FROMMEL TE BIECHT

Het is u vast niet ontgaan dat Danny de Munk gisteren zijn zilveren jubileum vierde. De goede man zit al 25 jaar in "het vak". De goede man? Danny de Munk? Sorry hoor, maar dat vind ik wel zo'n dweil. Krijg van mijn part de kolere. Danny de Munk. Ik vind je een beetje boel eng. En ja dat komt ook doordat je zo lekker aan het musicallen bent. Musicals. Gatverdamme. Instant gezinsvermaak. Niets voor mij.

Toch ben ik ooit eens Danny de Munk live op een podium gezien.

Ai!!! Dat deed zeer. Dat deed heel zeer. Ik moest mijn vingers dwingen om die woorden in te tikken. Ik heb Danny de Munk live op een podium gezien. Het is niet anders. Ik zal er mee moeten leren leven. Ik kan nu excuus na excuus gaan aandragen. Het zal geen zin hebben. Ik heb Danny de Munk live op een podium gezien. Toch ga ik het doen. In de ijdele hoop dat uw beeld over mij niet helemaal naar gruzelementen is ga ik hier toch een reden van geven. In de ijdele hoop dat u me dan toch nog een beetje als best een fijne knul blijft zien.

Het was de tijd dat we nog gewoon vijf dagen per week in ons stamcafe zaten. Vijf dagen, omdat het de andere twee dicht was. We hadden toen allemaal helemaal geen houtje om aan onze kont te krabben, maar een biertje had ook nog een normale prijs. Er begon in die tijd (halverwege de jaren 90) opeens een rare amerikaan in Swaf te komen. Ook ongeveer dagelijks. We raakten met hem aan de praat. Het was best een toffe peer (Behalve die keer dat hij op mijn verjaardag zijn tong tegen mijn huig duwde. Dat was wat minder). Guy, zoals hij heette, was in Nederland, omdat hij het liedjesvehikel Pumpboys and the dinettes had geschreven. En die show was dus ingekocht door onze vriend Danny. We dronken vaak een biertje met Guy en zodoende nodigde hij ons uit voor de laatste show in Danny's hometown Purmerend. We namen de kaartjes aan. Guy was tenslotte een aardige peer en het was een mooie gelegeheid om op de borrel na afloop Danny de Munk vol in zijn bek te spugen, zijn vrouw uit te wonen, de schouwburg af te breken of hem op een andere manier te beledigen. Je bent tenslotte punk of niet toch? Het is niet zo ver gekomen. Het was zo verschrikkelijk pijnlijk. Ik heb nog nooit 4 mensen zo ongemakkelijk in een schouwburg zien zitten. De pauze kwam dan ook als geroepen. We keken elkaar aan. Nog nooit hadden we er zo slecht uitgezien. Wegwezen hier. Hup de trein in. Op naar Swaf.

Toch kom ik er niet onder uit. Ik heb Danny de Munk live op een podium gezien. Was het maar Danny de Punk geweest.