ZEEHONDEN

Uit vakantie- en herstellingsoord Pieterburen zijn een paar zeehondjes ontsnapt. Vakantie en herstel doet denken dat het een feestje is om bij Leni te verblijven. Lekker fijn vertroeteld worden om straks weer gezond en wel op een zandbank te liggen ter vermaak en glorie van de eilandtoeristen op de veerboot naar Terschelling.

Leni voert schijnbaar helemaal geen vakantie en herstel regime in Pieterburen. Het moet daar geen pretje zijn, als je herstellend van een zeehondengriep of wat diepe plezierjachtschroef verminkingen liever de prutsloot buiten het hek verkiest boven de verzorgende handen van Leni en haar vriendinnen. Ik heb Leni altijd al van zeehonden fundamentalisme verdacht.

Ik ben jaloers op de zeehonden. Ik wil ook best ontsnappen. Het hek op een kier zien staan en kiezen voor de weidse buitenwereld. Nog een keer om kijken en het grote onbekende instappen. Ik zou best wel willen, maar misschien ben ik er wel te laf voor. Ik zou wel willen, maar durf ik wel?

Voor de zoveelste keer in mijn leven moet ik keuzes maken. Voor de zoveelste keer in mijn leven ben ik weer voor een rood stoplicht of doodlopende steeg beland. De weg die ik koos was niet de juiste. De plaats van bestemming bleek niet mijn Walhala te zijn. Ik kwam niet tot mijn Nirvana.

Vroeg in de morgen word ik alleen wakker. Ik sta op om met een openbaar vervoer naar een aflopend contract te gaan. Ik heb mijn stinkende best gedaan, maar de steeg loopt dood. Ik zie dat het hek open staat. De onbekende buitenwereld lonkt. Het ruikt er heerlijk. De zon lijkt er te schijnen. Waarom stap ik niet door het hek heen? Waarom blijf ik onbewogen staan in deze doodlopende steeg? Wat houdt mij tegen? Kies ik voor de zekerheid van de huidige onzekerheid? Ben ik te laf om door het hek te stappen? Laat ik me afbluffen door een paar zeehonden?

Het leven is een geweldige uitdaging. Het zuigt en schuurt. Het laat een zon aan de horizon schijnen. Een zon die zich net zo hard van je verwijdert als dat jij haar nadert. Tot je de juiste weg hebt gevonden, dat niet eindigt in een doodlopende steeg of aan de rand van een diep ravijn. De koffers gepakt. Bestemming onbekend. Mij krijg je niet klein. Alleen nog zien of ik door het hek durf te stappen.

Ik ben namelijk geen zeehond...