NIET AANRAKEN SVP

Dat zeg ik dus dagelijks een stuk of 100x tegen mijzelf. Helaas heeft o.a. een inbraak terwijl ik thuis was mij een niet trotse bezitter van dwanghandelingen gemaakt. Die dwanghandelingen bestieren o.a. het neurotisch controleren van alle aan en uit knopjes, ramen en vooral deuren bij het verlaten van het huis dat hoe langer ik van huis dreig te zijn extremere vormen aanneemt. Een ander verworven ding is het moeten, moeten, moeten aanraken van bepaalde dingen in het voorbij gaan. Ik zal u niet gaan vervelen met de hele waslijst van aanraakpunten, maar schrikken was het wel vorige week. Ze hadden besloten om te gaan verbouwen op kantoor. Mijn steunpilaar is blijven staan. Toen ik de hoek omliep bleek opeens het afscheidingsmuurtje weg te zijn. Het afscheidingsmuurtje dat een op en top bevrediging van mijn moeten, moeten, moeten aanraken was. Een lichte paniek overviel mij. Wat nu te doen. Dapper sloeg ik mij door 3 dagen heen en toen stond er een nieuwe muur. Niet zo'n fijne als het oude afscheidingsmuurtje, maar 1 met perspectief. Ik ontdekte de eerste dag al een fijne schroef. Ik dacht he! laat ik die eens aanraken. Het bleek een goede vervanger te zijn. Het is niet die ultieme afscheidingsmuur, maar toch zeker een aardige vervanger. Ik kan weer met een aardig gerust hart het hoekje omlopen.