STUK ONGEDULD

Frommel. Frommel. Kom nou. Het is droog buiten. Kom nou. Dan gaan we een stukkie rijden. De regen is opgehouden. Het zonnetje schijnt weer. Kom nou. We hebben de afgelopen 1.5 week maar 150 kilometer gereden. Dat hoor ik nu al 2 dagen vanuit de gang. U begrijpt Betty heeft afkick verschijnselen. Vindt u het gek? Ik niet. Eerst een beetje +2000km in een weekje of 2.5 en dan opeens de hele week in de gang moeten staan. Ik heb haar nog geprobeerd gerust te stellen. Stil maar Betty meisje. Zondag. Zondag gaan we naar Friesland. Dan mag je de Frieslandrit weer rijden. Zondag. Nog 3 dagen. Dan ontmoet je je vriendjes en vriendinnetjes van de Puchnozems weer. Maar ze wil niet luisteren. Ze is ongeduldig. Ik heb haar nog geprobeerd uit te leggen dat ik merk dat ze aan wat rust toe is. Aan een doorsmeerbeurtje van dokter Ruud. Ze heeft namelijk eeen beetje last van die monsterrit naar Parijs. Een klein beetje finetuning zou geen kwaad kunnen. Maar het helpt niet. Ik kan lullen als brugman, maar ze wil niet luisteren. Mocht ik dus wat stil zijn vanavond. Ik ben een stukkie rijden.