MODERN CARS SUCK BIG TIME!!!

As well as the owners of oldtimers....(ter verduidelijking, in de zin van die hockeymannen die gisteren bij het gros van de auto's stonden)

The same and more: Flickr

KERMIS HOORN 2008

RENOVATION IN PROGRESS

De komende twee weken wordt het ondergebit nog helemaal schoongemaakt. Eind september gaan de verstandskiezen eruit. Renovatie van mijn gebit na veels te lang geen tandarts bezoek. Ik blijf in de spiegel kijken. En gelukkig nog steeds een wat scheef allemaal, want als ik iets lelijk vind dan is het zo'n kaarsrecht spierwit prodent gebit. Zo'n gebit waarvoor alle kinderen tegenwoordig met een beugel lopen als ze 11 zijn.

Thanks voor de schop onder mijn kont.

Zoenen?

THE MOON (BEAUTIFUL)

Na half twee in de nacht. De nacht. Mijn lief. Mijn favoriete deel van de dag. Dat in mijn leven de zon schijnt betekent (gelukkig) niet dat jij er niet meer bent. Je zal er altijd zijn. Mijn favoriete dagdeel. Ik hou van jou, de nacht.

De zon schijnt, maar is even ver weg. De zon straalt in een gat van niets net over de grens. De stralen rijken tot hier in mijn, op een lamp na, donkere woonkamer. Een fles bier voor me op tafel. Swans door de speakers. Een brandende sigaret in de asbak. Een brandende sigaret ja, want hier is het donker. Gitzwart is de nacht en The Burning World is een passende soundtrack.

Niet omdat het donker is in mijn hoofd. Passend, omdat het muziek is die bij de nacht past. Omdat ik hou van de nacht. Zelfs als jij er niet bent. De nacht is van mij. It's a love affair. Diep in de nacht alleen.

Echt is waar het om gaat. Niet alleen in het zijn. Ook in het er zijn. Jij bent er. In ieder cel. Iedere ademhaling ademt jouw naam. Ook nu alleen in de nacht. Met een fles bier voor mijn neus en een brandende sigaret (ondertussen) in mijn mond. Een brandende sigaret ja, want hier is het donker. Gitzwart is de nacht en The Burning World is een passende soundtrack.

WOVEN HAND 01-08-08 PAARD VAN TROJE DEN HAAG

(Foto gemaakt door Marijke)

"Dit snijdt door je ziel."

Het eerste nummer is amper begonnnen of ik sta al naar adem te happen. Dit is intens. Intens is niet eens het juiste woord. Het juiste woord is niet te vinden. In de komende alinea's zal ik proberen om de woorden te vinden die kunnen beschrijven wat wij als publiek vrijdag hebben meegemaakt. Nee, wat wij hebben ondergaan. Een vergeefse missie. Er zijn geen juiste woorden voor afgelopen vrijdag.

Op momenten dat hij zich op zijn krukje van het publiek wegdraait heeft hij geen rechterbeen meer. Een ratelslang siddert en kronkelt uit zijn lijf. Hij is als door een sidderaal gebeten. Geen controle meer. Overgenomen door de God die hij toezingt. Of door de duivel die hij probeert te verdrijven? Zijn handen gebaren de woorden die hij zingt. Snijdend langs zijn polsen. Gevouwen richting de hemel boven hem. Smekend naar de hel beneden hem. Verlos mij!

Op het podium wordt een hevige strijd gestreden. Dag tegen nacht, donker tegen licht, hoop tegen wanhoop, goed tegen kwaad, God tegen de duivel. De duivel contra God. Maar wie wil hij dat er wint? Deze religieuse man, zo bezeten door de duivel. Bevecht hij het kwaad in zichzelf of koestert hij het? Drijft hij de duivel uit of houdt hij hem juist stevig vast? De tweestrijd niet willen beslechten, omdat bij een gestreden strijd ook deze magische kracht tot musiceren verdwenen zal zijn?

"Dit snijdt door je ziel."

Het eerste nummer is nog maar net begonnen of ik sta al naar adem te happen. De tranen prikken in mijn ooghoeken. Intens. Meer dan intens. Het juiste woord is niet te vinden.Het concert is amper begonnen of ik ben al kapot. Ik hap naar adem en kan amper bevatten wat er voor mij op het podium gebeurt. Dit doet zeer. Dit is pijn. Dit is bij momenten te heftig. Dit snijdt dwars door mij heen. Een nieuwe traan prikt. De vierde rilling van de avond loopt van mijn stuitje omhoog om ergens tussen mijn oren te exploderen. Een gevoel van volmaakt geluk maakt zich door de tranen heen meester van mijn emoties.

Tijdens rustige momenten wordt de magie af en toe bijna verbroken door de kroegpraat achter mij. Ik ben geen voorstander van een spreekverbod tijdens concerten, maar als je naar Woven Hand gaat om het fileprobleem en de negatieve kanten van vergaderen te bespreken, dan heb je het niet helemaal begrepen. Dan had je je kaartje beter aan iemand die het wel begrijpt, en nu misschien naast het net heeft gevist, kunnen laten. Deze jongens begrijpen duidelijk niets van deze avond. Ze zijn niet de enigen. Al begrijp ik er zelf misschien ook wel helemaal niets van. Zo mooi. Zo heftig. Zo intens.

Als ik op driekwart van het concert toch echt even naar het toilet moet, en mij met zeer veel moeite los maak van de balkonrailing waar ik tegen aan sta, heb ik daar beneden gekomen toch geen spijt van. Het is stiekem best prettig om even los te zijn uit de greep van Woven Hand. Even rustig zuurstof tanken. Om straks me weer over te geven. Volledig en geheel vrijwillig.

"Dit snijdt door je ziel."

Ik weet wat mijn concert van het jaar 2008 wordt. Dit was meer dan een concert. Dit was een ervaring. Een onvergetelijke ervaring.