LOSLATEN EEN VUILNISZAK VOL HALF VERGANE GLORIE

Als ik tachtig ben en in de spiegel kijk dan sta ik weer midden in de nacht de ik wil vergeten. Het Kerkplein en een blauwe vlek van links. Wham. Op de grond. Schoppen op mijn hoofd. Het had die nacht allemaal kunnen eindigen. Haal ik de tachtig nu wel dan zal ik in de spiegel kijkend weer terug in die nacht zijn.

Een litteken voor het leven.

Dingen die je terug gooien.

Ik ruim op tijdens het inpakken. Weg uit dit huis. Ik besluit mijn kleding te sorteren en half vergane t-shirts weg te gooien. Half vergane glorie en we beginnen juist opnieuw. Een paar seconden later sta ik huilend voor de kledingkast. Op het bed een stapel die mag blijven. Voor mijn voeten een vuilniszak met die mogen weg shirts. In mijn handen een t-shirt met een bokswedstrijd affiche uit 1928 er op. Haar t-shirt. Prikkende tranen in mijn ogen.

Loslaten. Dat is niet mijn sterkste kwaliteit. In de kast staan onuitgepakte dozen. 6 jaar geleden daar neer gezet. Geen idee wat er in zit. Schijnbaar niets nodigs. Een nieuw begin. Ik hak knopen door. Ik zet me schrap. Met het verstand op nul gooi ik ze in de container. Geen idee wat ik weggooi.

Loslaten. Ik kan het niet. Ze zit vast in mijn hoofd. Logeert in mijn hart.

Als klein jongetje kon ik mijn 25 gulden vakantie geld al niet eens kapot slaan. Uit logeren bij mijn vader ga ik die zaterdag zes keer op en neer naar de speelgoedwinkel. IJsberen voor het schap met speelgoed soldaatjes. De zevende keer moet mijn vader mee. Ik som de voordelen van elk afzonderlijk pakket plastic soldaatjes op en kijk hem vragend aan. Wachtend op een beslissing van zijn kant. Hij wijst de doos met Engelse infanterie aan en ik stel mijn beslissing nog paar dagen uit. De koeken waar ik op zou tracteren komen er ook niet. Dan moet dat mooie rode briefje kapot. Loslaten en knopen doorhakken is ook op 9 jarige leeftijd al niet mijn sterkste kwaliteit.

Het bed ruikt naar een weekend van biertjes drinken en heel veel seks. Het hele huis. Ik zelf. Vanavond nog geen schone lakens. Vanavond nog een nacht naar bed met haar. Nog niet loslaten.

Het wordt een natte middag. Ze heeft een halve plank met kleding laten liggen. Haar netkousen die ze voor mij droeg. De onderbroek die ze op de wc uit deed en in een vol cafe in mijn handen stopte. Ik lees haar kaarten, vind haar aansteker. Haar parfum. De mannenversie voor mij. Een strip met anticonceptie pillen, kleine flesjes met niet te drinken drank. Ik zet koffie, drink uit haar beker en zet hem terug op een van haar gekregen pin-up onderzetter. Haar foto op mijn desktop.

We sliepen een week in een t-shirt. Als ze naar huis ging dan gaven we het aan elkaar. Een paar dagen lang sliepen we dan nog samen. Zij in mijn geur. Ik in de hare. Tot onze eigen geur de ander verdreven had. Zoals de tijd dat ook zal doen.

Loslaten.

Ik hou me stevig vast...