zondag, december 09, 2007

5 TOP PLATEN PLATEN TOP 5

1. UNSANE - VISQUEEN

Visqueen is niet alleen mijn plaat van het jaar 2007. Unsane is mijn ontdekking van het jaar waar het gaat om bands die ik nog niet kende. Unsane is ook mijn concert van het jaar 2007. De critici vonden Visqueen een goede plaat, maar meer van hetzelfde. Ook was de kritiek dat de tweede helft van de plaat een beetje inkakt. Dat inkakken is niet vreemd. Heb je eenmaal de eerste 4 nummers doorstaan dan ben je murw gebeukt. Dan zit de emotie en de woede al in je haarpunten. Dan wordt alles om je heen een spons. Against The Grain opent de plaat. Meedogenloze noiserock. Only Pain is mijn favoriet. Only Pain is alleen maar pijn. Only Pain is mijn pijn samengebald in drie en een halve minuut. Only Pain balt mijn vuisten en schreeuwt de longen uit mijn lijf. Only Pain is geweldig. Only Pain is de zinloosheid van het bestaan. Only Pain is een knal voor je bek. Only Pain zaagt je benen ter hoogte van je knieeen door. Afsluiter East Broadway wordt door sommigen gezien als een vervelend er een eind aan breien ding op de plaat. Vulling. Niet in huize frommel. East Broadway is waar Unsane voor staat. Rucksichloze herrie. Een martelgang voor je oren. Het vuil en de stad samengebald in 9 minuten. Visqueen. Een verplichte plaat in ieders verzameling. Komend kalenderjaar komt Unsane terug naar Europa. Laten we dan in Nederland er voor zorgen dat ze voor volle zalen staan en niet weer voor die 3 paardenkoppen en een rondtollend hippiekutje zoals in september in P60.

Unsane-Against The Grain
Unsane-Only Pain
Unsane-East Broadway

2. MIDORI - SECOND

Hoewel dit niet een plaat is die je op ieder moment van de dag of in elke bui kan trekken, doet de Midori, ook wel ミドリ, mij keer op keer op mijn knieen vallen en smeken om meer. Krankzinnige jazzpunk. Dan weer swingt het, dan weer knallen de hardcore gitaren uit je speakers. Ze zingt je toe als een klein meisje. De verleiding ligt om de hoek. Op het moment dat je voor haar valt en alle verboden dingen met en voor haar wilt doen krijst ze je trommelvliezen aan gort. Voorgoed verloren. Wegrotten in een donkere kerker waar het bloed van de muren druipt. Dit MOET naar Nederland komen!!!

Midori-ドーピング☆ノイズノイズキッス
Midori-うわさのあの子
Midori-あたしのお歌

3. TERROR VISIONS - TERROR VISIONS

2007 is Jay Reatard jaar in huize Frommel. Jay Reatard is a fucking genius. Jay Reatard is god. Jay reatard is slechts 26 en heeft al een niet meer bij te houden aantal platen en bands op zijn naam staan. Op zijn 16e debuterend met de Reatards. Later in o.a Lost Sounds, Final Soultions, Nervous Patterns en vele anderen. Zowel als drummer als bassist als zanger als gitarist. In Jay's hoofd waait ook een electro punk storm. Op orkaankracht. Terror Visions ramt je bij de eerste tonen direkt vol in het gezicht. Opener Blood Is Sweet But Semen Is Sweeter is een potje herrie waar de spoken bang van worden. Terror Visions is hard, vuig, smerig, luid, direkt en in your face. Terror Visions sluit geen compromissen. Terror Visions is niet voor de tere ziel. Ongeschikt voor gevoelige oren. Terror Visions is op de wereld voor de mensen die van de goot en het vuil houden. Mensen die geen behoefte hebben aan de goedkeuring van Petrus en een plekje op de roze wolken van de hemel. Masochisten die geen moer om hun oren geven. Liefhebbers die schijten op compromissen en denken aan de buren. World Of Shit is een genadeloze pleurisherrie plaat. Jay Reatard is a fucking Genius.

Terror Visions-Blood Is Sweet But Semen is Sweeter
Terror Visions-World Of Shit
Terror Visions-Master Wait

4. FUTURE OF THE LEFT - CURSES

Vijf jaar geleden blies McLusky mij uit mijn sokken. Zowel op vinyl als live op een podium. To Hell With Good Intensions en Lightsabre Cocksucking Blues staan voor altijd in mijn playlist. McLusky is dood. Differences tussen zanger Andy Falkous en bassist David Chapple. McLusky is dood. Lang leve Future Of The Left. De nieuwe band van Falkous en McLusky drummer Jack Egglestone. Future Of The Left gaat verder waar McLusky ophield. Toch vind ik FotL beter. Bij McLusky vond ik in de helft van de nummers te veel pop doorklinken. Te veel mindere nummers al geef ik meteen toe dat dat ook door de impact van Lightsabre en To Hell kan komen. Op de debuutplaat van FotL staan naar mijn bescheiden mening geen mindere nummers. Ook geen eentonige allemaal hetzelfde nummers. Tot een piano ballade aan toe. Absurdistische teksten. Exploderende gitaren. Irritante Roland synthesizer. 100% overtuiging. Heel het land zou "Colin is a pussy, a very pretty pussy" moeten zingen. Fotl een band die ook nog eens live weet te overtuigen en zelfs iets toevoegd aan zijn nummers.

Future Of The Left-The Lord Hates A Coward
Future Of The Left-Manchasm
Future Of The Left-Real Man Hunt In Packs


5. JAY REATARD - BLOOD VISIONS

Nog een keer Jay Reatard? Ja nog een keer Jay Reatard! Jay is per slot van rekening a fucking genius. Er hadden nog wel meer platen van en/of met de man in de lijst kunnen staan, want op de valreep draait Sounds of Solutions van de Final Solutions (met Jay op drums) overuren in huize Frommel. Blood Visions verdient alleen al om de hoes een plek in deze top 5. Een hoes die een plek aan de muur verdient. Blood Visions is meer dan alleen een geweldige hoes. Blood Visions is een plaat vol heerlijke garage, wave, punk, pop muziek. Duidelijk beinvloed door The Adverts van wie dan ook We Who Wait wordt gecoverd. Dat Jay in 2008 zijn productie van kwantiteit EN kwaliteit mag vervolgen. Dan wordt ook 2008 een goed muziekjaar.

Jay Reatard-Blood Visions
Jay Reatard-My Shadow
Jay Reatard-We Who Wait

Song van het jaar: Serj Tankian - Saving Us

Slechtste plaat van 2007: The Fonda's - Runaway Bombshell

Concert van het jaar: Unsane P60 Amstelveen 22 september.

Slechtste concert van het jaar: The Accelerators Swaf 8-december. Ik was helemaal vergeten dat punkrock ook heel saai, voorspelbaar, niet origineel en slecht kon zijn. Een bassist/zanger die in alles Kevin Aper probeert na te doen. Een zeer voorspelbare Ramones cover. Te lange pauzes. Slecht geluid. FUCKING BORING!!!

In de reactiebox lees ik graag wat uw platen van 2007 zijn.

Labels: , ,

8 Comments:

Blogger Polle said...

Ik schreef al eerder in de reactiebox van Sem dat ik 2007 een muziekjaar vond zonder overmatig veel hoogtepunten. Hierbij toch een poging tot een favo-lijstje:

1. Emilie Autumn- Laced/Unlaced
2. Cowboy Junkies- At the End of Paths Taken
3. The Queens of the Stone Age- Era Vulgaris
4. Editors- An End Has a Start
5. Hannah Fury- Through the Gash

8:07 p.m.  
Blogger Maurice said...

*bloost* Ik leer nog eens wat hier over bandjes Frommie. Holy Moly. Ik wist niet eens dat ze bestonden. Bedankt voor de recensies!

Of ik het ga kopen is een tweede natuurlijk. hahahaha

7:34 a.m.  
Blogger begt said...

ik bben gek op lijstjes dus moet wel meedoen, al zal t hier qua naam en stijl redelijk in het luchtledige vallen.

1) Hold Steady-Boys and girls in america
2) Modest Mouse- we were dead before the ship even sank
3) Grinderman-grinderman
4) Radiohead- in rainbows
5) beirut-flying cup club

en dan wil ik the wombats nog gaan luisteren. ik vond 2007 juist errug leuk, vooral omdat ik heel veel ontdekt heb.

op de japanse act na, heb ik al je mp3-tjes opgeslagen, ga ik onderweg naar mokum eens naar luisteren!!

9:45 p.m.  
Blogger FROMMEL said...

@begt. waarom de japanners niet?

8:48 a.m.  
Blogger begt said...

tja, das een gevoel. ik vind het vaak schattig, koddig ook, maar muzikaal beklijft het meestal bij mij niet.
heb ergens tussen jouw stapel lp's eentje van the Plastics gehad. dat moest een japanse b 52's zijn. heb m gekocht, twee keer gedraaid en toen hield t eigenlijk op. wellicht te snel (on)tevreden, daar kom ik wel achter als ik de mp3-variant van je krijg..

ik zal je site sowieso eens afspeuren op voor mij bruikbare mp3-tjes, daar heb ik eindelijk het juiste stroomschema voor ontdekt!

8:57 a.m.  
Blogger FROMMEL said...

@begt. mp3's staan maar 2 weken op de server. of ze moeten van een bandsite zelf afkomen. maar midori is het luisteren waard. echt waar. gewoon proberen ;-)

9:36 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

1. Shiina Ringo – Heisei Fuzoku OST

OST, dat staat voor original soundtrack. Ringo bracht dit album begin van het jaar uit onder haar eigen naam. Het album is een samenwerking met dirigent, componist, arrangeur, violist etc. Neko Saito. De bijbehorende film is het zeker niet onaardige Sakuran (iets met een moeder, een dochter verkopen, een bordeel en populair zijn). Vijf nieuw geschreven nummers en acht hervernieuwde versies van nummers uit haar eigen backcatalogue: Gamble, Stem – een Engelse versie van Kuki-, Ishiki, Yokushitsu, Meisai, Poltergeist, Karisome Otome en Yume no Ato. Als je bekend bent met het materiaal van Ringo dan is de kans groot dat de hervernieuwde – soms tegen de top der verkitsching afschurende - uitvoeringen en daarmee het hele album een little bit disappointing zijn; bezit je het vermogen verder te kijken dan de geëffende paden of is dit album de eerste kennismaking met Ringo, dan heb je de appel van Sneeuwwitje in je handen: Eén hap en je bent vergiftigd. En ik maar wachten tot ze me wakker kust.

2. Blonde Redhead – 23

“Echt goed is 23 van Blonde Redhead” schreef ik in april van dit jaar. Dat vond ik toen en dat vind ik nog steeds. Lush - te vroeg gestorven sprankelende britpop - gaf ik toen als referentiekader en dat geef ik nog steeds. Blonde Redhead bestaat uit de Japanse Kazu Makino (zang, bas, orgel) en de Italiaanse tweeling Amedeo Pace (zang, gitaar) en Simone Pace (drum/percussie). De muziek is shoegaze, zweverig, file under Indie/Indierock, de stem en verschijning van Kazu maken het aards en kwetsbaar. Nergens loepzuiver, wel altijd eerlijk - gebroken. Op Werchter afgelopen zomer stond ik te janken bij het optreden. En dat doe ik nog steeds.

3. Rin Toshite Shigure – Inspiration is DEAD

Tweede volwaardige langspeler van een Japans trio. Bas, gitaar, drum – meisje, jongen, jongen. Hoekig – om eens een ander woord dan strak te gebruiken -, veel tempowisselingen, van hard naar zacht en weer terug, de stem van de bassiste als brug daartussenin. Ze kan meer dan zingen. Luister op de koptelefoon eens naar die baslijnen, Miyoko – zo heet ze – is een wonderkind. Referentiekader van het geheel is Muse maar dan zonder keyboards en dus zonder de snel vervelende bombast. En dus beter. Veel beter. Mijn favoriete band op dit moment. Het trio houdt alles in eigen hand, ze hebben zelf een platenmaatschappijtje opgericht. Respect dus ook nog, al is een minpunt dat ze liveopnames op Joe Toep laten verwijderen. Ik begrijp dat ze geld willen zien voor hun inspanningen, ze vergeten hier echter de kracht van free publicity en het feit dat een beetje liefhebber de originelen bestelt na het horen/zien van de qua beeld/geluid kwaliteitsarme filmpjes op Joe Toep. Ik heb Shiina Ringo van een onvoorziene kerstvakantie voorzien na het bestellen van haar volledige backcatalogus. Met dank aan het voorspel op Joe Toep.

4. Midori – Secondheart

In april – wat is dat allemaal in april? - besteedde ik hier al een log aan. En hierboven staat ook wel genoeg.

5. HRSTA - Ghosts will come and kiss our eyes

HRSTA is de band van Mike Moya, een Canadees die begin jaren negentig één van de grondleggers was van Godspeed! You Black Emperor. Hij verliet het gezelschap voor de release van hun doorbraakalbum “Raise your skinny fists like antennas to heaven”, op het nummer “Antennas to heaven” is nog wel zijn – gesproken - stem te horen. HRSTA roert in dezelfde muzikale pan als voornoemde band met het verschil dat bij HRSTA wel wordt gezongen – nou ja, gezongen … . Daarnaast is HRSTA zweveriger maar ook, en dat klinkt tegenstrijdig, tastbaarder en meer down to earth. Het zal door de vocalen komen, instrumentale muziek houdt iets vaags en zorgt uiteindelijk vaak voor een verflauwing van de aandacht, de stem van Moya maar ook met name die van organiste Brooke Crouser tillen de band met gemak naar de top van de postrockscene. Slotnummer op dit album is een cover, Holiday van The Bee Gees. Je moet maar durven. Hij durft het. Ik ga ook maar eens.

10:01 a.m.  
Blogger robdaswamp said...

1. Terror Visions - World of Shit, zie Frommel
2. Jay Reatard - Blood Visions, zie Frommel
3. Jay Reatard - World Of Broken Glass. 12" op In The Red Records, een meer "acoustische" benadering van Jay, catchy as hell.
4. Touch-Me-Nots - Sheldon Munn. 10" op yakisakana. Duo met sterke referenties aan Gibson Bros.( Jeff Evans, Don Howland) Sterke songs, goed opgenomen, lijkt zo uit Memphis te komen, zal wel Alabama zijn.... Opnieuw catchy, rockin'n'rollin', lekkere songs, rauw.
5. The Hex Dispencers - ST. Één van de hedendaagse bands van Alex Cuervo, voorheen van Blacktop, nu ook in This Damn Town. Soulvolle garagerock, strakke riffs, mooie koortjes. Met oa fantastische cover van Gary Numan.
6. Lover! - ST. Project van Rich Crook, van Reatards!!! Met ook Greg Robertson, van Reigning Sound. Meer poppy, maar de feel van Jay is voelbaar!!!

Al met al, een Jay Reatard jaar. Life gezien in Manifesto, heeft nog single gesigneerd. GOD lives!!!

2:00 a.m.  

Een reactie posten

<< Home