THE GREATEST JOB IN THE WORLD

FROMMEL SCHRIJFT EEN RECENSIE

Hier te lezen.

EEN RUG, EEN RUG, MIJN KONINKRIJK VOOR EEN RUG

Ze denken dat het al weer wat beter met me gaat en dat de pijnstillers hun werk aan het doen zijn. Niets is minder waar. Ik maak dan al wel weer grapjes en zeg dat ik zin heb in een sigaret, maar dat is slechts ontkenning. Naar mijn collega's toe en naar mezelf.

Blinde paniek schiet door mijn hoofd. Het was over, verdomme. Het ging goed. Niet nu! Zeker niet nu! Op dit moment, de komende paar maanden, is dit het laatste wat ik kan gebruiken. Ze zien me aan komen bij een sollicitatie gesprek. Blinde paniek en ik voel een aanval van hyperventilatie op komen. Blinde paniek is het beste weg te lachen.

Weg lachen naar de omstanders toe. Liever een flauwe grap maken, dan ook maar iets van de paniek in mijn hoofd laten merken. Dus daar lig ik. Bij de receptie op een bank. In het zicht van iedereen die binnen komt. Ik had liever ergens anders gelegen, in jouw armen bijvoorbeeld, maar ik kan geen kant op. Ik schenk de aangereikte koffie niet in mijn mond maar over de bank.

Even te voren zag ik in de verte een collega aankomen. Ik roep hem en vanaf dat moment kan ik helemaal niets meer. Het hek naast me biedt houvast. Mijn rug alles behalve. De wanne be rally coureur van een buschauffeur heeft mij doen verkrampen na het kleine tikje in de rug bij het opstaan. Steunend op een collegiale schouder weet ik met moeite de bank te halen. De tranen rollen over mijn wangen.

Een angst voor weer rugpijn heeft een pijn als nooit te voren opgeleverd. De dit niet weer, niet nu gedachten hebben mijn lijf verkrampt. Alles stijf en toch geen stabiliteit. Alles stijf en verkrampt en de ene na de andere pijnscheut schiet door rug, linker bil en been.

Na drie dagen kruipend naar de wc gaan maak ik een wandeling van twee uur in de eerste voorjaarszon. De paniek is weg. Het is reuze mee gevallen. Nu maar hopen dat drie maal echt mijn scheepsrecht is.

MASKERS VERSUS VRAAGTEKENS

Je geeft je bloot, maar ik kan je gezicht niet zien. Ik zie je borsten. Ik zie je kousen. Ik zie je kut. Open en bloot. Mijn vingers strelen het beeldscherm. Ik kan je bijna voelen. Zo dichtbij. Zo bloot en open. Ik zie je borsten, je kousen en je kut, maar je gezicht blijft verborgen.

Zo bloot en open. Ik mag alles van je zien en weten. Niets is geheim, behalve je gezicht. Je gezicht blijft verborgen achter een masker met een vraagteken erop. Zo bloot en open, maar wie ben je echt? Wat zit er verborgen achter het masker voor je gezicht? Wie ben je echt? Wie zit er achter het koude beeldscherm verborgen?

Maakt het verwijderen van het masker de verwachtingen waar?

Je geeft je bloot. Je kijkt me aan. Ik zie je borsten. Ik zie je kousen. Ik zie je kut. Open en bloot. Mijn vingers strelen je naakte lichaam. Ik kan je voelen. Zo dichtbij. Zo bloot en open. Ik zie je borsten, je kousen en je kut en ik kijk naar je gezicht.

Zo bloot en open. Ik mag alles zien en weten. Niets is geheim of is het niet je ware gezicht? Is je ware gezicht als een vraagteken verborgen achter een masker van openheid? Zo bloot en open, maar ben je het echt? Kijk ik naar je werkelijke gezicht of naar een masker? Wie ben je echt? Zit er iemand anders achter je gezicht verborgen?

Maakt de aanwezigheid van een masker de werkelijkheid onwaar?

LAMPPOSTS

REFLECTION

37

Koffie, taart en kadootjes. Door de speakers klinkt de Hiep Hiep Hoera cd van Bert en Ernie. 37. Een top leeftijd!

IN DE KELDERS VAN MIJN CAMERA VOND IK NOG EEN MOOIE HERFSTDAG

FROMMEL HEEFT EEN NIEUW LIJFLIED

name ten things you wanna do before you die
and then go do them.
name ten places you really wanna be before you die
and then go to them
name ten books you wanna read before you die
and then go read them
name ten songs you wanna hear again before you die,
get all of your friends together and scream them

because right now all you have is time time time yeah,
but someday that time will run out.
that's the only thing you can be absolutely certain about.

think of all the things that are wrong with your life
and then fix them
think of all the things that you love about your life,
be thankful you are blessed with them
think of all the things that hold you back
and realize that you don't need them
think of all the mistakes you have made in your life,
make sure that you never repeat them

because right now all you have is time time time yeah,
but someday that time will run out.
that's the only thing you can be absolutely certain about.

name ten thousand reasons why you never wanna die,
go and tell someone who might've forgotten
try to list the endless reasons why it's good to be alive,
and then just smile for awhile about them

soon the sun will rise and another day will come
soon enough the sun will set, another day will be gone

and right now all you have is time time time yeah,
but someday that time will run out.
that's the only thing you can be absolutely certain about.

KOKEND WATER

Als ik thuis kom is het huis stil en vooral koud. Ik doe geen licht aan en ook nog geen verwarming. Het is maart, maar dat is niet de reden. Ik heb een taak. Een ik kom thuis en doe als eerste dit taak.

Ik buk me, waarbij mijn rug, die sinds donderdag weer wat moeilijk doet, protesteert en pak haar op. Mijn jas nog aan. Tas nog om de schouder. De iPod nog op mijn oren. Onder de klanken van P!nk kruipt Trifonius in mijn nek. Why was I the last to know, zingt Alicia in mijn oren, maar ze wordt overstemd door het harde geknor van de zwarte kat met overgewicht op mijn schouder.

Ze redt het nog niet, maar hoe ouder ze wordt hoe meer ze spint op het volume van haar/mijn twee jaar geleden overleden vriendin. Alsof ze de leegte probeert op te vullen. Ze slaagt met vlag en wimpel. Call me sentimental, maar ik geniet van dit thuiskom ritueel. Iedere dag kom ik thuis.

Met mevrouw Moore nog steeds overstemd in mijn oren vertel ik haar over mijn dag. Ze knort begrip. Vandaag duurt deze bestialiteit langer dan gewoonlijk. Ik heb het even nodig. Ik ben vanmiddag bijna ontploft. Met een al bekende halve voet op straat kwam ik er vanmiddag achter dat ze mijn vrije dagen hebben aangepast naar een dienstverband tot en met september eind contract. Zelfs mijn afdelingsmanager weet van niets. Als de stropdas maar in zijn dikke SUV kan blijven rijden.

Voor de derde dag achter elkaar vertaalt mijn verwarming de stand 18 graden tot een tropische temperatuur binnen 5 minuten. Het water hoor ik kokend door de buizen stromen. Goedkoop stoken. Tien minuten op 18 graden en de woonkamer is de rest van de avond warm.

Warm als de lente. De vogels keren langzaam terug. Ik kom met licht thuis en ga zonder donker weg. Morgen afreageren bij Jay Reatard in Paradiso. Niet aan zijn gitaarsnoer komen Frommel: