestaan voor Salomon Burke. Maar die godsdienstwaanzinnige die niet eens uit zijn stoel kan komen daar kwamen wij helemaal niet voor. Op naar de juiste deur. Met de mededeling dat onze entree kaarten al bij de verkeerde deur gescanned waren. Wat een fijne zaal de kleine zaal van de Patronaat. Lekker knus en een fijn balkon waar wij dan ook de rest van de avond verbleven. Goed zicht op het podium. Mooi mensen kijken. Alleen een niet bevordelijk voor mensen met hoogtevrees trap richting bar en weecees. We bleken al 2 bands gemist te hebben, want de deur was al om 6 uur open gegaan. We zagen wel de Boston Chinks die er in tegenstelling tot donderdag wel zin in hadden. Ze maakten flauwe grappen, deden alsof ze 5 jaar oud waren, schopten tegen waterflessen en speelden een energieke show. We zagen Jay Reatard die zowaar elk nummer aankondigde en bij het laatste nummer de plaatselijke mondharmonica virtuoos op het podium kreeg en ons trakteerde op een potje oorverdovende pleurisherrie waar mijn oren nog van tuten.

Maar we zagen vooral The Heartattacks. Een van de bandjes waar ik voor kwam. De ander was de Make Outs, maar die bleken al gespeeld te hebben. The Heartattacks. Wat een genot. Drie piepjonge lieden die een in your face potje trashpunk ten gehore brachten. Hard, snel, vuig. Dat de nummers allemaal op elkaar leken dat maakte niet uit. Zoveel energie was er mee gemoeid dat het geen moment verveelde. Korte, felle, snelle, vuige nummers. Er werd gesprongen en vervaarlijk met gitaren gezwaaid. Het was geweldig. Aan het eind van de avond reden we verdoofd van het geluid van Reatard, maar vooral verdoofd van verliefdheid naar huis. De bassiste van The Heartattacks. Mijn hemel. De bassiste van The Heartattacks.

Later zal ik kijken of ik wat mp3tjes voor u op kan snorren.

Labels: ,

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Om er een heartattack van te krijgen, of erectie, of dunne poep. Ja, het Patronaat is een fijne club. Ik ben er vaak geweest.

8:04 p.m.  

Een reactie posten

<< Home