HANNA

Mag ik u even voorstellen. Dit is Hanna. Het zit namelijk zo. Het is kerstpakketten tijd. Nu had ik gezien de eerder vermelde loononderhandelingen niets, nada, zip verwacht. Kreeg ik toch iets in mijn handen geduwd donderdag. Een doosje met daarin een sjek. Van de firma Pluimen. Kan ik in leveren voor een belevenis. Nou nou wat een belevenissen. Wat dacht u van een online personal coaching? Of van een donatie aan de cliniclowns. Over mijn lijk. Lekker naar Duinrell dan? Een boek met mijn persoon als hoofdrolspeler? De moed begon mij al aardig in de schoenen te lopen. Een fijn zeebanket? Een dagje in een therma park? Zucht. Langzaam maar zeker begon ik moedeloos te worden. Ah een museumjaarkaart. Die heb ik dus al. Een dagje skieen? Een jaarabo op de playboy? Een dagje zeevissen? De playboy krijg ik elke maand al. Dat is en klant. Ik begon al te vresen dat mijn sjek bij het oudpapier zou belanden en dat de een of andere amateur voetballer zijn rug ermee zou verneuken tijdens zijn jaarlijkse oudpapier plicht. Toen viel mijn oog op Hanna. Frommel was eruit. Frommel adopteerd een biologische kip. Kan ik een heel jaar lang scharreleitjes eten bij het ontbijt. Shit ik ontbijt nooit. Nou ja dan ga ik met haar pennen. En op haar verjaardag stuur ik haar een bosje rozen. En aan het eind van het jaar stop ik haar in de oven en poep ik haar weer uit.