02:35u

Nacht 3. Als een zombie staar ik leeg de woonkamer in. Onscherp voor mijn ogen de rood oplichtende askegel aan het eind van de in mijn mondhoek hangende sigaret. Nog drie en een half uur dan doet de klok geen tik, maar schreeuwt de wekker een nieuwe dag. Ik denk dat ik het wakker ga mee maken. Ik weet het.

Wakker, maar eigenlijk slapend. Als een zombie leeg voor me uit starend. Ik kan niets meer voelen. Is het voelen op? Of is het de verpletterende vermoeidheid? Waar eerst de achtbaan in mijn hoofd me wakker hield is er nu de galmende leegte.

Het is lang geleden, maar toch vertrouwd. Nachten lang heb ik zo gezeten. Uitgeput en leeg gezogen. Een totaal leeg hoofd. Leeg getrokken door de achtbaan die er dagen lang door heen raasde. Vertrouwd, maar leuk is anders. Ik neem een laatste slok uit mijn flesje bier, de laatste trek van mijn sigaret brandt in mijn longen. Ik ruil het uitzicht in de woonkamer voor dat van het plafond boven mijn bed.

Een razende achtbaan houdt je uit je slaap. Een leeg hoofd nog meer. Oorverdovende stilte.

02:52u.

Apparently I can only wright when I'm misserable...