SENK JOE JOEF BIEN WANDELFOEL

"Hello. We have ciedie and tiesjults fol seel tenk joe!"

She is happie. Fellie happie. Als je een fetish voor kleine Japanse vrouwtjes hebt is ze inderdaad vast een lekker hapje. Ze bedoelt vast gewoon dat ze happy is, maar als we de volgende dag het tekstvel bij de gekochte cd's bekijken kunnen we niet anders dan bevestigen dat ze fellie happie was.

Read out loud! zou er op het tekstvel moeten staan. We gieren het uit van het lachen. Na de toegift en het Senk joe van Spookey giert Swaf het ook uit van het lachen. Er wordt hier geen band uitgelachen. Het is lachen, omdat iedereen betoverd is door de charme van deze drie kleine Japanse dames. Er loopt een jongen in een roze Cheeky Girl t-shirt rond na zondag. Ik verwacht komend weekend meisjes met luxaflex zonnebrillen aan de bar.

Terwijl ik naar het voorprogamma (een niet onaardig punkrockcliche) sta te kijken bestelt de bassiste iets aan de bar. Twee nep Red Bulls en een cola. Als de barkeeper het neerzet vouwt ze haar handen voor haar borst en buigt haar hoofd. "Senk joe fellie mutsj." De barkeeper kijkt haar verbaasd aan en ik ben verkocht. Ik weet op dat moment nog niet dat Spookey geweldige muziek maakt, het voorprogamma is net 2 nummers bezig, maar besluit terstond dat het een geweldig concert is.

Al 5 dagen zit ik in de trein naar mijn werk een kerstliedje mee te zingen. Het tekstvel toont een krom engelse tekst over hoe leuk kerst wel niet is. In mijn oren klinkt een taaltje dat ergens tussen japans en krom engels ligt, maar dan 15km naar rechts. Een treinstation later verteld Spookey Cat mij dat ze van eten houdt en dat de buurman haar altijd een lach op het gezicht tovert. Althans dat denk ik, want ik versta er geen drol van en misschien bedoelen ze wel heel wat anders.

Het concert duurt te kort. Veels te kort. Normaal gesproken vind ik 45 minuten meer dan genoeg voor een band. Daarna verslapt meestal mijn aandacht, maar ik had nog wel een uur van deze heerlijke, girlybubblegumpower-pop/punk, shalala deunen aan kunnen horen. Zelfs de bijna standaard rondzingende Swaf installatie stoort niet. Drie kwartier, "senk joe" en voorbij is het.

Als Spookey de volgende dag, bij het in de kroeg ophalen van hun spullen, ontdekken dat de barkeeper op zijn trekker naar de stad is gekomen, volgt een fotosessie van een uur. Waarschijnlijk binnenkort op hun site te aanschouwen. Ze zijn vast fellie happie.

Spookey rocks!