WOVEN HAND - TEN STONES

Ik zet de digitale naald in de net zo digitale groef en spits mijn oren. Dit is een plaat waar ik heel benieuwd naar ben. Waar ik naar uitgekeken heb. Zal hij net zo verpletterend zijn als het concert van 1 augustus? Hoelang heb ik voor de rillingen me weer over de rug lopen?

Ik ben 60 minuten verder en in de war. Ten Stones is zojuist afgelopen. Wat heb ik gehoord? Wat heb ik net meegemaakt? Heeft Dave Eugene geneukt ofzo? Was dit wel een plaat van Woven Hand? Zijn er nog zekerheden?

Ja dit was zeker Woven Hand en de vorige alinea is een overdrijving van jewelste. Ten Stones is wel zeker een Woven Hand plaat. Honderd procent en toch is hij anders. Al bij opener The Beautiful Axe heb je het door. Heeft David Eugene het licht gezien? Normaal gesproken is het somberheid troef bij de man. Somberheid troef, maar wel van een wonderlijke schoonheid. In The Beautiful Axe klinkt opeens een emmer vol positiviteit door.

Het gaat zelfs nog verder. In het nummer White Knuckle Grip wordt er zelfs stevig/stampend gerockt (wat het ook direct een toepasselijke titel maakt). Nee, niet het AC/DC rocken en ook niet dat Woven Hand opeens een halve garagepunk band is hoor. Het is nog steeds Woven Hand. Alleen net iets anders. Er staat zelfs een misplaatste crooner ala Frank Sinatra tussen (Quiet Nights of Quit Stars).

Heeft David Eugene zijn angsten voor en de almacht van de God en de Duivel in hem eindelijk geaccepteerd? Heeft hij zich neergelegd bij hun invloed op hem? Heeft hij het innerlijke gevecht gestaakt en kan hij daardoor vrijuit zichzelf zijn? Ten Stones is de meest positieve plaat die hij ooit gemaakt heeft. Ten Stones is een prachtige plaat. Niet zijn beste en Quiet Nights had er niet op gehoeven, maar Ten Stones is van een niveau, zoals we van David Eugene Edwards gewend zijn.

Ik weet alleen niet of hij al officieel uit is....

Nu op naar de Tivoli om te kijken of hij als sinterklaas kadootje het concert van 1 augustus kan overtreffen. Ik zal er in ieder geval staan. Met tranen in mijn ogen en de rillingen over mijn rug.