WATCHING ALICE

December 1988

De plaatselijke platenboer is er vroeg bij met zijn vinyl uitverkoop. Definitief over op cd's. Ik ben 16 en al een vinylliefhebber tot in mijn tenen. Deze platenboer staat niet echt bekend om zijn ruime aanbod. Helemaal niet als je niet op zoek bent naar top 40 muziek. Toch ga ik kijken. Je weet maar nooit en met 50% korting is iets al snel een stuk leuker.

Een uur later ben ik weer thuis. In mijn tas Tender Prey van Nick Cave and the Bad Seeds, Rank van The Smiths en Document van REM. Geen slechte oogst vind ik zelf. Zeker niet voor een lousy 30 gulden. Ik trek mij terug op mijn kamertje en leg de platen een voor een op mijn pick up. De Smiths en REM vind ik aardig. Goede platen, maar wild wordt ik er niet van. Als laatste zet ik Tender Prey op. Ik sluit mijn ogen en geniet. The Mersey Seat dendert door mij koptelefoon. Up Jumped the Devil. Deanna.

Bij het vierde nummer verstijf ik. Watching Alice. Met ingehouden adem luister ik het uit. Als de laatste noot is weggestorven haal ik de naald van de plaat en zet hem aan het begin van het nummer terug. Een handeling die zich de rest van de dag zal herhalen. Rank en Document gaan voorlopig de kast in. De andere nummers van Tender Prey kunnen mij gestolen worden. Watching Alice is het enige waar mijn wereld de rest van de dag om draait. Keer op keer. Laatste noot, naald omhoog, naald naar beneden en de eerste noten vullen mijn hoofd weer. Eindeloos.

Alice is in een middag verworden tot mijn muze. Mijn 16 jarige hormonen draaien overuren. Het is vroeg in de ochtend. Ik zit voor mijn raam met het licht uit en kijk naar de overkant van de straat. Daar woont het meisje van mijn dromen. Zonder haar kan ik niet leven. Haar bestaan maakt mijn leven zinvol en dragelijk. Ze weet niet eens dat ik besta.

Ik zit voor het raam en zie haar naakte lichaam opstaan. Ze rekt zich uit. Haar lange haar valt over haar blote borsten. Ik heb haar Alice genoemd. Niemand weet wie ze is. Ze woont pas sinds kort in de straat en verdwijnt elke ochtend als een schicht om 's avonds onopgemerkt weer thuis te komen. Ze houdt zich van de buitenwereld afgesloten. Mijn reden van bestaan. Als ze haar naakte lichaam langzaam bedekt met haar kleding, als een reversed striptease, masturbeer ik de dag in. Ochtend na ochtend, behalve in het weekend. In het weekend blijft het raam aan de overkant leeg. In het weekend is er geen reden om op te staan en vegeteer ik in bed. In het weekend is het leven zinloos. Slechts waard om uit te liggen in de wetenschap dat maandagochtend aan de overkant van de straat de reversed striptease weer zal worden opgevoerd. In gedachten stop ik briefjes van tien achter de rand van haar slipje.

Nooit zal ze tijdens haar show een blik uit het raam werpen en mij aan de overkant van de straat in het donker zien zitten gluren. Nooit zal ze mij ontdekken. Het zal de magie van ons ritueel verbreken. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Ze weet dat als ze kijkt dat het dan over is. Ik weet dat ze dat weet.

Ik verlang naar Alice.

Nick Cave-Watching Alice