HOE DE WERELD OPHIELD TE BESTAAN EN FROMMEL DE WERELD WERD DE HEL EN HET VAGEVUUR FROMMEL DOET DRUGS EEN VERHAAL IN MEERDERE DELEN: DEEL 1

Treffend! of treffend? Dat is een vraag die niet te beantwoorden is als die vraag is; wat doet lsd met je als je in de spiegel kijkt. Voor mij waren bepaalde delen precies wat ik zag toen ik stijf van de lsd in een spiegel keek. Frommel doet drugs. Een verhaal in meerdere delen.

Ik studeerde. Ik was mijn tienerjaren voorbij. Een drankje drinken en blowtje roken? Ik wilde meer. Ik was nieuwsgierig. Ik wilde proberen en experimenteren. Ik nam tot mij wat mij op de weg kwam. Ho ho schrik niet. Ik bracht geen nachten in de goot door. Ik probeerde gewoon wat mij op het pad kwam. Lsd kwam tot mij in de kantine van de sociale academie waar ik een jaar van mijn leven zou hebben verdaan had die opleiding mij niet in Hoorn gebracht. Nee, het werd er niet gebruikt daar in de kantine. Ik hoorde 2 medestudenten er over fluisteren. Ik sprak ze aan en 2 weken later zat ik op 3 hoog achter in Bos en Lommer met een papiertje van 25 vierkante millimeter in mijn hand met een rood heksje erop gedrukt. Dat het verstandiger zou zijn om de 1e keer de helft te nemen? Dat sloeg ik in de wind. Ook toen deed ik mij al stoerder voor dan ik werkelijk ben. Papiertje in de mond en wegslikken met een beugel Grolsch. Kom maar op met die trip!

Er gebeurde niets. Een half uur later nog niets. Ik kreeg het alleen een beetje warm. Nee. Dat is niet de juiste omschrijving. Er gingen golven van warmte door mij heen. Maar ik merkte helemaal niets. Ik keek om mij heen. Ik rookte een blow. Ik dronk een beugel Grolsch. Ik keek om mij heen en ik wachtte af. Ik begon een beetje teleurgesteld te worden. De 2 anderen in de kamer waren al een tijdje gelukzalig aan het glimlachen.

Mmmm, dacht ik opeens, wat is dat voor een raar gebatikt kleedje aan de muur? Het bewoog op de tocht. Wat een leuk gezicht. Tocht? Tocht? Het tocht helemaal niet, schoot er door mijn hoofd en het kleedje hield op met bewegen. Op het moment dat ik dacht "goh wat jammer het zag er zo leuk uit" begon het kleedje weer te bewegen. Op de tocht. Die er niet was. Ik vermaakte mij prima. Mijn hoofd liet dat stomme kleedje bewegen en stoppen met bewegen, wanneer ik dat maar wilde. Het bewegen en niet bewegen van het kleedje ging gepaard met de golven van warmte die door mijn lichaam gingen.

Heviger en heviger werden die golven. Hoger en hoger moest ik met mijn bootje stijgen om er overheen te komen. Opeens doemde er een vloedgolf, een tsunami van warmte in mijn lichaam op. Ik steeg en ik steeg en ik steeg. En toen heel langzaam. Ging ik over de top van de golf heen. Aan de afdaling kwam geen eind en hoe verder ik afdaalde hoe meer zich een gelukmakende warmte mij overviel. De wereld om mij heen verstomde. Ik hoorde een lage zoem. Een deken van warmte hing over mij heen. Ik rook bamischijven. En proefde drumsticks. Mijn fles bier en sigaret, alles dat mijn vingers aanraakten voelde zacht als een vrouwenhuid. Ik keek naar het kleedje aan de muur. Het wapperde vrolijk in de wind. Ik zag de wereld door nieuwe ogen en keek om mij heen. Niets was meer wat het ooit geweest was. De wereld om mij heen bestond niet meer. Ik was de wereld geworden. Gelukkiger dan toen had ik mij nooit gevoeld. Nog wel. Ik was de wereld ik werd de hel...