DE FRANCAISE

Ik zat vanochtend voor het laatst in de bus met de francaise. Dat is misschien wel het enige jammere van deze verhuizing. Dat ik niet meer in de bus zit met de francaise. De francaise. Dat is wat om naar uit te zien bij het opstaan en het slaperig naar de bsuhalte lopen. Die maakt de vroege ochtend altijd een beetje goed. Dagen dat ze niet in de bus zit zijn bij voorbaat al verloren. Zulke dagen is het hopen dat je haar tegenkomt in de supermarkt 's avonds. De francaise. Mijn lichtpuntje in de ochtend.
Francaise? Is ze wel francaise? Geen idee. Vast niet, maar op een of andere manier dacht ik de eerste keer dat ik haar zag, francaise. Wie weet is ze wel een geboren en getogen Lutjebroekster. Of stond haar wieg in Kreileroord. Ze heeft me op het station wel eens om een vuurtje gevraagd. Geen idee meer eigenlijk of ze toen met een franse tongval sprak. Ik dacht waarschijnlijk alleen maar aan french kissing om op haar eventuele accent te letten. Wacht, ze vroeg me om een vuurtje. Dat is een openingszin. Misschien dacht zij ook wel aan french kissing met mij, maar dat ik zo aan french kissing met haar dacht dat ik dat niet eens doorhad. Dat ze nu alleen nog maar goedemorgen zegt, omdat ze denkt dat ik niet geinterresseerd ben in french kissing met haar......verdomme......

Ik zal stiekem heimelijk naar haar kijken op het station vanaf vandaag.