IK VERDRINK IN HAAR DONKERE OGEN EEN PIEPEND GELUID ONTSNAPT UIT MIJN KEEL

Vlak voor het laatste stukje buslijn, daar waar er slagbomen staan en je pas getoond moet worden, maar je tas in het kader van de veiligheid dicht mag blijven, stroomt de bus leeg van zeker 10 mensen te vol naar kijk nou ik kan zitten. Ik neem plaats en zie hem zomaar staan praten met de mooiste KLM medewerkster allertijden. En ze is geen stewardess. Dat is namelijk een fabel, dat die allemaal zo mooi zijn. Alles behalve vaak, Al proberen ze het te verbergen achter centimeters dikke plamuur en volle bussen verstikkende parfum en haarlak.

Iedereen met niet dezelfde baan als zij vervloekt ze met hun zo veel mogelijk in de weg staande koffers en hun wij zijn de luchthaven en jullie mogen blij zijn dat we jullie velen in deze bus air.

Hij praat met de mooiste KLM medewerkster allertijden. Hij wel, want hij heeft no shame. Het gaat over helemaal niets en ik hoor hem voor de tiende keer een niet te volgen uitleg geven van zijn werkzaamheden. Hij lult tegen iedereen en nu tegen de mooiste KLM medewerkster allertijden. Ik doe als altijd. Ik staar naar haar en probeer zo onopvallend mogelijk weg te kijken als haar ogen de mijne vinden. Alsof ze dat niet door heeft.

Aan het eind van de dag als ze bij haar halte instapt om ook weer naar huis te gaan zegt ze altijd heel vriendelijk gedag. Ik kijk haar dan aan, verdrink in haar donkere ogen en laat een piepend geluid uit mijn keel komen.

Verlegen lul.

We zien er niets van hoor van je pruik. Het is net echt. Hoop je dat werkelijk als je hem na het wakker worden opzet om naar je werk te gaan? Op Plaza staat de man met de diepe groeven en gaten in zijn schedel. Hij heeft geen pruik nodig. Jij draagt er ook geen een. Natuurlijk niet. Niemand die het ziet.

Bij de zuidtangent halte komt de beatle fan aanrennen. Hij heeft gisteravond zijn snor maar weer eens schuin bijgeknipt en draagt zijn John, Paul, George en Ringo stropdas met trots. Hij ontroerd me. Ieder ochtend weer.

Maar hij staat dus zomaar met de mooiste KLM medewerkster allertijden te praten. Hij geeft haar de niet te volgen uitleg van zijn werkzaamheden. Hij wel. Ik kijk weg als haar ogen de mijne vinden en vanmiddag zal mijn keel weer piepen.

Ik beloof je, jij schoonheid, jij wonder der natuur. Ooit zal het piepende geluid dat iedere middag uit mijn keel ontsnapt een verstaanbaar woord zijn. Ooit.

"Hoi."