MY LITTLE PONI

Was jij er wel geweest dan had ik geen oog voor je gehad. Had je naast me gestaan ik had je niet gezien. Een half uur lang had je niet bestaan. Je had dat half uur net zo goed thuis op de bank met een Libelle of een jankfilm kunnen zitten. Als betoverd keek ik naar het podium. Jij bestond niet meer. Jij en wie dan ook. Ook Devon niet.

Devon Disaster? Who the fuck is Devon Disaster? Poni is my muse. Poni oh Poni. The reason God created women.

Waarom wordt ik altijd verliefd op zangeressen, bassistes, gitaristes, drumster of toestenistes als ik naar concerten ga? Wat is het voor een afwijking? Wat is er mis met mij? Niets zult u zeggen, wanneer u The Ettes wel eens heeft gezien. Poni is het vrouwelijke equivalent van Animal. Ze kan niet veel beter drummen als Meg White, maar als een bezetene slaat ze met de volle 200% de nummers aan elkaar.

Haar grote bos donkere krullen danst alle kanten op. De enorme oorringen gaan een verbeten gevecht met de zwaartekracht aan. Aftikken en rammen. De basgitaar en gitaar haperen dat het een lieve lust is. Om beurten lopen Coco en Jem naar hun versterkers en rommelen ze met snoertjes. Poni lacht slechts en beukt het volgende nummer de zaal in.

Aan het eind dreigt ze mij toch bijna nog te verliezen aan Coco als die achter op het podium in het witte licht een buiging naar de zaal maakt. Ik slik en geef mij hart toch aan Poni. Zeker als ik bij het signeren van de nieuwe plaat mijn (gespeelde) teleurstelling uitspreek over het niet spelen van We Reapel Each Other en ze me troost met een knuffel en een kus. Op mijn wang. Helaas. Ik had je willen optillen Poni. Je optillen en je huig willen kietelen. Over mijn schouder liggend zou ik je mee naar huis willen nemen. Ik had je willen beminnen zoals je nog nooit bemind bent. Ik zeg slechts "Thank you" en lach verlegen.

Ik kijk nog een keer naar beneden naar de mini mensjes die op het podium zo groot leken. Poni's krullenbos steekt boven iedereen uit. Verliefd loop ik dromend naar buiten en stap de tram in wetend dat ik over twee weken verliefd word op Isobel Campbell...

MEMOIRES OF A CHAINSMOKER

Achter de middelbare school was een grote lelijke parkeergarage. Een parkeergarage met een beetje een soort van kelder. Een halve verdieping onder grondniveau. Daar stond nooit een auto. Te inbraakgevoelig. Het was het terein van mij en mijn jeugdvriendjes.

Nog op de lagere school zittend slipten we op de gladbetonnen helling naar beneden de achterbanden van onze fietsen flinterdun tot ze knapten. Onschuldig jongetjes vermaak waar we thuis over op onze falie kregen. Een nieuwe achterband dat was toch een paar weken zakgeld.

Zakgeld dat anderhalf jaar later aan hele andere dingen besteed werd. Nog steeds zaten mijn jeugdvriendjes en ik in die halve verdieping onder grondniveau. Slippen deden we niet meer. We gingen lopend of met de bus naar school. Geen fietsen. Wel sigaretten.

Iedere grote pauze slopen we stiekem en met een lichaam vol spanning naar de parkeergarage. Daar uit het zicht van iedereen rookten we onze eerste sigaretten over onze longen. Marlboro 100's, want die waren wel iets duurder maar ook langer. Drie kwartier per dag roken tot je er groen van zag en de rest van de middag misselijk achter in het klaslokaal naar 536 duitse naamvallen zat te luisteren.

Dat de Marlboro 100's voornamelijk langer was door de langere filter die er aan zat wilden we niet weten.

IK HEB NU AL ZIN IN ZONDAG

Zondag 25-05-2008 Black Keys and The Ettes Melkweg The Max Amsterdam.

HET IS ZO STIL IN MEI/MIJ

Nou oke in mij niet echt. Het is nooit stil in mij en nu helemaal niet. Ik krijg alleen even niets op "papier". Gewoon blijven komen. Het komt vanzelf weer.

DINGEN WAAR FROMMEL ONGELUKKIG VAN WORDT (OF VAN GRUWELT)

-Geen koffie meer in de koffiepot vinden als ik op zondag uit mijn bed kom.
-Als betty kuren heeft.
-Auto's met draaiende motor voor de deur en een toeterende bijrijder erin, omdat de bestuurder er erg lang over doet om dope bij de buurman te kopen.
-Die enge man met dat kleine mondje met dat pruil onderlipje en die hele grote buik die 's morgens vroeg altijd een soort van geil naar mij staat te kijken en gisteren in de Appie heel erg dicht tegen me aan kwam staan bij de kassa.
-Alleen wakker worden.
-Het schelle hoge gekef van het kuttenlikkertje van de benedenbuurvrouw als ik wat voor een beweging dan ook maak op het balkon of als ik thuis kom en de sleutel in het slot steek en de benedenbuurvrouw die er nooit iets van zegt tegen dat mormel.
-Populisten.
-Potloden en kroppen sla.
-De vuilniszakken die de Dekamarkt verkoopt en die ik nooit open krijg als ze van de rol komen. (Waar zijn de Komo zakken gebleven?)
-Hetzelfde wat betreft de kleine knisperplastictasjes van de supermarkt.
-Die vieze plepslul die altijd in het wijkwinkelcentrumpje rond hangt met zijn vieze kleren aan en zijn commentaar op en gedrag naar anderen.
-Patat halen bij de snackbar om de hoek.
-Alleen wakker worden.
-Mannen die niet in een urinoir kunnen mikken, zodat er een hele plas voor ligt (of er bovenop zoals hier op het werk iemand weet te presteren).
-Een hele dikke vetrand aan een stukje kip in de kipsatesalade (kotsend boven de wc en sindsdien niet meer gegeten).
-Wanneer Betty kuren heeft of het juist gaat regenen als ik snak naar een fijne lange rit.
-Niets te roken hebben na het neuken.
-Als er iets over mijn rug uitgevochten wordt.
-35x de sleutel in het slot om moeten draaien en dan nog aan de deur rukken om te kijken of hij wel echt dicht zit.
-Het cafe dat niet op tijd open is.
-Mensen die heel hard smakken tijdens het eten.
-In het gezelschap van vervelende mensen verkeren.
-Ketchup in de mayonaisepot.
-Zuivel waarop ten minste houdbaar tot de datum van vandaag staat.
-Automobilsten die geen rekening met mij en Betty houden en me geen voorrang verlenen danwel van de weg af drukken (dat kan u een achterlicht kosten mensen)
-Alleen wakker worden.

PUNKSTER 2008 THE PRUNELLA SCALES - UP YOURS - DIGITAL LEATHER (sorry geen foto's van Up Yours)

Devon oh Devon. Mijn duim mist een vierkante centimeter vel. Devon oh Devon. Mijn knie doet pijn, omdat ik er heel erg hard mijn haperende gitaar tegen aan ramde. Devon oh Devon. Het t-shirt dat ik van je kocht bleek vanmiddag een S te zijn. Die van Digital Leather past gelukkig wel. Devon oh Devon. Gisteren was very punk. Very very Punk. Devon oh Devon. Nieuwe muse van alle gisteren in Swaf aanwezige mannen. Devon oh Devon. Ik kijk uit naar je plaat en daarna naar je tour volgend jaar. Devon oh Devon. Gisteren was een geweldige dag. Ik ben verliefd en met mij alle gisteren in Swaf aanwezige mannen.

Neukende poep. Digital Leather rockte big time.

HOOIKOORTS OP HET STATION

Nog wankel sta ik op het perron. Wankel, omdat het pas 7 uur is. Niet vanwege de drank. Ik heb niets gedronken gisteren. Ik sta op het perron. Bak leut in mijn rechterhand, peuk in mijn linker. Het is 7 uur in de ochtend en de medeforensen om mij heen bestaan niet. Ik zelf ook nog niet vandaag.

Voor mijn neus een groot vrouwenhoofd. Een niet zo vrolijk vrouwenhoofd. Voor mijn neus een meters grote reklameposter over/tegen/voor hooikoorts. Een groot vrouwen hoofd met tranen in haar ogen en een snotbriebel aan haar neus. Het is pollentijd.

Ik loop naar haar toe. Het is 7 uur in de ochtend, maar mijn gevoel is toch zo wakker dat ik medelijden met haar krijg. "Arme schat", zeg ik tegen haar. "Heb je het zwaar?" Ze knikt bevestigend. Ik zoek naar een zakdoek, maar die heb ik niet bij me. Ik heb nooit zakdoeken bij me. Ik heb niet eens zakdoeken. "Haal op die trekker snot is lekker!" Geen zakdoek, dus ik kan haar er ook geeneen aanbieden.

Ik doe nog een stap dichterbij. De bak met koffie verhuisd naar de hand van de peuk. "Kom maar hier schat", zeg ik tegen haar. Met de duim van mijn vrijgekomen hand veeg ik de tranen uit haar mondhoek. Ik kijk naar haar en constateer dat ze er al een stuk beter uit ziet. Alleen die snotbriebel onder haar neus nog. En ik heb geen zakdoek bij me.

Ik buig voorover. Dichter naar haar toe. Ik open mijn mond en lik met mijn tong de briebel onder haar neus weg. Ik laat hem even op mijn tong rusten voor ik hem naar binnen slurp. Het smaakt zout. Zout met een beetje zoet op de achtergrond. Het is lekker. "Dank je wel Frommel", hoor ik haar nog net zeggen als ik in de gearriveerde trein stap.

Als ik langs haar rij zwaait ze en werpt me een kushandje toe. Het is zomers en pollentijd. Snot is lekker.

TOERIST IN EIGEN STREEK (FUCK, MORGEN WEER WERKEN)

TOERIST IN EIGEN STREEK