MIJN KOFFERS

"En hoe is het nu met je nachtrust Frommel?"

Mijn nachtrust is een vallen en opstaan. De ene nacht staar ik om half vier nog in de duisternis die mijn slaapkamer heet. De andere dag word ik om half 6 wakker nadat ik om 8 uur de avond ervoor even op de bank ben gaan liggen. Mijn nachtrust is een vallen en opstaan. Ik geloof dat ik gemiddeld wel aan mijn slaap kom. Ik voel me immers redelijk uitgerust. Al is het vandaag natuurlijk wel maandag.

Ik voel me redelijk uitgerust en dat is belangrijk. Het hoofd moet fris zijn. Ik moet pakken. Ik moet op reis. De koffers staan al klaar. Met de deksels open staan ze me leeg aan te gapen. "Gaan we weer op reis Frommel? Waar gaan we dit keer heen?"

Ik heb nog geen idee. Ik weet alleen dat ik weer op reis ga. Ik heb nog geen idee en daarom zijn de koffers ook nog leeg. Niet wetende waar ik heen ga kan ik ook nog niet beslissen wat ik mee moet nemen. Dat is een proces wat tijd en overweging vraagt. Meer dan 20 kilo en ik moet bij betalen. En waar moet ik dat vandaan halen, he?

Uiteindelijk kom ik er wel uit. Uit dat inpakken.Ik neem mee wat er mee kan. Wat er mee moet en de rest laten we achter. Ik bel het grof vuil en zet het langs de kant van de weg. Nog een keer omkijken. Nog een keer zwaaien en dan op pad.

Alleen de muziek die mee gaat, daar ben ik al uit. Alles natuurlijk. Alles. Geen noot zal blijven liggen. Geen noot, want gelukkig hebben we de muziek nog. De motor van mijn bestaan. Een mooie soundtrack voor de zoete herinnering.