WIERINGERWERF DOET STIEKEM ONTZETTEND ROCKEN

Het stond er echt. Wieringerwerf centrum. Drie paarden en een step en op de rotonde bij de dorpsingang deelt Wieringerwerf zich op in centrum, west, terug naar Hoorn en nog iets. We rijden het dorp in met de Ford Bingo van Slager (voorheen de huilende cowboy). Fashionably late. Gelukkig heeft J. nog wel op de kaart gekeken waar het was. Wij namelijk niet. Op goed geluk naar Wieringerwerf. Je moet af en toe lef hebben in het leven.

Nog geen 100 meter het dorp in hoor ik een "Nee, nu weet ik het ook niet meer" vanuit de stoel van J. vandaan komen. Lost in Wieringerwerf. Of all fucking places. We gaan het vragen aan een voorbijganger besluiten we en rijden verder het dorp in. Het is zaterdagavond even voor negen en er is geen kip te bekennen op straat. Niemand. Alleen de wind en het donker. De snackbar is leeg. Geen zelfbediening. Dicht. Uitgestorven stil. Niemand. Op een voorbij rijdende politie auto na, maar we moeten aan onze reputatie denken.

Het klikt. Het is goed dat we weer begonnen zijn en Slager als drummer hebben gevonden. Alleen zijn autoradio kan helaas alleen Skyradio ontvangen. Hij heeft wel de enige Ford Bingo ter wereld. Met een heel knus geluidje.

Een grote I vertelt ons dat we bij de chinees de hoek om moeten. Dit hadden we nooit gevonden en fans later op de avond ook bijna niet. Telefonisch lul ik een onbekende auto gevuld met bekende koppen de hoek om. Met onze spullen onder onze armen lopen we een gang in die het meest weg heeft van een sporthal. Achterin in een klein donker hoekje is de Dukdalf. 30m2. Een groot scherm vertoont een voetbalwedstrijd die zonde van je tijd is begeleid door harde metal uit de speakers. Verboden te roken. We staan veel bij de voordeur deze avond.

Als we beginnen en ik de laatste vijf minuten voor het optreden toch opeens heel erg nodig heb moeten poepen ontdek ik de negatieve kanten van je gitaar verven. Er zitten geen witte stippen meer op mijn hals en ik heb geen flauw idee waar mijn accoorden zitten. "Kan die vervelende lichtshow niet uit. Doe maar gewoon aan die lampen. En graag ook een mijn kant op gericht."

Ik heb weer zicht en we rammen er een snelle fanatieke korte set uit. Zonder soundcheck, want daar doen we niet aan. Inpluggen en rammen met die zooi.

Zo uitgestorven als Wieringerf is zo goed is het publiek. Alleen de door het lege dorp waaiende wind hebben ze meegenomen. Ze geven me een wind van energie. Het klikt. het is goed dat we weer begonnen zijn. In juni mogen we terug komen. Graag zelfs van beide kanten. In Wieringerwerf wonen enthousiaste, aardige mensen die een potje herrie goed weten te waarderen. The Jugs rammen er na ons een keiharde set uit. Het gejuich is niet van de lucht. Tering wat een sfeer hier. Wieringerwerf rockvillage!!!

Opeens komt er een smurf binnen lopen. Zo weggelopen uit The Lord of the Rings. Frodo's oom alleen nu met hele kleine voetjes. Het is spelen met de wetten van moedertje natuur dat deze buik blijft staan op zulke kleine voetjes. Er klopt wel meer niet. Eigenlijk willen we helemaal niet weg. Hier willen we de rest van de nacht blijven. Doe nog maar een Hertog Jan. "Hij niet. Hij is zo dronken dat hij wil zoenen."

Ik ben wijs en ga niet nog mee naar Swaf. Dat is maar goed ook, want het werd een uur of 6. Ik geniet thuis nog wat na. Kom maar op met dat volgende optreden. Engeland?