FROMMEL DOET HERINNERINGEN OPHALEN AAN OOIT BEZOCHTE CONCERTJES DEEL 1 MOTORHEAD IN PARADISO

Ja natuurlijk wilde ik mee naar Motorhead. Motorhead schaar ik onder de "moeten hebben gezien" bandjes. En nu speelden ze zomaar opeens in Paradiso. Met in het voorprogamma The Cycle Sluts From Hell. Geen idee wat dat was, maar zo'n bandnaam dan wordt ik opgewonden. Dat moesten wel een stel hete, geile rockchicks in strakke broeken, leren rokjes, netkousen en nietsverhullende topjes zijn. Op naar Paradiso!!!

Voor de deur van het stijf uitverkochte Paradiso stonden mensen om kaartjes te bedelen. Een Duitser bood mij 200 harde florijnen voor mijn kaartje. Ik twijfelde. 200 gulden dat was bijna een vijfde van mijn bijstandsuitkering. 200 gulden dat zou me een feestweek worden. 200 gulden daar zou ik weer eens wat platen van kunnen kopen. Of stripboeken. Of heel veel pilsjes. Ik twijfelde. Ik twijfelde heel hard, maar ik ging toch naar binnen. Motorhead snotmiljaar!!!

Binnengekomen direct rechtsaf. Daar zijn de bekenden. Altijd. Ga naar Paradiso in je uppie en ga bij binnenkomst van de zaal direct rechtsaf. Daar zijn altijd bekenden. Daar is de bar. Daar stonden we. Biertjes te happen en te wachten. En te wachten. En te wachten. Maar niets geen Cycle Sluts. Niets geen Motorhead. Na lang wachten bewoog er eindelijk iets op het podium. Het was toenmalig Paradiso directeur Hans Dulfer die ons kwam vertellen dat het concert niet door ging. Het podium was te klein bevonden door Lemmy en co. Yeah right. Wat een onzin. Hans werd bedolven onder het bier, wij besloten dat de echte reden was dat de Cycle Sluts niet lekker konden pijpen of helemaal niet aan Lemmy zijn paal wilden komen, omdat daar net zo'n puist op zat als op zijn linkerwang en ik had spijt als de hanenkam op mijn hoofd dat ik mijn fukking kaartje niet verkocht had.

Mijn kaartje van 25 gulden dat ik kon inleveren bij een erkend voorverkoopadres. Geen concert geld terug. Alleen eenmaal thuisgekomen heb ik mijn kaartje nooit meer kunnen vinden. Kwijt. Zoek. Geen van mijn zakken herbergde nog een Motorhead in Paradiso kaartje. Misschien had ik het in de Melkweg gestrooid waar wij ter vervanging heen gegaan waren. Skinny Puppy trad daar op en wij dronken er voornamelijk bier. Ik zag een oude bekende die nog leuker was geworden, maar ook getrouwd. En de zanger van Skinny Puppy botstte van pilaar naar pilaar (u weet nog wel de oude zaal voor de verbouwing).

In de Black & White waar we voor de Melkweg een biertje gingen doen zag ik een briefje van 50 gulden op de grond liggen. Maakt dat mijn niet aan de duitser verkochte Motorheadkaartje toch nog een beetje goed, dacht ik. Ik wilde me bukken om het op te rapen en hoorde een ander "kijk nou 50 piek" zeggen en zag hem het briefje voor mijn neus oprapen.

Motorhead live. Misschien moet ik naar Lowlands. Ik heb nog een hoop geld tegoed van die Ian "Lemmy" Kilmister (briljante naam).