dinsdag, december 11, 2007

SHAG SLEUTELS GELD IEDERE GEK ZIJN GEBREK

Shag, sleutels, geld. Shag, sleutels, geld. Mijn handen gaan langs mijn zakken. Shag, sleutels geld. Ik kijk de kamer rond. Is de tv uit? Laptop uit? Mijn ogen zoeken de stekker van mijn draadloze modem. Ja, die hangt over de bank. Stereo uit? Balkondeur dicht? Mijn ogen zien de knippen naar beneden hangen. De sleutel is uit het slot. Dit kan maar een ding betekenen. Op slot.

Ik steek de sleutel in het slot en vind de bevestiging. Shag, sleutels, geld. De wasmachine. Uit? Ik loop naar boven. Ik heb al 2 dagen geen was gedaan, maar je zal altijd zien. Shag, sleutels, geld. Shit de pas van mijn werk. Ik voel in mijn borstzak. Mee. Ik kijk naar de balkon deur. Alle lichten uit? Terug naar boven.

Beneden gekomen buig ik nogmaals voorover om te zien dat het rode standby lichtje van de tv niet brandt. Asbak op de aanrecht? Shag, sleutels, geld check ik nogmaals als ik de trap af loop. Ik loop naar boven en zie de knippen van de balkondeur naar beneden zitten. De asbak staat op de aanrecht. De tv is uit.

Buiten zittend op mijn fiets steek ik de sleutel in de voordeur. 30 keer draai ik hem tot zijn eind, terwijl hij toch echt niet verder kan. Shag, sleutels, geld. Ik ruk aan de deur om te zien of hij goed dicht zit. Nog een keer de sleutel in het slot. Ik steek mijn peuk aan en duw tegen mijn trappers. Op de straat rij ik een rondje. Nog een keer naar de voordeur. Sleutel in het slot. Ja, hij is dicht. Echt?

Als ik de hoek om draai kijk ik nog een keer achterom. Zie ik de deur op een kier staan? "Sukkel. Eikel. Hij is dicht", schreeuw ik tegen mezelf en fiets door. Heb ik de pas van mijn werk wel bij me? Als de trein het staion uitrijdt is mijn hoofd pas leeg. Ik voel in mijn jaszak of ik mijn shag, sleutels en geld wel bij me heb.

O.C.D. is mijn grootste vriend.

Labels:

9 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Ah, dit gaat over mij... ;)
Alleen is shag dan sigaretten.
Maarre, is het niet OCD (van Obsessive Compulsive Disorder)?

6:13 a.m.  
Blogger begt said...

ah joh, vanavond lekker ontspannen voetballen. wees jij het slot op de verdediging?

8:55 a.m.  
Blogger FROMMEL said...

@zezunja. je hebt gelijk. aangepast. zal de ontkenning wel zijn ;-)

9:18 a.m.  
Blogger Polle said...

Je hebt er wel eens over verteld, maar door hoe je het nu beschrijft begrijp ik hoe het je van huis weggaan beheerst. Ik begrijp overigens niet hoe het mogelijk is dat jij van opstaan tot weggaan een half uurtje nodig hebt als je dit allemaal moet afwerken. Je hebt al een werkdag achter de rug voordat je in de trein zit.

2:33 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

En kun je dan uiteindelijk in de trein wel dat gevoel loslaten? of blijven dan door de dag heen doemscenario's in je op komen over hoe de deur toch openstond en wat dat zal opleveren als je weer thuis komt? Ergens is het eigenlijk heel herkenbaar voor iedereen, alleen jij hebt het in extreme mate (alhoewel, zelfs daarbinnen vind ik eigenlijk dat jij het nog aardig in bedwang houdt, maar dat terzijde).

Hoe dan ook, dat kan niet makkelijk voor je zijn. Is het stabiel? Of wisselt de intensiteit?

-Wenz (ik moet hier met een gmail account inloggen of anoniem plaatsen... vandaar.)-

2:51 p.m.  
Blogger FROMMEL said...

@polle. een half uur??? hooguit een kwartier. het aankleden opfrissen tanden poetsen en brood pakken gaat in sneltreinvaart en ik moet altijd heel hard fietsen naar het station ;-)

@wenz. in de trein is het weg. of halverwege het station al. het is een constant iets. als ik me slecht voel is het wel wat erger, maar dat is maar een beetje. ik kan er verder ook prima mee leven. het hoort bij me. heb het altijd al een beetje gehad, maar is getrickered door in inbraak terwijl ik lag te slapen.

volgens mij kan je trouwens gewoon met een link naar je eigen log reageren, zou alleen niet weten hoe.

3:37 p.m.  
Blogger Michael Minneboo said...

@Frommel: Lijkt me lastig, gelukkig kun je er wel mee leven, zoals je zelf al zegt. Ik heb er soms in lichte mate last van. Vooral als ik een paar dagen achtereen van huis ben. Terwijl je toch weet dat je inderdaad het licht hebt uitgedaan en de deur op slot hebt gedraaid.

12:03 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

Jeetje, heftig hoor. Heb het een klein beetje, maar zou het bij mij niet dwangmatig willen noemen. Maar gelukkig schrijf je dat je er prima mee kan leven!

7:57 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

Shag, sleutels, geld ken ik wel en dan manisch worden als 1 van de 3 ontbreekt.
Nu ik gestopt ben met roken is het stukken beter. Sleutels, geld, sleutels, geld, sleuteeeels, gèhèhèeld... Niks last van OCD hoor.

8:24 p.m.  

Een reactie posten

<< Home