DE VROUWENKONT VERSUS DE BEROEPSKLAGER 1-0

"Je vergeet het weer in Nederland."
"Sorry wat zegt u?"
"Je vergeet het weer in Nederland."
"Ik begrijp niet wat u bedoelt."

"Je vergeet te zeiken over het weer in Nederland", zeg ik tegen de beroepsklager die naast me staat in de trein. Het onderwijs, de files, politiek Den Haag, maar vooral het onderwijs. Het is een ritje van 15 minuten dat hij naast me staat, maar deze zeur, deze ochtendverpester weet in dat minime tijdsbestek alle genoemde onderwerpen uitvoerig te bezeuren. Bezeuren, want er komt geen positief woord uit zijn mond. Nog geen komma of letter die enigzins er op wijst dat de man best plezier in zijn bestaan heeft.

Een ochtendmens ben ik nooit geweest. Het kost mij altijd heel veel moeite om op te staan. Dat ligt niet aan het tijdstip of het uur van slapen gaan. Al lig ik om elf uur al in bed en hoef ik er pas rond tienen uit, ik wil maar een ding en dat is blijven liggen. Ondanks dat het allerbelangrijkste in mijn bed, een vrouw om tegen aan te kruipen en fijn mee te vrijen, ontbreekt is mijn bed de plek die ik niet wil verlaten na het wakker worden. Mijn bed. 's Nachts wil ik er niet in. De volgende ochtend wil ik het nooit meer verlaten.

Ik deel u bovenstaande mede om u aan te geven dat ik als ik in de trein naar mijn werk zit dus ook niet in mijn allerbeste doen ben. Een kop die nog half slaapt. Een lichaam dat nog opgestart moet worden. De Kiosk koffie draagt daar niets positiefs aan bij. Doe mij maar een treinrit van drie kwartier en mijn krant en het komt vanzelf goed.

Ik ben niet de enige die zich zit te ergeren aan meneer z(e)(u)urpruim. Om mij heen zie ik er meer. Je er van afsluiten, Frommel. Ik weet het. Het volume van de man is alleen nogal niet negeerbaar. Vooral de school waar hij als docent werkt krijgt er zwaar van langs. Het is niet goed of het deugt niet en alles gaat of is fout. Het beleid is slecht, het gebouw een kolerezooi. Die leraar is een lul en de concierge kunnen ze beter opbergen, schreeuwt hij door de overvolle coupe tegen twee leerlingen van de school waar hij werkt.

Ik weet me toch af te sluiten. Ik heb de manier gevonden. Ik denk aan mijn bed. Aan ik in dat bed. Lekker warm onder de dekens. In gedachte word ik wakker. Ik draai me om en voel de warme vrouwenkont naast me liggen. Een mooie warme vrouwenkont waar ik heerlijk tegen aan kruip. De kont kreunt tevreden als ik mijn arm om haar heen sla en haar in haar nek achter haar oor zoen. "Goedemorgen lief. Heb je lekker geslapen?" Een bevestigende kreun. De kont draait zich om en we zoenen. Dit is fijn wakker worden. Met de mooiste vrouwenkont ter wereld. De kont waar ik van hou. Ik hoor de zeur niet meer. Ik moet gaan verzitten.

"Na het wegvallen van Arne Jansen is tot onze grote spijt nu ook Benny Neyman naar de eeuwige jachtvelden vertrokken. De Nederlandse muziekwereld zal nooit meer hetzelfde zijn."