THE 5,6,7,8's

Vanavond keek ik, nogal uitgeteld, liggend op de bank Kill Bill volume 1 (niet verder vertellen hoor, maar het was een illegale kopie). Ik kan u nu gaan vertellen wat een fijne film het was. Of dat het het waard was om 6 jaar op de nieuwe Tarantino te wachten. Het gaat nu echter om de 5,6,7,8's die in Kill Bill optreden. Dit Japanse damestrio is met hun gammele bubblegum rock 'n' roll door dit gastoptreden in 1 klap wereldberoemd geworden. De hele wereld ligt aan hun voeten. Zoals de hele wereld aan de voeten van Dick Dale lag na Pulp Fiction. Zoals onze eigen George Baker een potje hot werd na Reservoir Dogs. Zoals iedereen een plaat van de Delfonics wilde hebben na Jackie Brown. Ja, meneer Tarantino heeft een neusje voor de muziek. Nu heb ik al een jaar of wat 2 singletjes van de 5,6,7,8's in de kast staan. Zij zullen nooit in stof onder de naald besproken worden. Daarvoor liggen ze te vaak op de draaitafel. Heerlijke lullige bubblegum r'n'r. Onverstaanbaar Engels ook. De ene hoes is daarbij te gebruiken als 5,6,7,8's ganzenbord en van de andere hoes is een heuse 5,6,7,8's poppenkast te bouwen. Kopen en genieten luidt dan ook mijn advies.

Toch nog even over de fillum. In het laatste stuk als Uma bijna die 3986 Japannertjes te lijf gaat, gaat de telefoon van de Frans/Japanse. Ik zou toch zweren dat de ringtone 'wij houden van oranje' is.