HOE DE WERELD OPHIELD TE BESTAAN EN FROMMEL DE WERELD WERD DE HEL EN HET VAGEVUUR FROMMEL DOET DRUGS EEN VERHAAL IN MEERDERE DELEN: DEEL 3 HET SLOT

Deel 1 en deel 2 van deze serie speelden zich niet vorige week af. Niet vorige maand. Ook niet vorig jaar. Zelfs niet 5 jaar geleden. Deel 1 en 2, dit hele verhaal speelde zich 17 jaar geleden af. Toen ik nog 18 en jong en naief was. Toen ik schijnbaar open stond voor een experiment. Toen ik vond dat ik wel leuk een mening kon hebben, maar dat ik die eigenlijk pas kon hebben als ik wist waar ik het over had. Daarom nam ik een trip. Om te weten wat het was. Het was een eens maar nooit meer. Niet om het tweede deel van dit verhaal. Ik stel niet voor niets in deel 1 van het verhaal dat ik me tot dat moment nooit gelukkiger had gevoeld. Het bleef bij 1 keer, omdat ik na die keer wist waar ik het over had en wist dat het niets voor mijn was.

Het voelde the day after totaal zinloos om in het gezelschap van mensen te verkeren die niet hadden ervaren wat ik had ervaren. Wist ik zelf wel wat ik ervaren had. Mijn hoofd was open gegaan en nu het weer dicht was twijfelde ik of ik wel kon bevatten wat er gebeurd was. Of ik kon bevatten wat mijn hoofd mij had laten zien. En als ik het al niet kon bevatten hoe konden anderen het dan wel. Vrienden aan wie ik verslag moest doen. Moest doen, want iedereen wilde alle details weten. Die vrienden die konden er met hun hoofd niet bij. Hoe beeldend ik alles ook probeerde te vertellen. Snappen wat ik had gezien konden ze niet. Zelfs niet als ze het zelf zouden proberen, want mijn hoofd was open gegaan en niet dat van hen.

Two weeks after stond ik af te wassen en kroop een vork die ik met de rest van het bestek in de afwasteil gegooid had uit het sop. Terug de aanrecht op. Een week eerder waren mijn gestreept behang en de posters die aan de muur hingen al een dans gaan doen toen ik op een door de weekse dag probeerde te slapen. Lsd is in tegenstelling tot paddo´s een chemisch goedje en blijft derhalve mogelijk wat langer in je systeem hangen. Backflashes als gevolg.

Ik kon die backflashes wel velen. Het gekromde raam van de dubbeldekker treinen bracht mij die dagen toch al in de war. Zag ik werkelijk wat ik zag of speelde de lsd weer een spelletje met mij. Heel dramatisch was het niet. Het was snel voorbij. Mijn zintuigen waren weer mijn zintuigen. Ik had acid gedropt en ik zou het nooit meer doen. Ik had ontdekt wat het was en het was niets voor mij. Niet alleen door de negatieve ervaring. Dat was maar een klein onderdeel van het geheel. Iets dat nog geen uur was van iets groters dat 10 uur duurde.

Ben ik helemaal drugs vrij dan tegenwoordig? Het is maar hoe je het bekijkt. Nee zeg ik. Ik drink. Ik ben een liefhebber van de alcohol. Een misschien wel veel schadelijker goedje, maar volledig maatschappelijk geaccepteerd. Ik ben al 21 jaar een roker al is dat sinds een paar weken alleen nog maar bij het uitgaan. Een paar keer per jaar rook ik een blow en dan alleen maar een paar trekjes. Andere dope gebruik ik niet. Of ja dat doe ik wel. Betty mijn Puch is mijn dope. Als ik me kut voel kan ik gaan drinken en dat is ook heus wel eens gebeurd, maar als ik me kut voel pak ik liever mijn brommer en ga een stuk rijden. De paden op de lanen in en de wind om het hoofd. Als ik op mij Puch zit ben ik gelukkig. Dan kan ik de hele wereld aan. Als ik op mijn Puch zit, fuck you and you and you and you. Stap ik af of is ze stuk dan voel ik me kut. En ik ben verslaafd aan de dope waar misschien iedereen wel aan verslaafd is. De dope van de liefde en de vriendschap. Mischien wel de mooiste dingen in het leven.