ONTBIJT(NIET)

Ontbijten. Een ge-broodrooster-de boterham met jam. Een gekookt eitje. Een croissantje. Een jus de orange. Aan Frommel is het niet besteed. Ik lust het allemaal heus wel. Tuurlijk. Lekker zelfs. Maar niet als ik net mijn bed uitkom. Als Frommel net zijn bed uitkomt komt er niets door zijn strot. Ja een kop koffie. Dat altijd. Of de rook van het eerste shaggie van de dag. Maar vast voedsel dat gaat dus niet. Ik kan kauwen wat ik wil. Het wegslikken dat is het probleem. Alsof mijn strot eerst nog even gesmeerd moet worden met wat daglucht. Is het dan wel die slokdarm door dan ligt het ook meteen als een blok in mijn maag. Te draaien en te woelen en een manier te bedenken hoe het zo snel mogelijk via de binnengekomen weg weer terug naar buiten kan. Ontbijten. Ik kan het niet. 9 van de 10 dagen heb ik er ook helemaal geen tijd voor. Het ochtendritueel bestaat namelijk uit mij in bed 2x te veel omdraaien en daardoor 10 minuten voor de bus gaat pas opstaan. Snel de kop onder de kraan, deo en tandenpoets, de krant in de tas stoppen en een shaggie draaien voor bij de bushalte. Geen tijd om te eten dus. Het gevolg is wel dat ik om een uur of 11:00 zit te stuiteren achter mijn bureau. Maar ontbijten, ik krijg het niet weg en heb er toch geen tijd voor. De belangrijkste maaltijd van de dag. Die slaan we over.