PUCH IN MIJN GENEN

moederpuch op vaderpuch-1966

Waar komt toch die liefde voor de Puch vandaan zult u zich misschien afvragen. Dat doe ik zelf namelijk ook elke dag. Vanmiddag kreeg ik een mailtje van het ouderlijk front. Opeens werd alles duidelijk. Ik wist eindelijk waar dat Puchvirus vandaan kwam. Op de foto ziet u mijn moeder. Ergens in 1966. Voor het huis van good old tante Bep. Hartstikke leuk, maar daar gaat het niet om. Kijk en u ziet dat mijn moeder op een Puch zit. De Puch van haar verloofde. De Puch van mijn vader in wording. Tot kort daarvoor scharrelde mijn moeder met een heerschap dat naar de illustere naam stoere Piet luisterde. Piet was tot zijn oren verliefd op mijn moeder. Bij mijn moeder knaagde er echter iets. Tuurlijk Piet was een leuke jongen. Een knappe verschijning ook. Alle meiden uit het dorp waren jaloers op mijn moeder. Toch knaagde er iets. Ze wist pas wat er knaagde toen ze Nico, mijn vader in wording, tegen kwam. Deze Nico reed namelijk op een Puch. Stoere Piet reed op afzichtelijke Zundapp. Het werd haar meteen duidelijk. Weg met die Piet. Kom hier Nico. Kom in mijn armen. En zo kwam ik 6 jaar later ter wereld. Dat het uiteindelijk niet tot een tot de dood hen scheidt leidde maakt wat Puch betreft niets uit. Mijn moeder hertrouwde jaren later met Gerard. Die ziet u hieronder. En waar zit Gerard (de rechternozem) op? Juist. Gerard zit op een Puch. Toch wel lekker zo'n zondag waarin een hoop duidelijk wordt. Het zit in mijn genen. Het is een familie aandoening. Een goedaardige. Kek jurkje heeft mijn moeder trouwens aan.


gerardpuch-1967