MISIRLOU

Ik droomde van een wat oudere, wat stevige, grijzende man. Een man met een droom. Een man met een missie. Een man die werledkampioen luchtgitaar wilde worden. De man schreef zich in, deed een haarband om en spoede zich naar de eerste ronde.

In flarden ging mijn droom verder. Korte stukjes uit de eerste ronde, de tweede ronde, de halve finale en uiteindelijk de finale. Zenuwachtig stond hij in de coulissen op zijn beurt te wachten. Zijn naam werd omgeroepen en hij gaf een show als nooit te voren.

De ambitie van de man ging verder. Nu hij de allerbeste luchtgitarist ter wereld was geworden, wilde hij nog maar een ding. De beste gitarist ter wereld worden. De wat oudere, wat stevige, grijzende man schreef zich in bij een muziekschool en sloeg hard aan het oefenen. In een wonderbaarlijk snel tempo maakte hij zich de kunst van het gitaarspelen meester.

Op naar de wedstrijd. De beste gitarist ter wereld wedstrijd. Glorieus sloeg hij zich door de eerste ronde, de tweede ronde en de halve finale heen. Zenuwachtig stond hij tijdens de finale in de coulissen op zijn beurt te wachten. Zijn naam werd omgeroepen en hij gaf een show als nooit te voren. Na de allerbeste luchtgitarist ter werled was hij nu ook de allerbeste gitarist ter wereld. Allebei de titels behaald met maar een nummer. Misirlou van Dick Dale.

Na het in ontvangst nemen van de eerste prijs maakt hij zich op voor zijn toegift. Zijn ererondje op zijn gitaar. Nog een maal zouden zijn vingers dubble picking langs zijn snaren gaan. De zaal juicht hem toe. Op het moment wat zijn moment moest worden hapert zijn gitaar. Hij beroert zijn snaren wel, maar er komt geen geluid uit zijn versterker.

Op het moment dat de angst hem wil toeslaan schrik ik wakker. Geen geluid meer? Geen Misirlou door de speakers? Shit! Ik ben door mijn telefoon wekker heen geslapen. Ik moet een andere ringtone nemen. Deze werkt niet meer.

Nog net op tijd weet ik de trein in te springen.