IK WOU DAT IK EEN HONDJE HAD
Het is dat het volgens de huisarts en de fysiotherapeut goed voor me is, anders zou ik er niet aan begonnen zijn. Wandelen. Wandelen is een stomme bezigheid. Tenminste wandelen zonder doel of eindbestemming. Wandelen, omdat het goed is voor mijn rug. k vind het maar stom.
Tweemaal daags een flinke wandeling luidt het voorschrift. Dapper doe ik sinds vorige week deze opdracht. Behalve afgelopen zondag. Ik twijfel of ik toen wel het bed ben uit geweest voor andere redenen dan een bezoek aan het toilet, koffie zetten of iets te eten maken. Tweemaal daags maak ik een wandeling en ik vind er geen reet aan.
Ik heb dan wel iedere keer mijn camera bij me om me tijdens het wandelen bezig te houden met rond turen op zoek naar fotogenieke plekjes of dingen, maar de rug waar de wandelingen voor gemaakt worden beletten mij het lichaam in vreemde bochten te wringen om juist dat ene mooie plaatje te schieten. Bij thuiskomst valt de inhoud van de 2 gig geheugenkaart dan ook vaak tegen. Is het niet door de geschoten foto's dan is het wel door de nog lege megabytes.
Had ik maar een hondje dacht ik vanochtend tijdens de omweg wandeling naar en van de fysiotherapeut. Had ik maar een hondje dan kon ik fijn wandelen. Dan had het wandelen een doel. Dan kon ik wandelen, omdat dat kleine mormel moet piesen en poepen. Of omdat het houdt van lekker door het park rennen. Had ik maar een hondje dat als grootste hobby buiten achter vliegen aan rennen had.
Maar vandaag is het mooi weer. Morgen regent het. Had ik dat hondje gehad dan had ik die regen in gemoeten. Een hond moet ook als het regent piesen en poepen of achter vliegjes aan rennen. Had ik maar een hondje gehad op mooi weer dagen. Op mooi weer dagen is een hondje leuk. Morgen zou je het voor de deur in hoge plasnood piepende dier vervloeken.
Ik wil een hondje en iedere dag mooi weer. En een nieuwe rug. Dat ook.
Labels: hondje, the lifes and times of a puchrocker, wandelen
6 Comments:
Een hondje? Nah. Moet je de stront van het beest weer opruimen en door je knieën met zo'n zakje... brrrr.
Misschien een leasehondje? Als die bestaan? Eentje die in een kennel woont of zo. Of bij een oud invalide dametje, maar die wel regelmatig achter de vliegen aan wil. Het hondje dus. Niet het dametje
Je kunt ook een hondenuitlaatdienst beginnen. Dat levert nog geld op in plaats van dat je voor een leasehondje moet betalen :)
Ik vind het eigenlijk een heel lief stuk.
Vandaag is het ook ideaal weer voor dat hondje, zit je heerlijk de hele dag met de gedachte dat het mormel er nog uit moet en jij dus ook.
Mag je op je Puchje een stuk rijden en dan gaan wandelen? Op die manier kun je nog nieuwe indrukken en wellicht meer mooie kiekjes opdoen! :) Als dat niet mag, dan wens ik je voor Sinterklaas een nieuwe rug toe. Eentje die minder pijn doet en meer van de rest doet. Rugdingen, goeie dingen, steundingen, beweegdingen, dat soort dingen.
Een vriendin van me werkt bij een dierenasiel in Den Bosch, en daar hebben ze inderdaad een honden uitlaat service. Je laat je paspoort achter als onderpand, en kunt dan een hond mee krijgen om uit te laten.
Scheelt de werknemers weer werk, en de honden worden vaak een stuk beter uitgelaten.
Ik wil dat altijd nog eens voor gaan stellen bij het asiel in Hoorn, want die hebben dit schijnbaar niet. Belachelijk natuurlijk, want ze zitten zo goed als áán het park.
Tot nu toe is het er nog niet van gekomen, om ze dit geniale plan eens voor te leggen. Als je zin hebt, kun jij er misschien eens langslopen? :-)
Een reactie posten
<< Home